ผักแพวแดง

ลักษณะของผักแพวแดง

• ต้น
  – ต้นมีความสูง ประมาณ 50 เซนติเมตร[3]
  – ลำต้นจะมีสีเป็นสีแดงทั้งต้นและใบ โดยถือเป็นเอกลักษณ์ที่เด่นเป็นอย่างยิ่งของต้น[1]
• ใบ
  – ใบมีลักษณะเป็นใบประกอบชนิดที่มีใบย่อยเป็นใบเดี่ยว โดยใบจะออกเรียงตรงข้ามกัน
  – ลักษณะรูปร่างของใบเป็นรูปโล่แกมรูปไข่ รูปวงรีหรือรูปไข่หัวกลับ ปลายใบเว้า และใบมีแถบขวางเป็นสีชมพู[3]
  – ใบมีสีเป็นสีแดงเข้มออกม่วง สามารถมองเห็นเส้นใบสีแดงได้อย่างชัดเจน[1]
• ดอก
  – ออกดอกเป็นช่อที่บริเวณตามปลายกิ่ง
  – ดอกมีสีขาวแกมเหลือง
  – ดอกมีทั้งดอกสมบูรณ์เพศและดอกแบบแยกเพศ[1],[3]
• ผล
  – ผลมีลักษณะเป็นผลแห้งและผลไม่แตก[3]

สรรพคุณของต้นผักแพวแดง

ประโยชน์ของผักแพวแดง

2. ในด้านความเชื่อนั้น ชาวเปรูทางตอนเหนือที่อยู่ในแถบเทือกเขาแอนดีส จะนำมาใช้ในพิธีกรรมขับไล่วิญญาณร้ายให้ออกจากร่างกาย[4]

สั่งซื้อ อาหารเสริม เนสท์เล่ ออรัลอิมแพค สำหรับผู้ป่วย คลิ๊ก @amprohealth

พลับพลึง

เป็นพืชที่มีอายุยืนยาวนับสิบปี มีความแข็งแรงทนทาน ไม่ค่อยมีโรคและแมลงมารบกวน เป็นพืชที่ดูแลง่าย ไม่ต้องมีการบำรุงรักษามากนัก เป็นพืชที่เจริญเติบโตได้เร็วอีกด้วย ชื่อสามัญ คือ Crinum lily หรือ Cape lily, Spider lily, Poison bulb ชื่อวิทยาศาสตร์ คือ Crinum asiaticum L. จัดอยู่ในวงศ์ (AMARYLLIDACEAE) ชื่อท้องถิ่นอื่น ๆ คือ ลิลัว (ภาคเหนือ), ว่านชน (อีสาน), วิรงรอง (ชวา), พลับพลึงขาว, พลับพลึงดอกขาว

ลักษณะของพลับพลึง

• ต้น
  – เป็นพรรณไม้ล้มลุกที่ขึ้นเป็นกอ
  – มีหัวอยู่ใต้ดิน
  – ลำต้นกลม
  – เมื่อเติบโตเต็มที่จะมีเส้นผ่านศูนย์กลาง 12-15 เซนติเมตร
  – มีความสูง 90-120 เซนติเมตร
  – สามารถขยายพันธุ์โดยวิธีการแยกหน่อที่ขึ้นบริเวณโคนต้นและวิธีการเพาะเมล็ด
  – เป็นพรรณไม้ที่สามารถพบได้ในประเทศจีน อินเดีย ญี่ปุ่น และฮ่องกง
• ใบ
  – ใบมีสีเขียว
  – ใบจะออกรอบ ๆ ลำต้น
  – ใบแคบ มีความเรียวยาว
  – ขอบใบจะเป็นคลื่น
  – ปลายใบแหลม
  – ใบหนาอวบน้ำ
  – ใบมีความกว้าง 10-15 เซนติเมตร และยาว 60-90 เซนติเมตร
• ดอก
  – ดอกเป็นช่อใหญ่
  – มีกลิ่นหอม
  – แต่ละช่อมีดอก 15-40 ดอก
  – ก้านดอกชูขึ้นจากตรงกลางลำต้น
  – มีความยาว 90 เซนติเมตร และสูง 90-120 เซนติเมตร
  – กลีบดอกมีสีขาวแคบเรียวยาวประมาณ 15 เซนติเมตร
  – หนึ่งดอกมีกลีบ 6 กลีบ
  – ดอกเมื่อบานเต็มที่กลีบดอกจะโค้งเข้าหาก้านดอก
  – มีเกสรตัวผู้มี 6 ก้าน ชูสูงขึ้นจากดอก
  – ที่ปลายเกสรมีสีแดง
  – จะค่อย ๆ ทยอยออกดอก
• ผล
  – ผลมีสีเขียวอ่อน
  – ผลค่อนข้างกลม

สรรพคุณของพลับพลึง

• ช่วยขับเสมหะ
• ช่วยทำให้คลื่นเหียนอาเจียน
• ช่วยบรรเทาอาการปวดศีรษะ
• ช่วยยาบำรุงกำลัง
• ช่วยรักษาโรคที่เกี่ยวกับระบบทางเดินปัสสาวะและน้ำดีได้
• ช่วยรักษาอาการปวดเมื่อยตามร่างกาย กล้ามเนื้ออักเสบ
• ช่วยแก้ปวดเมื่อย เคล็ดขัดยอก
• ช่วยแก้อาการวิงเวียนศีรษะ
• ช่วยบำรุงผิว
• ช่วยแก้อาการปวดบวม ฟกช้ำดำเขียว
• ช่วยแก้อาการเคล็ดขัดยอก ข้อเท้าพลิกแพลงได้
• ช่วยแก้อาการปวดกระดูก
• ช่วยถอนพิษได้
• ช่วยทำให้มดลูกเข้าอู่เร็ว ทำให้น้ำคาวปลาแห้ง
• ช่วยขับของเสียต่าง ๆ ออกจากร่างกายได้
• ช่วยขจัดไขมันส่วนเกินได้อีกด้วย
• ช่วยต่อต้านไวรัสที่เป็นสาเหตุของโรคโปลิโอและโรคหัด
• ช่วยทำให้อาเจียน
• ช่วยรักษาพิษจากยางน่องได้

ประโยชน์ของพลับพลึง

• สามารถนำมาใช้ปลูกเป็นไม้ดอกไม้ประดับเพื่อความสวยงามและให้กลิ่นหอมได้
• ดอก สามารถนำไปใช้บูชาพระได้
• มีการปลูกไว้ในบ้านเพื่อแก้เคล็ด
• ช่วยขับไล่สิ่งที่ไม่เป็นมงคล ช่วยให้ชนะสิ่งไม่ดีทั้งปวงได้
• ดอกมีกลิ่นหอม ช่อใหญ่และยาว นิยมนำมาใช้จัดแจกัน ทำกระเช้าดอกไม้
• สามารถมอบให้เป็นช่อเดี่ยว ๆ แทนดอกลิลี่ก็ได้
• กาบใบสีเขียว สามารถนำมาใช้ทำเป็นงานฝีมือหรืองานประดิษฐ์ดอกไม้ได้ เช่น การทำกระทง หรืองานแกะสลัก
• ใบ นำมาซอยแล้วใส่ลงในขันน้ำมนต์ เพื่อนำมาใช้ประพรมตัวขับไล่ผีสางหรือสิ่งอัปมงคล

สั่งซื้อ อาหารเสริม เนสท์เล่ ออรัลอิมแพค สำหรับผู้ป่วย คลิ๊ก @amprohealth

แหล่งอ้างอิง
เว็บไซต์สมุนไพรอภัยภูเบศร, สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ (สสส.), เว็บไซต์หมอชาวบ้าน, ส่วนส่งเสริมการผลิตผัก ไม้ดอกไม้ประดับและสมุนไพร สำนักส่งเสริมและจัดการสินค้าเกษตร กรมส่งเสริมการเกษตร, พจนานุกรมสมุนไพรไทย (วิทย์ เที่ยงบูรณธรรม), ชื่อพรรณไม้แห่งประเทศไทย ส่วนพฤกษศาสตร์ป่าไม้ สำนักวิชาการป่าไม้ กรมป่าไม้ (เต็ม สมิตินันทน์)

พังแหร

ลักษณะของต้นพังแหร

• ต้น 
  – เป็นพันธุ์ไม้ประเภทยืนต้นไม่ผลัดใบที่มีขนาดเล็กไปจนถึงขนาดกลาง
  – ต้นมีความสูง ประมาณ 4-12 เมตร
  – ลักษณะของลำต้น: เปลือกต้นมีสีเป็นสีเขียวอมเทาอ่อนหรือน้ำตาล ผิวเปลือกต้นบางเรียบเกลี้ยงไม่มีขนหรืออาจมีรอยแตกตามยาวบาง ๆ และต้นมีรูอากาศมาก ส่วนเปลือกชั้นในมีสีเป็นสีเขียวสด
  – ตรงเรือนยอดจะโปร่งเป็นพุ่มขยายแผ่กว้าง กิ่งก้านจะแผ่ออกในแนวขนานกับพื้นดิน ปลายกิ่งมีลักษณะลู่ลง ตามกิ่งอ่อนมีขนขึ้นปกคลุม
  – ลำต้นเป็นไม้เนื้ออ่อน
• ใบ
  – ใบมีลักษณะเป็นใบเดี่ยว โดยใบจะออกเรียงสลับกัน
  – ลักษณะรูปร่างของใบเป็นรูปไข่แกมรูปใบหอก รูปไข่แกมรูปหัวใจ หรือรูปขอบขนาน ปลายใบเรียวแหลม ตรงโคนใบเบี้ยวมีขนาดไม่เท่ากัน ส่วนขอบใบเป็นรอยจักแบบฟันเลื่อยละเอียด
  – ยอดอ่อนมีขนสีเงินขึ้นปกคลุมอย่างหนาแน่น เนื้อผิวใบค่อนข้างสากคาย ส่วนใบที่แก่แล้วด้านบนจะมีขนหยาบขึ้นปกคลุมเป็นประปราย ส่วนด้านล่างจะมีสีเป็นสีเขียวอมเทาเป็นกระจุกปะปนกับขนสีเงินที่ยาวกว่า เส้นใบ เส้นใบด้านข้างจะมีความโค้งมาก มี 4-8 คู่
  – ใบมักจะมีร่องและมีขนขึ้นอยู่หนาแน่นเป็นหย่อม ๆ ผิวใบมักมีจุดประเป็นสีชมพูหรือม่วงกระจายทั่วใบ
  – มีหูใบเป็นรูปหอกไม่เชื่อมกัน[1]
  – ใบมีขนาดความกว้างอยู่ที่ประมาณ 3-5 เซนติเมตร และมีความยาวอยู่ที่ประมาณ 7-12 เซนติเมตร
  – ก้านใบมีความยาวอยู่ที่ประมาณ 0.4-1.7 เซนติเมตร
  – หูใบมีขนาดอยู่ที่ประมาณ 2.6 มิลลิเมตร
• ดอก
  – ดอกเป็นช่อสั้น ๆ โดยจะออกช่อดอกเป็นกระจุกที่บริเวณตามซอกใบ
  – ดอกย่อยมีขนาดเล็ก มีสีเป็นสีขาวอมเขียว โดยดอกจะมีขนาดอยู่ที่ประมาณ 0.3 เซนติเมตร
  – ดอกเพศผู้และดอกเพศเมียจะอาศัยอยู่บนต้นเดียวกัน แต่จะอยู่แยกช่อกัน
  – ช่อดอกเพศผู้จะมีดอกประมาณ 35-40 ดอกภายในช่อ แต่ช่อดอกเพศเมียจะมีดอกประมาณ 15-20 ดอก
  – ดอกเพศผู้ช่อแน่นและแตกแขนง ออกดอกเป็นคู่ มีก้านดอกของช่อข้างล่างโค้งลง ดอกมีเกสรเพศผู้อยู่ตรงข้ามกับพูกลีบเลี้ยง 4-5 อัน
  – ดอกเพศเมียมีลักษณะที่คล้ายกับดอกเพศผู้ แต่ช่อดอกจะโปร่งกว่า และดอกมีเกสรเพศเมียแยกเป็น 2 กิ่ง ส่วนรังไข่ไม่มีก้านชู[1]
• ผล
  – ผลมีลักษณะเป็นผลสด มีลักษณะรูปทรงกลม โดยผลจะมีขนาดความกว้างอยู่ที่ประมาณ 2-4 มิลลิเมตร และมีความยาวอยู่ที่ประมาณ 3-5 มิลลิเมตร ส่วนก้านผลมีความยาวอยู่ที่ประมาณ 0.3 เซนติเมตร
  – ผลมีสีเป็นสีเขียวเข้ม เมื่อผลสุกแล้วจะเปลี่ยนสีเป็นสีดำหรือสีม่วงดำ ปลายเกสรเพศเมียติดที่ยอดผล และที่ผลมีชั้นกลีบเลี้ยงติดที่ฐาน เนื้อผลภายในค่อนข้างนุ่ม
  – ผลมีเมล็ด 1 เมล็ด เมล็ดค่อนข้างแข็ง
  – ติดผลในช่วงเดือนมีนาคมถึงเดือนสิงหาคม[1],[2]

สรรพคุณของต้นพังแหร

ประโยชน์ของต้นพังแหร

ข้อมูลทางเภสัชวิทยา

ผักบุ้งทะเล

ชื่อสามัญ Beach morning glory, Goat’s foot creeper[1],[5] ชื่อทางวิทยาศาสตร์ Ipomoea pes-caprae (L.) R. Br.[2],[5] (ชื่อพ้องวิทยาศาสตร์ ก็คือ Convolvulus pes-caprae L., Ipomoea biloba Forssk.[6]) อยู่วงศ์ผักบุ้ง (CONVOLVULACEAE)[1] ชื่อในท้องถิ่นอื่น ๆ เช่น หม่าอานเถิง (จีนกลาง), ผักบุ้งเล (ภาคใต้), ผักบุ้งต้น (ไทย), ละบูเลาห์ (มะลายู-นราธิวาส), ผักบุ้งขน (ไทย) [1],[4]

ลักษณะของผักบุ้งทะเล

• ต้น เป็นพรรณไม้ล้มลุกมีอายุหลายปี ลำต้นจะทอดเลื้อยตามพื้นดิน เลื้อยได้ยาวประมาณ 5-30 เมตร ลำต้นหรือเถาจะกลมเป็นสีเขียวปนสีแดง สีแดงอมสีม่วง ผิวจะเกลี้ยงลื่น ที่ตามข้อมีรากฝอย ภายในจะกลวง จะมียางสีขาวอยู่ที่ทั้งต้นกับใบ ขยายพันธุ์ด้วยวิธีการใช้เมล็ด ตัดลำต้นปักชำ เป็นพรรณไม้กลางแจ้ง สามารถทนความแห้งแล้งได้ มักจะขึ้นที่ตามหาดทราย ริมทะเล[1],[2],[4]
• ใบ เป็นใบเดี่ยว ใบจะออกเรียงสลับกับ ใบเป็นรูปไต รูปกลม รูปเกือกม้า รูปไข่ ที่ปลายใบจะเว้าบุ๋มเข้าหากัน ส่วนที่โคนใบจะสอบแคบเป็นรูปหัวใจ ขอบใบเรียบ ใบกว้างประมาณ 7-11 เซนติเมตร มีความยาวประมาณ 5-8 เซนติเมตร มีเส้นใบแบบขนนก มีเนื้อใบที่ค่อนข้างหนา ผิวใบเป็นมันและเป็นสีเขียว ที่หลังใบจะเรียบ ส่วนที่ท้องใบก็จะเรียบเช่นกัน มีก้านใบที่ยาวและมีสีแดงที่ก้านใบ[1],[2],[4]
• ดอก ออกเป็นช่อแบบซี่ร่ม จะออกดอกที่ตามง่ามใบ ช่อดอกมีดอกประมาณ 2-6 ดอก จะทยอยบานทีละดอก ดอกเป็นรูปปากแตร ที่ปลายดอกจะบานเป็นรูปปากแตร ที่โคนกลีบดอกจะเชื่อมกัน มี 5 กลีบ กลีบดอกกลมรี แตกเป็น 5 แฉก มีเส้นผ่านศูนย์กลางประมาณ 4 เซนติเมตร มีเกสรเพศผู้ 5 ก้าน ดอกเป็นสีม่วงอมชมพู สีม่วงอมแดง สีชมพู หรือเป็นสีม่วง ผิวเกลี้ยง ด้านในของดอกส่วนโคนมีสีเข้มกว่าด้านนอก กลีบดอกเลี้ยงมีลักษณะเป็นสีเขียว ดอกเหี่ยวง่าย [1],[2],[4]
• ผล เป็นรูปมนรี รูปไข่ จะมีเหลี่ยมคล้ายกับแคปซูล ผิวผลมีลักษณะเรียบ ผลแห้งสามารถแตกได้ ยาวประมาณ 2 เซนติเมตร มีเมล็ดกลมอยู่ในผล เป็นสีเหลือง มีเส้นผ่านศูนย์กลางประมาณ 6 มิลลิเมตร จะมีขนสีน้ำตาลขึ้นคลุม[1],[2],[4]

สรรพคุณผักบุ้งทะเล

1. สามารถช่วยแก้ลมชื้นปวดเมื่อยตามข้อ และช่วยแก้เหน็บชาได้ (ทั้งต้น)[4]
2. สามารถใช้เมล็ดเป็นยาแก้ตะคริว ช่วยป้องกันตะคริวได้ (เมล็ด)[1],[2],[5]
3. สามารถใช้แก้ผดผื่นคันตรงบริเวณหลังที่เกิดจากการกดทับได้ ตำรายาระบุเอาไว้ว่าให้นำใบสดมาตำให้แหลก แล้วคั้นเอาแต่น้ำ มาใช้ทาตรงบริเวณที่เป็น (ใบ)[4]
4. สามารถนำใบมาใช้เป็นยาพอกหรือนำมาต้มใช้อาบรักษาโรคผิวหนังได้ (ใบ)[5]
5. สามารถใช้ต้นเป็นยาถอนพิษลมเพลมพัดหรืออาการบวมที่เปลี่ยนไปตามอวัยวะทั่วไปได้ (ต้น, ทั้งต้น)[1],[5],[7]
6. สามารถใช้ใบเป็นยาทาภายนอก แก้แผลเรื้อรังได้ หรือจะนำไปต้มกับน้ำใช้ล้างแผลก็ได้ (ใบ)[1],[2]
7. นำน้ำที่คั้นได้จากใบมาต้มกับน้ำมะพร้าว ใช้ทำเป็นขี้ผึ้งทาแผล แผลเรื้อรังได้ (ใบ)[2]
8. สามารถใช้รากเป็นยาขับปัสสาวะ ขับปัสสาวะในโรคกระเพาะปัสสาวะอักเสบได้ (ราก)[1],[5]
9. สามารถใช้รากเป็นยาแก้โรคกระเพาะปัสสาวะอักเสบได้ (ราก)[1]
10. สามารถใช้แก้อาการจุกเสียดได้ (ใบ)[1]
11. สามารถช่วยแก้หวัดเย็นได้ (ทั้งต้น)[4]
12. สามารถช่วยทำให้เจริญอาหารได้ (ต้น)[1]
13. สามารถช่วยแก้โรคเท้าช้างได้ (ราก)[5]
14. ใบจะมีรสขื่นเย็น ใช้เป็นยาทาภายนอกแก้โรคไขข้ออักเสบ ช่วยแก้ปวดไขข้ออักเสบมีหนองได้ [1],[2],[5]
15. ในตำรายาแก้ฝีหนองภายนอกระบุเอาไว้ว่าให้นำต้นสดมาตำพอแหลก ผสมน้ำตาลทรายแดงหรือผสมน้ำผึ้ง ใช้พอกตรงบริเวณที่เป็น (ต้น)[4]
16. สามารถนำทั้งต้นมาต้มกับน้ำใช้อาบแก้อาการคันตามผิวหนังได้[1],[5]
17. สามารถใช้รากเป็นยาแก้ผดผื่นคันมีน้ำเหลืองได้[5]
18. สามารถใช้เป็นยาทาแก้อาการอักเสบ แก้พิษจากแมงกะพรุนไฟ ช่วยทำให้แผลหายเร็วและไม่เป็นแผลเป็นได้ ในตำรายาระบุเอาไว้ว่าให้นำต้นสดมาตำพอแหลกผสมน้ำส้มสายชู ใช้ทาตรงบริเวณที่เป็น ส่วนในตำรายาไทยระบุเอาไว้ว่าให้นำใบสดประมาณ 10-15 ใบ มาตำให้ละเอียด แล้วคั้นเอาแต่น้ำมาใช้ทาแผลตรงบริเวณที่โดนแมงกะพรุน หรือตำกับเหล้าใช้เป็นยาพอก หรือนำรากสด 1 ราก มาฝนกับน้ำฝนให้ข้น ผสมเหล้าโรงหรือแอลกอฮอล์ ใช้ทาบ่อย ๆ หรือนำทั้งต้นมาตำให้ละเอียด แล้วก็คั้นเอาน้ำหรือเอามาตำผสมเหล้าใช้เป็นยาทาหรือใช้พอกก็ได้ (ก่อนที่จะทายาให้ใช้ทรายขัดตรงบริเวณที่โดนพิษแมงกะพรุนเพื่อเอาเมือกของแมงกะพรุนออกให้หมดก่อน[6] ให้ทาวันละ 2-3 ครั้ง เช้ากลางวันเย็น ให้ใช้จนหาย) (ต้น, ราก, ใบ, ทั้งต้น)[1],[2],[3],[4],[5]
19. ทั้งต้น สามารถช่วยกระจายพิษ แก้งูสวัด แก้พิษฝีบวม ฝีหนองบวมแดงอักเสบได้ (ทั้งต้น)[4] นำใบมาโขลกใช้พอก สามารถถอนพิษ แก้พิษต่าง ๆ อย่างเช่น พิษจากแมลงสัตว์กัดต่อย เช่น แมลง ปลา สัตว์ทะเลอื่น ๆ (ใบ)[5]
20.นำใบเข้ากับสมุนไพรอื่น ๆ มาต้มเอาไอมารมรักษาริดสีดวงทวาร (ใบ)[1],[2]
21. สามารถใช้เมล็ดเป็นยาถ่าย ยาระบายได้ (เมล็ด)[1],[2]
22. เมล็ดจะมีรสขื่น สามารถใช้เป็นยาแก้ปวดท้องได้ (เมล็ด)[1],[2]
23. สามารถช่วยแก้อาการปวดฟันได้ (ราก)[5]
24. ทั้งต้นมีรสเผ็ด ขม เค็ม จะเป็นยาเย็นเล็กน้อย จะออกฤทธิ์กับม้าม ตับ สามารถใช้เป็นยาขับน้ำชื้น ขับลมได้ (ทั้งต้น)[4]

หมายเหตุ

• ถ้าเป็นยาแห้งให้ใช้ครั้งละ 15-35 กรัม ถ้าเป็นยาสดให้ใช้ครั้งละ 35-70 กรัม เอามาต้มกับน้ำทาน ถ้าใช้ภายนอก ให้ใช้ตามความเหมาะสม[4]

ข้อมูลทางเภสัชวิทยา

• จากการทดสอบความเป็นพิษ ปรากฏว่าไม่ว่าจะทดสอบกับสุนัขในขนาด 2 กรัม ด้วยสารสกัดแอลกอฮอล์กับน้ำ หรือปิโตรเลียมอีเทอร์ ก็ไม่พบว่าเป็นพิษหลังผ่านไป 4 วัน และกับแมวที่หนัก 1.8 กรัม ต่อแอลกอฮอล์ 50% ฉีดเข้าช่องท้องก็ไม่เป็นพิษ หรือกับแมวที่ท้องก็ไม่เป็นผลกับลูกในท้อง เช่นเดียวกับหนูแรทที่ทานสารสกัดที่ได้จากใบ [1],[6]
• ฤทธิ์ที่ลดการอักเสบ ปรากฏว่าสารที่สกัดด้วยอีเทอร์กับเอทานอลจากใบมีฤทธิ์ในการลดการอักเสบ จะออกฤทธิ์ยับยั้งการสร้างโพรสตาแกลนดิน (prostaglandin)[6]
• จากการทดสอบฤทธิ์ต่อต้านฮีสตามีน โดยใช้สารสกัดที่ได้จากใบทดลองกับลำไส้ที่ถูกกระตุ้นด้วยฮีสตามีน และพิษจากแมงกะพรุน ปรากฏว่าช่วยต้านฤทธิ์ทั้งสองได้ มีการทำครีมขึ้นด้วยการใช้สารสกัดที่ได้จากใบด้วยอีเทอร์ 1% สามารถช่วยรักษาพิษของแมงกะพรุนได้[1] สารที่มีฤทธิ์ต้านพิษแมงกะพรุนได้นั่นก็คือสาร Damascenone[3]
• ใบ มีสารที่ระเหยได้ มีฤทธิ์ในการรักษาอาการแพ้จากพิษของแมงกะพรุน ที่ทำให้มีอาการคัน ผิวหนังเป็นแผลไหม้พอง เป็นผื่นแดงได้[4]
• พบ Indole อัลคาลอยด์ (เป็นอนุพันธ์ของ Lysergic acid[1], Matorin acetate, Ergotamine, Cacalol methyl ether, Matorin, Dehydrocacalohastine) ในเมล็ด [5]
• พบสาร Tartaric acid, Malic acid, Hyperoside, Citric acid, Succinic acid, Isoquercitrin, Fumaric acid ในทั้งต้น และพบสาร Sodium chloride, Myristic acid, ß-Sitosterol, Benzoic acid, Potassium Chloride, Behenic acid, Essential oil, Butyric acid ในลำต้นที่อยู่เหนือดิน[5]
• จากการทดสอบความเป็นพิษเฉพาะที่ ปรากฏว่าสารที่สกัดได้จากใบไม่ทำให้ระคายเคืองผิวหนัง ทั้งผิวหนังธรรมดาและผิวหนังที่ขูดถลอกของกระต่าย[6]
• ฤทธิ์แก้ปวด เถ้าฉีดสารสกัดด้วยเอทิลอะซิเตทกับน้ำจากส่วนเหนือดินเข้าทางช่องท้องของหนูเมาส์ ปรากฏว่าสามารถช่วยลดอาการปวดที่ถูกกระตุ้นด้วยกรดอะซิติกกับฟอร์มาลินได้ การที่ให้หนูทานสารที่สกัดด้วยเมทานอลปรากฏว่าสามารถลดอาการปวดได้ใกล้เคียงกับยามาตรฐานพาราเซตามอลหรือยาแอสไพริน สารที่สกัดด้วยเมทานอลกับสารที่สกัดด้วยน้ำไม่ว่าจะให้ด้วยวิธีฉีดเข้าช่องท้องหรือให้กินก็สามารถช่วยลดอาการปวดในหนูเมาส์ได้เหมือนการฉีดสารที่สกัดด้วยเอทานอลจากส่วนที่อยู่เหนือดินเข้าที่ทางช่องท้องของหนูเมาส์[6]
• ฤทธิ์ต้านฮีสตามีน ส่วนสกัดที่เป็นไขมันที่ทำปฏิกิริยาเกิดเป็นสบู่ไม่ได้ (unsaponifiable fraction) และสารที่มีผลึกเป็นรูปเข็มเป็นสีขาวที่ได้จากสารสกัดด้วยปิโตรเลียมอีเทอร์จากใบกับน้ำที่คั้นได้จากใบสด ปรากฏว่ามีฤทธิ์ต้านฮีสตามีนเมื่อนำมาทดสอบกับผิวหนัง แต่ส่วนสกัดอื่นและส่วนสกัดที่เป็นเมือกจากสารสกัดด้วยน้ำ ไม่พบฤทธิ์การต้านฮีสตามีน ครีมที่มีสารสกัดจากใบที่เข้มข้นร้อยละ 1 ปรากฏว่ามีฤทธิ์ถอนพิษแมงกะพรุน ถ้าเอาครีมมาทาทันทีในวันแรกที่โดนพิษแมงกะพรุน สามารถช่วยทำให้ตุ่มแดงลดลง อาการคันลดลงและหายไปภายใน 2 วัน ถ้าใช้ยานี้ผู้ที่มีพิษเป็นแผลเรื้อรัง จะพบว่าแผลหายไป 50% ภายใน 1 สัปดาห์ จะหายสนิทภายในหนึ่งเดือนถึงเดือนครึ่ง[6]
• สารที่ออกฤทธิ์สำคัญ ก็คือ E-ehytol กับ Beta-damascenone โดยมีฤทธิ์ที่ทำให้หลอดเลือดคลายตัว จะช่วยลดการอักเสบ และมีสารที่ออกฤทธิ์ช่วยลดการอักเสบอื่น คือ 2-hydroxy-4,4,7-trimethyl-1-(4H)-naphthalenone, (-)-mellein, eugenol, 4-vinyl guaiacol, actinidols Ia และ Ib จะออกฤทธิ์ที่ต้านโพรสตาแกลนดิน (prostaglandin)[6]
• พบสารจำพวก Volatile ester มีฤทธิ์เป็น Antihistaminic-like ในใบ [1]
• ใบพบสาร Maleic acid, Ergotamine, Citric acid, Succinic acid, Fumaric acid, Curcumene ในใบ[5] และพบน้ำมันระเหย (Essential oil) ประกอบด้วยสาร Myristic acid, Behenice acid, Melissic acid ในใบ [4]

ข้อควรระวังในการใช้

• ยางจากต้นหรือยางจากใบจะมีพิษห้ามทาน เนื่องจากจะทำให้เมา คลื่นไส้ วิงเวียน[7]

สั่งซื้อ อาหารเสริม เนสท์เล่ ออรัลอิมแพค สำหรับผู้ป่วย คลิ๊ก @amprohealth

เอกสารอ้างอิง
1. หนังสือพจนานุกรมสมุนไพรไทย, ฉบับพิมพ์ครั้งที่ 5. “ผักบุ้งทะเล”. (ดร.วิทย์ เที่ยงบูรณธรรม). หน้า 493-495.
2. หนังสือสมุนไพรไทย เล่ม 1. “ผักบุ้งทะเล”. (ดร.นิจศิริ เรืองรังษี, ธวัชชัย มังคละคุปต์). หน้า 178.
3. หนังสือสมุนไพรสวนสิรีรุกขชาติ. (คณะเภสัชศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหิดล). “ผักบุ้งทะเล Goat’s Foot Creeper”. หน้า 127.
4. หนังสือสารานุกรมสมุนไพรไทย-จีน ที่ใช้บ่อยในประเทศไทย. “ผักบุ้งทะเล”. (วิทยา บุญวรพัฒน์). หน้า 346.
5. สรรพคุณสมุนไพร 200 ชนิด, สำนักงานโครงการอนุรักษ์พันธุกรรมพืชอันเนื่องมาจากพระราชดำริ สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี. “ผักบุ้งทะเล”. [ออนไลน์]. เข้าถึงได้จาก: www.rspg.or.th/plants_data/herbs/. [25 เม.ย. 2014].
6. สมุนไพรที่ใช้ในงานสาธารณสุขมูลฐาน, สำนักงานข้อมูลสมุนไพร คณะเภสัชศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหิดล. “ผักบุ้งทะเล”. [ออนไลน์]. เข้าถึงได้จาก: www.medplant.mahidol.ac.th/pubhealth/. [25 เม.ย. 2014].
7. ระบบฐานข้อมูลทรัพยากรชีวภาพและภูมิปัญญาท้องถิ่นของชุมชน, สำนักงานพัฒนาเศรษฐกิจจากฐานชีวภาพ (องค์การมหาชน). “ผักบุ้งทะเล”. [ออนไลน์]. เข้าถึงได้จาก: www.bedo.or.th. [25 เม.ย. 2014].

อ้างอิงรูปจาก
1.https://tcmwiki.com/
2.https://www.biolib.cz/

กระไดลิง

กระไดลิง หรือบันไดลิง กระไดเต่า เป็นไม้เถาเนื้อแข็งขนาดใหญ่ ชื่อวิทยาศาสตร์ คือ Bauhinia scandens L.[2] (ชื่อพ้องวิทยาศาสตร์ Lasiobema scandens (L.) de Wit[3], Lasiobema scandens var. horsfieldii (Miq.) de Wit) มีอีกข้อมูลที่ระบุว่า เป็นชนิด Bauhinia scandens var. horsfieldii (Prain) K.Larsen & S.S.Larsen[1],[4] (ชื่อพ้องวิทยาศาสตร์ Lasiobema horsfieldii Miq.) โดยจัดอยู่ในวงศ์ถั่ว (FABACEAE หรือ LEGUMINOSAE) และอยู่ในวงศ์ย่อยราชพฤกษ์ (CAESALPINIOIDEAE หรือ CAESALPINIACEAE)[1] ชื่อท้องถิ่นอื่น ๆ คือ มะลืมคำ (เชียงใหม่), กระไดลิง (ราชบุรี), กระไดวอก โชกนุ้ย (ชาวบน-ชัยภูมิ), เครือเสี้ยว (ไทใหญ่), กระไดวอก มะลืมดำ (ภาคเหนือ), บันไดลิง, ลางลิง[1],[2],[4]

ลักษณะของต้นกระไดลิง

• ลักษณะของต้น[1],[3]
  – เป็นพรรณไม้เถาเนื้อแข็งผลัดใบ ขนาดใหญ่
  – มีมือเกาะ มักขึ้นพาดพันตามเรือนยอดของต้นไม้อื่นไปได้ไกล
  – เถาแก่มีลักษณะแข็ง เหนียว แบน โค้งไปมาจนเป็นลอนอย่างสม่ำเสมอ เป็นขั้น ๆ ดูคล้ายบันได
  – ตามกิ่งอ่อนจะมีขนขึ้นประปราย กิ่งแก่จะเกลี้ยงไม่มีขน
  – กระจายพันธุ์ในอินเดีย ภูมิภาคอินโดจีน และอินโดนีเซีย
  – ประเทศไทยจะสามารถพบกระจายพันธุ์อยู่ทั่วภาคของประเทศ ยกเว้นภาคใต้
  – ขึ้นตามป่าดิบแล้งและตามป่าเบญจพรรณชื้น
• ลักษณะของใบ[1]
  – ใบเป็นใบเดี่ยว เรียงสลับกัน
  – ใบเป็นรูปไข่หรือรูปพัด
  – ปลายใบแหลมอาจจะเว้ามากหรือน้อย
  – ใบมีความกว้าง 5-12 เซนติเมตร และยาว 6-11 เซนติเมตร
  – ใบที่อยู่ส่วนปลายจะเว้าลึกลงมาค่อนใบ
  – แผ่นใบจะมีลักษณะเป็นสองแฉก
  – โคนใบกว้างและมักเว้าเล็กน้อย
  – ตรงรอยต่อก้านใบเป็นรูปคล้ายหัวใจ
  – มีเส้นใบออกจากโคนใบ 5-7 เส้น
  – ผิวใบด้านบนเกลี้ยงเป็นมัน
  – ผิวใบด้านล่างมีขนขึ้นประปรายหรือเกลี้ยง
  – ก้านใบมีความยาว 1.5-5 เซนติเมตร
  – หูใบมีขนาดที่เล็กมาก เป็นติ่งยาวและร่วงได้ง่าย
• ลักษณะของดอก
  – ออกดอกเป็นช่อที่ปลายกิ่ง
  – ช่อดอกเป็นแบบช่อแยกแขนง
  – มีความยาว 12-25 เซนติเมตร
  – มีขนขึ้นประปราย
  – แตกแขนงน้อย
  – แต่ละแขนงจะมีดอกขนาดเล็กจำนวนมาก
  – กลีบเลี้ยงดอกมี 5 กลีบ ติดกันคล้ายรูปถ้วย
  – กลีบดอกมี 5 กลีบ มีสีขาวอมเหลือง
  – แยกจากกัน คล้ายรูปหัด
  – ก้านกลีบดอกสั้น
  – ดอกมีเกสรเพศผู้สมบูรณ์ 3 อัน
  – มีเกสรเพศผู้ไม่สมบูรณ์อีก 2 อัน
  – รังไข่ก้านสั้น
• ลักษณะของผล[1],[3]
  – ออกผลเป็นฝัก
  – ฝักมีความแบน รูปรีหรืออาจจะเป็นรูปไข่
  – ปลายฝักมน
  – มีติ่งแหลมสั้น ๆ
  – ฝักมีความกว้าง 1.5-2 เซนติเมตร และยาว 3-4 เซนติเมตร
  – ฝักแก่เป็นสีน้ำตาลแดง
  – ผักเมื่อแห้งแล้วจะแตกออก
  – มีเมล็ด 1-2 เมล็ด เป็นรูปขอบขนาน

สรรพคุณของกระไดลิง

• ราก สามารถใช้เป็นยาแก้พิษต่าง ๆได้[5]
• ใบ สามารถใช้เป็นยาขับเหงื่อ แก้ไข้ตัวร้อนได้[5]
• เมล็ด สามารถใช้เป็นยาถ่ายพยาธิได้[5],[6]
• เมล็ด สามารถใช้แก้ไข้เซื่องซึม มีอาการหน้าหมองเนื่องมาจากพิษไข้ได้[5],[6]
• เมล็ด สามารถแก้ร้อนใน ช่วยขับเหงื่อได้[5],[6]
• เถา มีรสเบื่อเมา สามารถใช้เป็นยาแก้พิษฝี แก้ไข้ตัวร้อน และขับเหงื่อได้[2],[5],[6]
• เถา สามารถใช้เป็นยาแก้พิษไข้ แก้พิษร้อน แก้ร้อนใน แก้ไข้เซื่องซึม แก้พิษโลหิต แก้พิษไข้ทั้งปวง แก้พิษเลือดลม และเป็นยาแก้กระษัยได้[2],[5],[6]
• เถา ในตำรายาพื้นบ้านทางภาคอีสานจะนำมาต้มกับน้ำหรือฝนกับน้ำดื่มเป็นยาแก้บิด[6]
• เถา ในประเทศอินโดนีเซียจะใช้น้ำเลี้ยงหรือน้ำที่ตัดได้จากเถาหรือต้นสดที่ไหลซึมออกมา นำมาจิบกินบ่อย ๆ เพื่อเป็นยาบรรเทาอาการไอ[1],[6]
• เปลือกต้น สามารถใช้เป็นยาแก้โรคผิวหนัง แก้ปวดข้อได้[5]
• เปลือกต้น สามารถนำมาต้มกับน้ำอาบเพื่อใช้เป็นยาคุมกำเนิดได้ แต่คนท้องห้ามใช้เด็ดขาดเพราะอาจจะทำให้เกิดการแท้งบุตรได้[4]

ประโยชน์ของกระไดลิง

• เปลือกต้น มีความเหนียว สามารถนำมาใช้แทนเชือกได้
• เถาแห้ง ที่มีคดงอไปมา นิยมนำมาใช้ในงานประดิษฐ์หลายอย่าง เช่น ต้นไม้ประดิษฐ์, กรอบรูป, แกนของโคมไฟ

สั่งซื้อ อาหารเสริมสำหรับผู้ป่วย เนสท์เล่ ออรัลอิมแพค คลิ๊ก @amprohealth

มะลืมคำ,กระไดลิง,กระไดวอก,โชกนุ้ย,เครือเสี้ยว,กระไดวอก,มะลืมดำ,บันไดลิง,ลางลิง

เอกสารอ้างอิง
1. ข้อมูลพรรณไม้, สำนักงานโครงการอนุรักษ์พันธุกรรมพืชอันเนื่องมาจากพระราชดำริ สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี. “กระ ได ลิง”. [ออนไลน์]. เข้าถึงได้จาก : www.rspg.or.th/plants_data/. [21 ส.ค. 2015].
2. สวนพฤกษศาสตร์สายยาไทย. “กระ ได ลิง”. [ออนไลน์]. เข้าถึงได้จาก : www.saiyathai.com. [21 ส.ค. 2015].
3. ระบบจัดการฐานความรู้ด้านความหลากหลายทางชีวภาพ สำนักงานความหลากหลายทางชีวภาพด้านป่าไม้ กรมป่าไม้. “กระ ได ลิง”. [ออนไลน์]. เข้าถึงได้จาก : biodiversity.forest.go.th. [21 ส.ค. 2015].
4. โครงการเผยแพร่ข้อมูลทรัพยากรชีวภาพและภูมิปัญญาท้องถิ่นบนพื้นที่สูง, สถาบันวิจัยและพัฒนาที่สูง (องค์กรมหาชน). “กระ ได ลิง”. อ้างอิงใน : หนังสือชื่อพรรณไม้แห่งประเทศไทย (เต็ม สมิตินันทน์). [ออนไลน์]. เข้าถึงได้จาก : eherb.hrdi.or.th. [21 ส.ค. 2015].
5. หน่วยบริการฐานข้อมูลสมุนไพร สำนักงานข้อมูลสมุนไพร คณะเภสัชศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหิดล. “กระ ได ลิง”. เข้าถึงได้จาก: www.medplant.mahidol.ac.th. [21 ส.ค. 2015].
6. ไทยรัฐออนไลน์. (นายเกษตร). “กระ ได ลิง สรรพคุณน่ารู้”. [ออนไลน์]. เข้าถึงได้จาก : www.thairath.co.th. [22 ส.ค. 2015].

พริกนายพราน

พริกนายพราน มีเขตการกระจายพันธุ์ในแถบจีนตอนใต้ กัมพูชา และเวียดนาม ประเทศไทยสามารถพบได้ทุกภาค ยกเว้นทางภาคใต้ มักจะขึ้นตามป่าเบญจพรรณ ป่าดงดิบแล้ง และตามป่าละเมาะทั่วไป จนถึงระดับความสูงประมาณ 400 เมตร[1],[2],[3] ชื่อวิทยาศาสตร์ Tabernaemontana bufalina Lour. ชื่อพ้องวิทยาศาสตร์ Ervatamia bufalina (Lour.) Pichon, Ervatamia celastroides Kerr, Ervatamia luensis (Pierre ex Pit.) Pierre ex Kerr จัดอยู่ในวงศ์ จัดอยู่ในวงศ์ตีนเป็ด (APOCYNACEAE) และอยู่ในวงศ์ย่อยระย่อม (RAUVOLFIOIDEAE) ชื่ออื่น ๆ มะลิฝรั่ง (กรุงเทพมหานคร), เข็มดง พุดป่า (จังหวัดเลย), ช้าฮ่อม (จังหวัดตาก), พริกผี (จังหวัดยโสธร), เข็มดง พริกป่า พริกป่าใหญ่ พริกป่าเล็ก (จังหวัดชลบุรี), พุดน้อย พุดป่า พุทธรักษา (จังหวัดอุบลราชธานี), พริกพราน (จังหวัดประจวบคีรีขันธ์) เป็นต้น[1],[3]

ลักษณะของพริกนายพราน

• ต้น
  – เป็นพันธุ์ไม้พุ่มที่มีขนาดเล็ก
  – ต้นมีความสูงประมาณ 1-4 เมตร
  – ลำต้นเกลี้ยงไม่มีขน โดยลำต้นจะแตกกิ่งแผ่กว้างออกไป และตามกิ่งจะมีช่องอากาศอยู่โดยรอบ
  – ขยายพันธุ์ด้วยเมล็ด
• ใบ
  – ใบ เป็นใบเดี่ยว โดยใบจะออกในลักษณะที่เรียงตรงข้ามกัน
  – ลักษณะรูปร่างของใบเป็นรูปขอบขนาน รูปรี หรือรูปรีแคบแกมรูปไข่ ตรงปลายใบเรียวแหลมหรือแหลมยาวคล้ายกับหาง ที่โคนใบมีลักษณะเป็นรูปลิ่ม ส่วนขอบใบเรียบไม่มีขน
  – ผิวใบมีเนื้อใบบาง และผิวใบเกลี้ยงไม่มีขน
  – ใบมีขนาดกว้างประมาณ 2-4 เซนติเมตร และยาวประมาณ 8-15 เซนติเมตร
  – ก้านใบค่อนข้างสั้น มีความยาวอยู่ที่ประมาณ 0.3-0.7 เซนติเมตร[1],[2]
• ดอก
  – ออกดอกเป็นช่อแบบช่อกระจุก โดยจะออกดอกที่บริเวณตามซอกใบหรือที่ปลายยอด
  – ช่อดอกมีดอกย่อยอยู่ประมาณ 3-25 ดอก ก้านช่อดอกมีความยาวอยู่ที่ประมาณ 4-7 เซนติเมตร
  – ดอกมีสีเป็นสีขาวแกมเหลืองอ่อน ลักษณะรูปร่างของดอกเป็นรูปดอกเข็ม
  – กลีบเลี้ยงดอกมีอยู่ด้วยกันทั้งหมด 5 กลีบ มีสีเป็นสีเขียวอ่อน มีความยาวประมาณ 2 มิลลิเมตร ลักษณะรูปร่างของกลีบเลี้ยงจะเป็นรูปสามเหลี่ยมหรือรูปไข่ปลายแหลมยาว เรียงตัวซ้อนกันอยู่ใต้ดอก บางครั้งขอบก็มีขนอุยขึ้นเล็กน้อย
  – กลีบดอกเชื่อมติดกันเป็นหลอด มีความยาวอยู่ที่ประมาณ 1.2-1.7 เซนติเมตร และตรงปลายจะแยกออกเป็น 5 แฉก มีความยาวอยู่ที่ประมาณ 7-9 มิลลิเมตร ลักษณะคล้ายรูปไข่
  – ดอกมีเกสรเพศผู้อยู่ 5 อัน ก้านเกสรค่อนข้างสั้น อับเรณูมีลักษณะเป็นรูปขอบขนาน ตรงปลายเป็นติ่งแหลม
  – ท่อเกสรเพศเมียจะมีลักษณะเรียว มีความยาวอยู่ที่ประมาณ 7 มิลลิเมตร ปลายเกสรจะแยกออกเป็น 2 แฉก และมีรังไข่อยู่ด้วยกัน 2 ช่อง แยกห่างจากกัน มีความยาวได้ประมาณ 1 มิลลิเมตร[1],[2]
• ผล
  – ออกผลในลักษณะที่เป็นฝักคู่ มีรูปร่างลักษณะโค้ง รูปทรงรีตรงปลายเรียวแหลม ตัวผลคอดเว้าเป็นพูตื้น ๆ มีขนาดความกว้างอยู่ที่ประมาณ 0.7 เซนติเมตร และมีความยาวอยู่ที่ประมาณ 0.9-1 เซนติเมตร
  – ผิวฝักจะมีลักษณะที่เป็นมันมีสีเขียว และฝักย่อยจะแตกออกเป็นแนวเดียวกัน
• เมล็ด
  – ภายในฝักจะมีเมล็ดอยู่ประมาณ 6-8 เมล็ด เมล็ดที่แก่จะมีเยื่อหุ้มเมล็ดที่เป็นสีแดงสด[1]

สรรพคุณของต้นพริกนายพราน

1. ตำรายาของไทย ระบุเอาไว้ว่าทั้งต้นมีรสชาติเย็นซ่า โดยจะมีสรรพคุณเป็นยาแก้ร้อนใน แก้ไข้ ช่วยดับพิษร้อน ส่วนรากจะนำมาใช้ทำเป็นยาแก้โรคลม หรือจะนำมาทำเป็นยาแก้โลหิตเป็นพิษเนื่องจากชอกช้ำ และช่วยแก้อาการช้ำในได้อีกด้วย (ราก, ทั้งต้น)[1]
2. ตำรับยาพื้นบ้านของทางภาคอีสาน จะนำรากมาต้มกับน้ำใช้สำหรับดื่มเป็นยาแก้เจ็บคอ แก้ไอ แก้ตกขาวของสตรี แต่ถ้านำรากมาฝนกับน้ำแล้วนำมาดื่มจะมีฤทธิ์เป็นยาแก้ไอเป็นเลือด หรือถ้านำมาตำให้ละเอียด ก็จะใช้เป็นยาทาสำหรับแก้ฝี (ราก)[1]
3. ตำรายาพื้นบ้านของจังหวัดมุกดาหาร จะนำรากมาใช้ทำเป็นยาแก้ไข้ (ราก)[1]
4. ตำรายาสมุนไพรพื้นบ้านของจังหวัดอุบลราชธานี จะนำรากมาต้มกับน้ำใช้ดื่มเป็นยาสำหรับแก้ท้องเสีย และช่วยสมานแผล (ราก)[1]
5. ตำรับยาพื้นบ้านของภาคกลาง จะนำรากมาผสมรวมกับรากต้นหนามพุงดอและรากของต้นต่อไส้ มาฝนกับเหล้าใช้สำหรับดื่มเป็นยาแก้อาการปวดท้อง (ราก)[1]

สั่งซื้อ อาหารเสริม เนสท์เล่ ออรัลอิมแพค สำหรับผู้ป่วย คลิ๊ก @amprohealth

เอกสารอ้างอิง
1. ฐานข้อมูลสมุนไพร คณะเภสัชศาสตร์ มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี. “พริกนายพราน”. [ออนไลน์]. เข้าถึงได้จาก : www.phargarden.com. [30 ก.ย. 2015].
2. สำนักงานหอพรรณไม้ สำนักวิจัยการอนุรักษ์ป่าไม้และพันธุ์พืช, กรมอุทยานแห่งชาติ สัตว์ป่า และพันธุ์พืช. “พริกนายพราน”. [ออนไลน์]. เข้าถึงได้จาก : www.dnp.go.th/botany/. [30 ก.ย. 2015].
3. ระบบจัดการฐานความรู้ด้านความหลากหลายทางชีวภาพ สำนักงานความหลากหลายทางชีวภาพด้านป่าไม้ กรมป่าไม้. “พริก นาย พราน”. [ออนไลน์]. เข้าถึงได้จาก : biodiversity.forest.go.th. [30 ก.ย. 2015].

อ้างอิงรูปจาก
1.https://apps.phar.ubu.ac.th/
2.https://www.earth.com/