เป็นมะเร็งตาย
คนส่วนใหญ่เป็น มะเร็ง ( cance ) ตาย คุณเคยสงสัยไหมตายแล้วไปไหน? ตายแล้วยังต้องทรมานไหม? และอีกหลายคำถามกับเรื่องหลังความตาย ดิฉันเองก็สงสัยเหมือนกันว่าตายไปไหน ตายแล้วจะเจ็บปวดเหมือนตอนที่ยังมีชีวิตอยู่หรือป่าว แต่ความสงสัยนี่ก็ยังคงไม่ได้รับคำตอบ เพราะว่าดิฉันยังไม่เคยตายและคนที่ตายแล้วก็ยังไม่มีใครมาบอกกับดิฉันด้วย แต่ถ้ามาบอกดิฉันก็คงไม่กล้าคุยด้วยหรอกค่ะ ยอมรับตรงๆ ว่ากลัวมาก ในความเป็นจริงคนเราทุกคนต้องตายเป็นสัจธรรมชีวิตที่หนีไม่พ้น มีเกิดย่อมมีตายแต่จะตายช้าหรือตายเร็วนั่นก็อีกเรื่องหนึ่งว่ามั้ยค่ะ แล้วเราจะกลัวความตายไปทำไม เพราะสักวันหนึ่งเราก็ต้องตาย แต่ที่รู้ๆอย่างหนึ่งก็คือ ไม่อยากตายด้วยโรคร้ายอย่างมะเร็ง ( cance ) ทำไมนะหรือคะ
คุณเคยเห็นคนเป็น มะเร็ง ( cance ) ก่อนตายไหม? ถ้าไม่เคยคงไม่รู้หรอกว่ามันทรมานมากแค่ไหน ดิฉันเคยเห็นคนตายด้วยโรคมะเร็งมาแล้วอย่างน้อย 2 คน ทั้งสองคนนี้เป็นป้ากับลุงของดิฉันเองค่ะ เสียชีวิตด้วยโรคมะเร็งทั้งคู่ ป้าเป็นมะเร็งปอด ( Lung cancer ) ป้าป่วยรักษาตัวด้วยโรคมะเร็ง ( cance ) นานนับปีกว่าจะเสียชีวิต ดิฉันไปดูแลป้าเป็นประจำ กว่าป้าจะตรวจเจอมะเร็งป้าก็เป็นขั้นสุดท้ายเสียแล้ว
ด้วยความที่สมัยก่อนการเข้าถึงหมอไม่ง่ายเหมือนสมัยนี้ พอตรวจเจอก็ช้าไปสำหรับการรักษาให้หายได้ ป้าต้องรักษาตัวอยู่ในโรงพยาบาลนานมาก เวลาที่ดิฉันไปเยี่ยมแก แกก็บ่นปวดเมื่อยเนื้อตัวไปทั้งตัว นวดให้ป้าหน่อยแต่พอนวดไปป้าก็จะบ่นว่าเจ็บ โดนตรงไหนก็เจ็บตรงนั้น ตัวป้าบวมเป่งเนื้อตึงแน่นไปหมดทั้งตัวเลย เวลากดลงไปเนื้อจะบุ่มเป็นรอยกด เวลาไม่ไปโดนตัวแก แกก็ยังบ่นว่าปวดอยู่เรื่อยๆ กินก็ไม่ได้ นอนก็ไม่หลับ ร่างกายซูบผอมไร้เรี่ยวแรงแม้แต่จะพูดกับคนอื่น ดิฉันเคยแอบเห็นแกร้องไห้กับลุงแฟนแกเป็นประจำว่าทรมานเหลือเกินพี่จ๋า เมื่อไหร่ฉันจะหายเสียที พร้อมกับน้ำตาที่ค่อยๆ ไหลออกมา เห็นแล้วน้ำตาดิฉันก็ไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว หลังจากแกรักษาตัวอยู่ปีกว่าป้าก็เสียชีวิตลงพร้อมกับความเจ็บปวดที่ไม่จางหายจากความรู้สึกของฉันสักที
คนที่สองก็คือ ลุงต่อ ชีวิตแกเมาทุกวันตั้งแต่เช้ายันค่ำตั้งแต่หนุ่มยันแก่ ลูกหลานเตือนให้หยุดกินเหล้าเท่าไหร่แกก็ไม่ฟัง แกว่าความสุขของแกจะมายุ่งอะไรด้วย จนวันหนึ่งปวดท้องหนักมากต้องส่งเข้าโรงพยาบาล หมอตรวจพบว่าแกเป็นมะเร็งตับ ( liver cancer ) ระยะสุดท้าย ลูกหลานทำทุกวิถีทางในการรักษาเพื่อให้แกหาย ทั้งหาหมอแพทย์ปัจจุบันและหมอแผนไทย หลังตรวจเจอมะเร็งแค่ 3 เดือน อาการแกก็ทรุดหนักอย่างน่าตกใจ แกร้องครวญครางตลอดเวลา บ่นว่าปวดท้อง ปวดขา ปวดแขน ช่วยแกด้วย แม้แต่แวลานอนยังมีเสียงครางเพราะความเจ็บปวดออกมาเลยค่ะ หมอบอกว่ารักษาไม่ได้แล้วให้ลูกหลานทำใจไว้รอเวลาที่จะได้เท่านั้น พร้อมทั้งให้แผ่นมอร์ฟีนแก้ปวดอย่างดีมาใช้เวลาที่แกปวดมากๆ แผ่นหนึ่งติดได้วันเดียวแกก็ปวดเหมือนเดิม แกร้องไห้บอกทรมานเหลือเกิน ปวดเหลือเกิน เวลาที่แกปวดหน้าซีดปากซีด สั่นไปหมดทั้งตัว เราทุกคนก็ได้แต่ปลอบและคอยให้กำลังใจว่าเดี๋ยวก็หาย ใจเย็นๆ อดทนหน่อยนะ แต่แกทนไม่ไหวตายหลังจากที่ตรวจเจอ มะเร็ง (cance) เพียงแค่ 4 เดือนเท่านั้น แกจากไปพร้อมกับเสียงครางของแห่งความเจ็บปวด
เชื่อมั้ย! เวลาที่ดิฉันเห็นสีหน้าแววตาของคนที่เจ็บปวดจาก มะเร็ง ( cancer ) แล้ว เหมือนรับรู้ได้ถึงความเจ็บปวดปานจะขาดใจที่สื่อออกมาจากแววตาคู่นั้น คนที่เสียชีวิตด้วยโรงมะเร็งทุกคนต้องทนกับความเจ็บปวดแสนสาหัส ไม่มีใครที่ตายด้วยมะเร็งแล้วไม่ต้องเจ็บปวด แล้วแบบนี้คุณคิดว่าคนที่ตายด้วยมะเร็งจะไปอย่างสงบไหม ดิฉันคิดว่าคงไม่แน่นอนค่ะ ณ วันนี้ดิฉันก็ยังไม่รู้ว่าเป็นมะเร็งตายแล้วไปไหนแต่สิ่งที่ดิฉันรู้คือการตายด้วยมะเร็งมันทรมาน ที่คงไม่มีใครต้องการ ดิฉันก็เป็นอีกคนหนึ่งที่ไม่อยากตายด้วยโรคมะเร็ง อยากตายอย่างไม่ต้องทนทุกข์กับความเจ็บปวด แค่นี้ดิฉันก็มีความสุขมากพอแล้ว คุณล่ะอยากตายด้วยโรคมะเร็งไหม?
Content by Amprohealth
อ่านบทความที่เกี่ยวข้องเพิ่มเติม
