สมี
สมี เป็นไม้พุ่ม ต้นมีขนสีขาวปกคลุม ถิ่นไทยพบตามที่ลุ่มชื้นแฉะ หรือในน้ำตื้น ชื่อทางวิทยาศาสตร์ Sesbania sesban (L.) Merr. อยู่ในวงศ์ถั่ว (FABACEAE หรือ LEGUMINOSAE) และอยู่ในวงศ์ย่อยถั่ว FABOIDEAE (PAPILIONOIDEAE หรือ PAPILIONACEAE)[1] มีชื่อท้องถิ่นอื่น ๆ เช่น สะเภาลม, ผักฮองแฮง [1]
ลักษณะสะเภาลม
- ต้น เป็นไม้พุ่ม ต้นสูงประมาณ 3-5 เมตร ลำต้นตั้งตรง จะแตกกิ่งก้านได้น้อย ที่ตามต้นนั้นมีขนสีขาวขึ้นปกคลุมอยู่[1]
- ใบ เป็นใบประกอบแบบขนนก ใบจะออกเรียงสลับ มีใบย่อยอยู่ประมาณ 12-18 คู่ ใบย่อยเป็นรูปขอบขนาน ที่โคนใบจะเบี้ยว ที่ขอบใบเรียบ แผ่นใบด้านบนและแผ่นใบด้านล่างจะเรียบ[1]
- ดอก ออกเป็นช่อที่ตรงปลายยอด ดอกมีลักษณะเป็นสีเหลืองสด ที่กลีบบนด้านนอกจะมีประสีน้ำตาล ส่วนกลีบเลี้ยงที่โคนจะเชื่อมติดกัน[1]
- ผล เป็นผลฝัก มีความยาวประมาณ 20-30 เซนติเมตร มีเมล็ดภายในฝักเป็นจำนวนมาก[1]
สรรพคุณของสะเภาลม
1. สามารถช่วยลดความเย็นในร่างกายได้ (ใบ)[1]
2. คนเมืองใช้กิ่งมาแช่กับน้ำร่วมกับฝอยลม เห็ดลม นำน้ำที่ได้มาอาบเพื่อรักษาตุ่มคัน อาการแพ้ (กิ่ง)[2]
3. สามารถนำใบมาใช้เป็นยาแก้ไข้ได้ (ใบ)[1]
4. สามารถนำใบมาใช้เป็นยากระทุ้งพิษได้ (ใบ)[1]
5. สามารถนำใบมาใช้เป็นยาเขียวหรือใช้สุมหัวเด็กเป็นยาแก้อาการปวดหัวตัวร้อน และแก้หวัดได้ (ใบ)[1]
ประโยชน์ของสะเภาลม
- ใบใช้ในพิธีพลีกูณฑ์ของพราหมณ์ (ข้อมูลจาก : พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2542 )
สั่งซื้อ อาหารเสริมสำหรับผู้ป่วย เนสท์เล่ ออรัลอิมแพค คลิ๊ก @amprohealth
เอกสารอ้างอิง
1. โครงการเผยแพร่ข้อมูลทรัพยากรชีวภาพและภูมิปัญญาท้องถิ่นบนพื้นที่สูง, สถาบันวิจัยและพัฒนาที่สูง (องค์กรมหาชน). “ส มี”. อ้างอิงใน: หนังสือชื่อพรรณไม้แห่งประเทศไทย (เต็ม สมิตินันทน์). [ออนไลน์]. เข้าถึงได้จาก: eherb.hrdi.or.th. [10 มิ.ย. 2014].
2. หนังสือสมุนไพรในอุทยานแห่งชาติภาคเหนือ. “ส มี”. (พญ.เพ็ญนภา ทรัพย์เจริญ). หน้า 174.
อ้างอิงรูปจาก
1.http://www.westafricanplants.senckenberg.de/root/index.php?page_id=14&id=1435#
2.https://www.feedipedia.org/node/253
