Home Blog Page 139

วิธีลดต้นขา มีต้นขาใหญ่ อย่าไปกลัว เพราะมีวิธีแก้

0
วิธีลดต้นขา มีต้นขาใหญ่ อย่าไปกลัว เพราะมีวิธีแก้
ต้นขา เป็นส่วนที่สะสมไขมันได้ง่ายและมากที่สุด ซึ่งเป็นเหตุทำให้ขาใหญ่
วิธีลดต้นขา มีต้นขาใหญ่ อย่าไปกลัว เพราะมีวิธีแก้
ต้นขา เป็นส่วนที่สะสมไขมันได้ง่ายและมากที่สุด ซึ่งเป็นเหตุทำให้ขาใหญ่

ลดต้นขา

สำหรับสาวๆ แล้ว การมีร่างกายที่สมส่วนไม่ว่าจะเป็นส่วนแขน ขา หรือหน้าท้อง ถือเป็นเรื่องที่มีความสุขและน่าภูมิใจเป็นอย่างมาก ซึ่งหนึ่งส่วนที่มีปัญหาซึ่งไม่ว่าจะพยายามแค่ไหน ก็ไม่สามารถจัดการกับมันได้ นั่นก็เพราะเป็นส่วนที่มีไขมันสะสมได้ง่ายและมากที่สุดนั่นก็คือต้นขา ซึ่งการ ลดต้นขา นั้น ก็ดูเหมือนจะไม่ง่าย แต่เราก็มีด้วยกัน

หลายวิธี ที่จะมาช่วยให้คุณนั้นสามารถจัดการไขมันส่วนเกินที่อยู่บริเวณต้นขาของคุณ

สำหรับวิธีลดต้นขาที่มีในตอนนี้นั้น มีด้วยกันทั้งหมด 13 ทาง ได้แก่

  1. เลือกรับประทานอาหารให้เหมาะสม หากคุณเลืกรับประทานผักและผลไม้ทุกวันให้ครบ 3 มื้อ โดยหลีกเลี่ยงการรับประทานข้าวขัดสี ขนมปังขาว เค้ก น้ำหวาน น้ำอัดลม ของทอด อาหารที่มีไขมัน ดื่มน้ำให้เพียงพอกับความต้องการของร่างกาย หรือวันละประมาณ 8 แก้ว
  2. การออกกำลังกาย เป็นสิ่งสำคัญมากพอกับการรับประทานอาหารสุขภาพ ส่วนท่าบริหาร ลดต้นขา โดยเฉพาะก็มีหลากหลายท่ามาก ขอให้ทำเป็นประจำอย่างสม่ำเสมอทุก ๆ วัน ต้นขาของคุณจะลดลงอย่างแน่นอน แม้อาจจะลงไม่ทันใจ แต่มันจะทำให้คุณมีความสุขกับร่างกายที่แข็งแรงขึ้น
  3. เครื่องออกกําลังกายลดต้นขา มีหลายชนิดให้เลือก แต่ที่แนะนำคือจักรยานไฟฟ้าครับ เพราะฟิตเนสไหนก็มี ส่วนอีกแบบก็เป็นเครื่องบริหารช่วงขาของทีวีไดเร็ค ( Leg Magic )
  4. นวดลดต้นขาสลายเซลลูไลท์ ด้วยการนวดด้วยน้ำมัน เจลลดต้นขา ครีมลดต้นขา หรือครีมกระชับต้นขาอะไรก็แล้วแต่ โดยนำมาใช้นวดคลึงต้นขาไปเรื่อย ๆ ประมาณ 20-30 นาทีต่อวัน
  5. สายรัดต้นขา เป็นสายรัดที่ช่วยกระชับสัดส่วน โดยนำมารัดบริเวณต้นขาก่อนเข้านอน ราคาก็มีตั้งแต่หลักร้อยไปจนถึงหลักพัน
  6. กางเกง ลดต้นขา  เป็นกางเกงที่ผลิตมาจากผ้าไนลอนที่ไม่หนา มีลักษณะเป็นถุงน่องผสมกับเลกกิ้ง เมื่อใส่แล้วจะช่วยเก็บต้นขาที่หย่อนคล้อยให้ดูกระชับได้
  7. เครื่องลดต้นขา Cavitations เป็นเครื่อง Superficial Ultrasound ที่เราใช้นวดละลายไขมันบริเวณพื้นผิว โดยจะช่วยละลายไขมันได้สำหรับคนที่ขาใหญ่
  8. เครื่อง RF หรือ คลื่นวิทยุ (RF – Radio Frequency) ทำงานโดยการนวดพร้อมปล่อยพลังงานคลื่นความถี่วิทยุในรูปของกระแสไฟฟ้าอ่อน ๆ ที่สามารถผ่านทะลุผิวชั้นบนเพื่อไปเพิ่มอุณหภูมิของผิวหนังในชั้นที่ลึกลงไป ซึ่งจะสามารถช่วยกระชับสัดส่วน สลายไขมันและเซลลูไลท์บริเวณต่าง ๆ ที่ทำการนวดยกกระชับได้
  9. คาร์บ็อกซี่ลดต้นขา (Carboxy Therapy) อีกหนึ่งวิธีกําจัดเซลลูไลท์ต้นขา เป็นเทคนิคการฉีดก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์เข้าไปในชั้นไขมันใต้ผิวหนัง โดยก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์จะไปกระตุ้นให้หลอดเลือดขยาย นำออกซิเจนเข้าสู่ชั้นไขมันและเกิดปฏิกิริยาเร่งสลายไขมันให้กลายเป็นอุณหภูมิความร้อน พยาบาลจะใช้สายรัดโกยไขมันให้มากองเป็นกลุ่มก้อน โดยรัดบริเวณขาหนีบและเหนือข้อเข่า

เพื่อป้องกันไม่ให้ก๊าซวิ่งเข้าขาหนีบและเหนือหัวเข่า หลังจากนั้นหมอจะใช้เข็มขนาดเล็กต่อกับเครื่องคาร์บอกซี่และถังก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ แล้วจิ้มเข็มผ่านผิวหนังเข้าสู่ชั้นไขมันด้านล่าง แล้วจึงเริ่มปล่อยก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ ตอนเดินก๊าซจะรู้สึกเจ็บแสบยุบยิบ โดยสามารถเดินก๊าซเข้าไปจนขาบวมเต่งเต็มที่ ทำให้เห็นเซลลูไลท์ขึ้นเป็นลอน ๆ ชัดเจนมาก หลังฉีดเสร็จก็นอนพักสักครู่ ขาที่ป่องบวมก็ค่อย ๆ กลับสู่สภาวะปกติใน 10 นาที ส่วนจะเห็นผลมากน้อยเพียงใดก็ขึ้นอยู่กับคนไข้ด้วย และอาจต้องมีการทำซ้ำอีก 3-4 ครั้ง แฟนเคยทำแล้วบอกว่าเจ็บมากตอนเดินก๊าซ วิธีนี้แม้มันจะช่วยสลายเซลลูไลท์ได้ก็จริง ถ้าทำแล้วไม่ควบคุมอาหาร ขากลับมาใหญ่เหมือนเดิมแน่ครับ

วิธีลดต้นขา มีต้นขาใหญ่ อย่าไปกลัว เพราะมีวิธีแก้
ท่านอนหงายยกขางอเข่าชิด ราบกับพื้น ประสานมือไว้ใต้ศีรษะ

ส่วนท่าออกกําลังกายลดต้นขานั้น ก็มีมากมาย เรานำมาแนะนำดังนี้

  1. ท่านอนหงายและยกขา ท่าบริหาร ลดต้นขา ท่าแรกให้นอนหงายราบกับพื้น เหยียดขาตรง แล้วค่อย ๆ ยกขาขึ้นทั้งสองข้างค้างไว้ประมาณ 20 วินาที แล้วทำซ้ำติดกัน 20 ครั้ง
  2. ท่านอนหงายไขว้ขางอเข่าชิดลำตัว ให้นอนหงายราบกับพื้น ขาเหยียดตรงไขว้ข้อเท้าทั้งสองข้าง แล้วงอเข่าเข้ามาชิดลำตัวให้มากที่สุด ค้างไว้สักพัก โดยข้อเท้ายังไขว้กันอยู่ แล้วค่อย ๆ ยืดขาออก จากนั้นคลายข้อเท้าทั้งสองข้างออกจากกัน โดยให้ทำติดต่อกัน 20 ครั้ง
  3. ท่านอนหงายยกขางอเข่าชิดหน้าอก ให้นอนหงายราบกับพื้น ประสานมือไว้ใต้ศีรษะ แล้วค่อย ๆ ยกขาซ้ายขึ้น งอเข่าเข้ามาให้ชิดหน้าอก แล้วค่อย ๆ เหยียดขาขวาขึ้นไปด้านบนจนสุด ค้างไว้สักพัก ทำสลับอีกข้าง ซ้ำไปมา 20 ครั้ง   
  4. ท่าสะพานโค้งขาเดียว ให้นอนหงายทำท่าสะพานโค้งโดยใช้ขาข้างเดียว โดยให้ทำข้างละ 15 ครั้ง สลับกันไปมา
  5. ท่าปั่นจักรยานอากาศ โดยให้ปั่นอย่างน้อยวันละ 100-200 ครั้ง เวลาปั่นจะต้องออกแรงขาและทำอย่างรวดเร็วห้ามหยุดจนกว่าจะครบ สำหรับคนที่ขาใหญ่เพราะไขมัน ท่านี้มันช่วยได้เยอะจริง ๆ เพราะการปั่นจะช่วยเผาผลาญไขมันแล้วเปลี่ยนไปเป็นกล้ามเนื้อแทน แต่ก็ลดได้ไม่เทียบเท่ากับการปั่นจักรยานปกติ
  6. ท่านอนตะแคงยกขา ให้นอนราบในท่าตะแคงข้าง เหยียดขาให้สุด จากนั้นยกขาขึ้นลง ผลัดกันทำข้างละ 20 ครั้ง
  7. ท่านั่งตีขาไปมา ให้นั่งลงกับพื้นแล้วเหยียดขาให้ตรง จากนั้นค่อย ๆ ยกขาทั้งสองข้างขึ้นมาตีไปมาสลับกันประมาณ 50-100 ครั้ง
  8. ท่านั่งตบใต้ขา ให้นั่งในท่าที่ขาตั้งขึ้น จากนั้นใช้มือตบบริเวณต้นขาเพื่อเป็นการสลายไขมัน โดยให้ทำข้างละประมาณ 5 นาที
  9. ท่านั่งเก้าอี้ยกขาเหยียดตรง ให้นั่งตัวตรงบนเก้าอี้หลังชิดกับผนัง แล้วยกขาทั้งสองข้างเหยียดตรงขึ้นมาให้อยู่ในแนวเดียวกับเก้าอี้ หายใจเข้า แล้วค่อย ๆ วางเท้าลงกับพื้น หายใจออกเบา ๆ ทำซ้ำไปมา 20 ครั้ง
  10. ท่านั่งเก้าอี้หนีบหนังสือ ให้นั่งหลังตรง หลังพิงพนักเก้าอี้ แล้วให้นำหนังสือเล่มหนา ๆ มาหนีบไว้ระหว่างขา จากนั้นยกต้นขาขึ้นเล็กน้อยค้างเอาไว้ 10-15 วินาที แล้วทำซ้ำ 2-3 รอบ
  11. ท่าก้าวขึ้นเก้าอี้แล้วเตะอากาศ ก้าวขาซ้ายขึ้นเก้าอี้แล้วใช้เท้าขวาเตะอากาศ โดยให้ทำข้างละ 12 ครั้ง สลับข้างกันไปมา
  12. ท่านั่งแตะบนเก้าอี้ เป็นท่ากระชับบั้นท้าย ลดต้นขา และน่อง ให้เริ่มจากยืนหันหลังให้เก้าอี้ ความห่างประมาณสะโพก สามารถนั่งได้บริเวณกึ่งกลางของเก้าอี้ แล้วกางขาออกให้อยู่ห่างประมาณสะโพก จากนั้นให้เกร็งหน้าท้อง แล้วค่อย ๆ หย่อนสะโพกลงช้า ๆ โดยที่หลังต้องตรง ไม่งอ เมื่อรู้สึกว่าสะโพกเริ่มแตะเก้าอี้ ก็ให้กลับเข้ามาสู่ท่าเดิม โดยให้ทำทั้งหมด 3 เซต เซตละ 15 ครั้ง
  13. ท่ายกขาแตะบนเก้าอี้ ให้เริ่มจากยืนหน้าเก้าอี้ แล้วค่อย ๆ ยกขาขวาขึ้น โดยที่เข่าไม่งอ ส่วนปลายเท้าตั้งฉาก จากนั้นผ่อนลงจนส้นเท้าแตะกับพื้นเก้าอี้ แล้วให้เกร็งยกขึ้นมา โดยให้ทำซ้ำไปเรื่อย ๆ ก่อนจะสลับมาทำอีกข้าง โดยให้ทำทั้งหมด 3 เซต เซตละ 15 ครั้ง
  14. ท่ายืนย่อเข่า ออกกำลังกายด้วยการย่อเข่า ท่านี้นอกจากจะช่วยกำจัดไขมันและช่วยกระชับกล้ามเนื้อต้นขาได้แล้วยังช่วย ลดต้นขา ได้เป็นอย่างดีอีกด้วย คล้าย ๆ กับการออกกำลังกายลุกนั่ง โดยให้เริ่มจากการยืนพร้อมกับใช้แขนทั้งสองประสานกันแล้วเหยียดตรงไปด้านหน้า กางขาออกให้กว้างประมาณไหล่ จากนั้นค่อย ๆ ย่อเข่าลงประมาณ 90 องศาฯ และยืดตัวขึ้นยืน โดยให้ลุกย่อไปเรื่อย ๆ อย่างน้อย 30 ครั้ง
  15. ท่ายืนขาชิด ให้ยืนตัวตรงขาชิด ก้าวเท้าข้างหนึ่งไปข้างหน้าแล้วค่อย ๆ ย่อตัวลง ทำสลับกันข้างละ 20 ครั้ง โดยให้ทำซ้ำกันประมาณ 3 รอบ
  16. ท่ายืนแยกขาย่อเข่าทรงตัว ให้ยืนแยกขาเล็กน้อย จากนั้นให้ยกเข่าซ้ายพับขึ้นมาชิดเข่าขวา ย่อเข่าลง โดยพยายามทรงตัวด้วยขาข้างเดียว ทำสลับกันข้างละ 15 ครั้ง และให้ทำซ้ำกันประมาณ 3 รอบ

ท่ายืนแยกขาและเขย่งเท้า ให้ยืนตรงแล้วกางขาออกพอประมาณ จากนั้นให้เขย่งเท้าขึ้นให้สุดจนรู้สึกตึงที่น่อง ค้างไว้แล้วนับ 1-20 โดยให้ทำประมาณ 20 ครั้ง

  1. ท่ายืนยกขาไปด้านหลัง โดยให้ยืนแล้วยกขาซ้ายไปด้านหลัง ส่วนขาด้านขวาย่อลงเล็กน้อย โดยให้ทำข้างละ 10 ครั้ง สลับกันไปมา
  2. ท่ามือแตะขอบสระและเหวี่ยงขาทีละข้าง เมื่ออยู่ในน้ำให้ใช้แขนทั้งสองข้างจับขอบสระในท่าคว่ำหน้า แล้วยืดขาขึ้นมาเหยียดตรงให้ตัวลอยพร้อมกับตีขาเหวี่ยงไปมาทีละข้างจนเมื่อย โดยให้ทำสลับกันประมาณ 30 ครั้ง แล้วพักสักครู่ก่อนจะเริ่มทำใหม่

อ่านบทความที่เกี่ยวข้องเพิ่มเติม

วิธีป้องกันสิวและรักษาสิวอักเสบเบื้องต้น

0
วิธีป้องกันสิวและรักษาสิวอักเสบเบื้องต้น
สิวก็เป็นโรคผิวหนังอีกชนิดหนึ่ง ลักษณะเป็นตุ่มเล็กๆ เป็นหนอง พบมากที่บริเวณใบหน้า เกิดกับคนทุกเพศทุกวัย
วิธีป้องกันสิวและรักษาสิวอักเสบเบื้องต้น
สิวก็เป็นโรคผิวหนังอีกชนิดหนึ่ง ลักษณะเป็นตุ่มเล็กๆ เป็นหนอง พบมากที่บริเวณใบหน้า เกิดกับคนทุกเพศทุกวัย

รักษาสิวอักเสบเบื้องต้น

1. เลิกสัมผัสใบหน้าด้วยมือ เราต้องเลิกแคะ แกะห

รือเกาบนใบหน้าอย่างเด็ดขาด เนื่องจากมือของเราที่สัมผัสผิวหน้านั้นมักจะมีสิ่งสกปรกและเชื้อแบคทีเรียที่มองไม่เห็นอยู่เสมอ ซึ่งถ้าหากมีสิวอยู่แล้วก็อาจจะทำให้เชื้อโรคเข้าสู่หัวสิวแล้วพัฒนาเป็นสิวอักเสบได้

2. หลีกเลี่ยงผลิตภัณฑ์ที่มีส่วนผสมบางชนิด โดยเฉพาะผลิตภัณฑ์ที่มีส่วนผสมของ Olive Oil และ Lanolin หรือมีส่วนประกอบของน้ำมัน เพราะจะทำให้เกิดการอุดตันของรูขุมขนได้

3. ล้างหน้าให้สะอาด เป็นการทำความสะอาดผิวหน้าเพื่อขจัดสิ่งสกปรกที่คั่งค้างหรืออุดตันในรูขุมขนออกให้มากที่สุด ซึ่งไม่ใช่แค่เพียงการล้างหน้าบ่อย ๆ เท่านั้น แต่ต้องล้างหน้าอย่างมีประสิทธิภาพ จึงจะช่วยขับของเสียและน้ำมันที่ตกค้างบนผิวหน้าไม่ให้อุดตันจนกลายเป็นสิวได้

4. เลือกใช้ผลิตภัณฑ์ ที่มีน้ำเป็นส่วนประกอบหลักที่ไม่ก่อให้เกิดสิว ผลิตภัณฑ์สำหรับผิวหน้าประเภท Water – Based หรือ Oil – Free จะเหมาะกับผิวที่เป็นสิว เพราะผิวหน้าของเราต้องการความชุ่มชื้นมากกว่า เพื่อเป็นการสร้างความยืดหยุ่นเต่งตึงให้กับผิวพรรณและไม่ก่อให้เกิดสิวเพิ่มมากขึ้นอีกด้วย ( Non – Comedogence )

5. การมาส์กหน้าด้วยสมุนไพร เป็นการ รักษาสิว อักเสบด้วยสมุนไพรจากธรรมชาติ โดยให้ประสิทธิภาพในการรักษาที่แตกต่างกันไป ขึ้นอยู่กับสภาพผิวของแต่ละคน ดังนั้น เราจึงควรเลือกสูตรมาส์กหน้าสมุนไพรรักษาสิวให้เหมาะกับสภาพผิวของตนเอง

การดูแลตัวเองเพื่อรักษาสิว

1. ดูแลระบบขับถ่ายให้เป็นปกติ การขับถ่ายเป็นประจำทุกวันจะช่วยขับของเสียในร่างกาย ซึ่งช่วยทำให้สิวลดลงได้ เนื่องจากปริมาณสารพิษที่สะสมในร่างกายลดน้อยลงนั่นเอง

2. ผ่อนคลายความตึงเครียด ความเครียดเป็นตัวการสำคัญที่ทำให้ฮอร์โมนแปรปรวน ซึ่งเป็นสาเหตุที่ทำให้เกิดสิวเพิ่มขึ้น และยังส่งผลต่อระบบภูมิคุ้มกันของร่างกายทำให้ร่างกายติดเชื้อได้ง่ายมากขึ้น รวมถึงเชื้อแบคทีเรีย Acnes ที่ก่อให้เกิดสิวด้วยเช่นกัน

3. พักผ่อนให้เพียงพอ การนอนหลับพักผ่อนให้เพียงพอจะช่วยให้ฮอร์โมนในร่างกายทำงานเป็นปกติ เนื่องจากฮอร์โมนเป็นต้นเหตุของการผลิตน้ำมันจากต่อมไขมัน หากฮอร์โมนทำงานแปรปรวนจะไปกระตุ้นต่อมไขมันผลิตน้ำมันมากเกินไป และก่อให้เกิดการอุดตันในรูขุมขนที่เป็นสาเหตุของการเกิดสิวได้

4. ใช้ครีมแต้มสิว ครีมแต้มสิวจัดว่าเป็นผลิตภัณฑ์เวชสำอางที่ควรซื้อจากร้านขายยาที่มีเภสัชกรควบคุม เนื่องจากผลิตภัณฑ์บางชนิดเป็นยาที่ก่อให้เกิดอาการข้างเคียงและควรอยู่ภายใต้การดูแลอย่างใกล้ชิด โดยเราสามารถแบ่งครีมแต้มสิวอักเสบออกเป็น 3 กลุ่ม ดังนี้

  • กลุ่มสารสกัดจากธรรมชาติ ปัจจุบันมีการวิจัยเกี่ยวกับสารสกัดจากธรรมชาติมากขึ้น อย่างเช่นครีมที่สกัดมาจากเปลือกมังคุด ซึ่งมีสรรพคุณในด้านการลดอักเสบ และไม่ก่อให้เกิดการดื้อยา รวมถึงความเสี่ยงต่อการเกิดอาการแพ้ก็น้อยอีกด้วย
  • กลุ่มที่มีส่วนประกอบของยาปฏิชีวนะ ผลิตภัณฑ์กลุ่มนี้เหมาะสำหรับคนที่เป็นสิวหัวหนองที่มีการติดเชื้อแบคทีเรีย ทั้ง P.acnes, Staphylococci หรือ Streptococci โดยควรต้องอยู่ภายใต้การดูแลของเภสัชกรหรือแพทย์ผิวหนังผู้เชี่ยวชาญ เพื่อป้องกันการดื้อยาหรืออาการแพ้ยาที่ก่อให้เกิดการอักเสบและบวมแดงได้
  • กลุ่มอนุพันธ์วิตามินเอ หรือที่เรียกกันว่า “ เรตินอยด์ ” ผลิตภัณฑ์ในกลุ่มนี้จะช่วยลดการอักเสบและลดการขับน้ำมันส่วนเกิน จึงสามารถช่วยลดความมันบนใบหน้าที่เป็นสาเหตุของการอุดตันจากสิวได้เป็นอย่างดี แต่มีข้อเสียตรงที่ว่าจะทำให้ผิวหนังแห้งระคายเคืองหรือลอกเป็นขุยได้

5. ใช้ยาชนิดรับประทาน ยาที่ใช้รับประทานเพื่อ รักษาสิว อักเสบสามารถช่วยลดการอักเสบได้ แต่จะต้องอยู่ภายใต้การดูแลของแพทย์ผู้เชี่ยวชาญ เพื่อป้องกันผลข้างเคียงที่อาจจะเกิดขึ้น

  • กลุ่มยาปฏิชีวนะ ยาในกลุ่มนี้จะช่วยลดการอักเสบและฆ่าเชื้อแบคทีเรีย P.acnes รวมถึงเชื้อแบคทีเรียชนิดอื่น ๆ ซึ่งจะต้องให้แพทย์เป็นผู้คำนวณขนาดและชนิดของยาที่ใช้ เนื่องจากเมื่อรับประทานไปแล้วอาจจะก่อให้เกิดอาการตับอักเสบได้ ในบางรายอาจจะส่งผลถึงระบบภูมิคุ้มกันหรือทำลายไขกระดูก ตัวอย่างยาในกลุ่มนี้ ได้แก่ Amoxicillin, Clindamycin, Tetracycline หรือ Doxycycline
  • กลุ่มยาอนุพันธ์วิตามินเอ เรียกกันว่า Lsotretinoin ซึ่งออกฤทธิ์เช่นเดียวกับยาทากลุ่มอนุพันธ์วิตามินเอ โดยจะออกฤทธิ์ยับยั้งการสร้างน้ำมันจากต่อมไขมันและยับยั้งการเจริญเติบโตของเชื้อแบคทีเรีย P.acnes กลุ่มยาชนิดนี้จะขับออกทางตับ ควรอยู่ภายใต้การดูแลของแพทย์ผิวหนังผู้เชี่ยวชาญ เนื่องจากยากลุ่มนี้ส่งเสริมให้เกิดภาวะไขมันในเลือดสูงและทำให้เลือดออกง่าย จึงไม่ควรใช้ในหญิงตั้งครรภ์

นอกจากนี้ยังมีอาการข้างเคียงอื่น ๆ ระหว่างทานยากลุ่มนี้ อาทิ ภาวะซึมเศร้า ตาแห้ง ปากแห้ง นอกจากนี้ยังทำให้เกิดภาวะตับอักเสบได้

6. ใช้ยาชนิดฉีดเพื่อรักษาสิวอักเสบ เหมาะสำหรับผู้ที่ต้องการให้สิวอักเสบยุบตัวอย่างรวดเร็ว เพื่อเตรียมสภาพผิวให้พร้อมรับวันสำคัญที่ใกล้จะมาถึง ไม่ว่าจะเป็นงานแต่งงาน งานรับปริญญา หรือแม้แต่การไปสมัครงาน โดยวิธีการรักษานั้นจะใช้ยาสเตียรอยด์ (Steroid) ฉีดเข้าไปในบริเวณสิวอักเสบ ซึ่งจะช่วยให้สิวยุบลงอย่างรวดเร็วภายในหนึ่งวัน

ข้อดีของยาฉีดสิวอักเสบ ทำให้สิวยุบตัวลงอย่างรวดเร็วและป้องกันการเกิดหลุมสิว โดยที่ไม่ต้องรอให้สิวสุกแล้วเอาหนองออก

ข้อเสียของยาฉีดสิวอักเสบ การฉีดยาสเตียรอยด์ไม่สามารถทำให้สิวหายขาดได้ เนื่องจากไม่ใช่วิธีการรักษาที่ต้นเหตุ เพียงแต่ช่วยลดการอักเสบเท่านั้น โดยที่ไม่ได้ฆ่าเชื้อแบคทีเรียที่ก่อให้เกิดสิว ดังนั้น จึงมีโอกาสที่จะกลับมาเป็นซ้ำบริเวณเดิมอีกได้เรื่อย ๆ เพราะหัวสิวนั้นยังฝังตัวอยู่ลึกและกลายเป็นไตแข็ง ๆ นอกจากนี้ยังสามารถลุกลามหรืออักเสบมากขึ้น หากเครื่องมือที่ใช้มีความสะอาดไม่เพียงพอ

นอกจากนี้จะต้องอยู่ภายใต้การดูแลของแพทย์ผิวหนังผู้เชี่ยวชาญเท่านั้น เนื่องจากถ้าใช้ยาในปริมาณที่มากเกินไป จะทำให้ผิวบริเวณที่ฉีดยุบตัวลงไปด้วย กลายเป็นหลุมบนใบหน้าแทน แต่ถ้าฉีดน้อยเกินไปก็ไม่สามารถทำให้สิวยุบได้ทันใจด้วยเช่นกัน

7. การใช้เลเซอร์ มีผลการวิจัยพบว่าเชื้อแบคทีเรีย Acnes จะมีการสังเคราะห์เม็ดสีที่เรียกว่า “ พอร์ไฟลิน ” ( Porphyrins ) เมื่อใช้แสงเลเซอร์ยิงเข้าไปที่พอร์ไฟลิน จะทำให้เชื้อแบคทีเรียนั้นตาย และพอแบคทีเรียมีปริมาณลดน้อยลง การอักเสบของสิวก็จะลดลงตามไปด้วย แต่การ รักษาสิว ด้วยวิธีนี้ยังมีราคาที่ค่อนข้างสูงพอสมควร

ปัจจุบันนี้ยังไม่มีวิธีใดที่สามารถรักษาสิวอักเสบให้หายขาดได้ ซึ่งขึ้นอยู่กับการดูแลผิวพรรณขั้นพื้นฐานอย่างเช่นการรักษาความสะอาด การรับประทานอาหารและยังมีปัจจัยอื่น ๆ 

อย่างเช่นลักษณะผิวพรรณ ฮอร์โมนและกรรมพันธุ์ เป็นต้น ดังนั้น เมื่อมีปัญหาสิวเกิดขึ้นกับตัวเรา ก็ไม่ควรไปซื้อยาทาหรือรับประทานเอง แต่ควรไปพบแพทย์ผิวหนังผู้เชี่ยวชาญหรือเภสัชกร เพื่อให้ได้รับการรักษาอย่างถูกต้อง จะช่วยลดจำนวนสิวที่มีอยู่ให้น้อยลงได้

วิธีการกำจัดสิวแบบเร่งด่วน

ถ้าหากคุณมีความจำเป็นที่ต้องกำจัดสิวให้หายไปเพียงชั่วข้ามคืน ลองใช้วิธีการต่อไปนี้เพื่อการกำจัดสิวอย่างเร่งด่วน

1. ครีมแต้มสิว

หากคุณเป็นสิวอักเสบ สิวบวมแดง สิวหัวหนอง ให้ใช้ ” ครีมแต้มสิว ” ซึ่งมีตัวยาช่วยฆ่าเชื้อแบคทีเรียที่หัวสิว ทำให้สิวแห้งและยุบเร็ว โดยครีมแต้มสิวมีหลายยี่ห้อให้เลือก แถมราคาก็ไม่แพง เช่น ครีม TOMEI, ครีม Smooth E Acne Hydro Gel, Clindalin Gel, ครีมภูมิพฤกษา 15, Benzac ac, ผงวิเศษ เป็นต้น

2. ยาสีฟัน

ในตัวยาสีฟันจะมีสารไทรโคลซาน ( Triclosan ) ซึ่งมีคุณสมบัติเป็นสารยับยั้งเชื้อแบคทีเรียที่เป็นสาเหตุของสิว โดยเริ่มจากล้างหน้าก่อนนอนและเช็ดให้แห้ง ( เบาๆ ) จากนั้นใช้ยาสีฟันแต้มที่สิว ทิ้งไว้ประมาณ 30 นาที จึงล้างออกด้วยน้ำให้สะอาด

ข้อแนะนำคือ ใช้เป็นแบบครีมตัวยาสีฟัน ไม่ควรใช้เป็นแบบเจลยาสีฟัน เพราะมักจะมีส่วนผสมอื่น ๆ ที่จะทำให้ผิวของคุณเกิดการระคายเคืองได้

3. น้ำมะนาว

ใช้น้ำมะนาวแต้มที่สิวก่อนเข้านอนจะช่วยได้มาก ในน้ำมะนาวประกอบด้วยวิตามินซี ซึ่งทำหน้าที่เป็นยาสมานแผล มีประสิทธิภาพในการทำให้สิวของคุณแห้ง นอกจากนี้ การดื่มน้ำมะนาวยังเป็นการทำดีท็อกซ์จะช่วยขจัดสารพิษที่สะสมในร่างกายอีกด้วย

4. เบคกิ้งโซดา

เบคกิ้งโซดา ก็คือ ผงฟูหรือโซเดียมไบคาร์บอเนตนั่นเอง ซึ่งจะช่วยควบคุมระดับ PH ของผิว คุณสามารถใช้ผงฟูเพื่อผลัดผิวหน้าของคุณ โดยการนำผงฟูผสมกับน้ำ จากนั้นนำไปแต้มสิวบริเวณที่ติดเชื้อเท่านั้น ควรตรวจสอบให้แน่ใจว่าคุณไม่ได้ทิ้งไว้นานจนเกินไป โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าคุณมีผิวที่บอบบาง โดยผงฟูมีคุณสมบัติช่วยลดการอักเสบและยังช่วยกำจัดรอยแผลเป็นจากสิวได้เป็นอย่างดี

5. ใช้อบเชยผสมน้ำผึ้ง

น้ำผึ้งเป็นยาประจำบ้านที่ดีในการ รักษาสิว ที่ช่วยให้ผิวของคุณสามารถเก็บความชุ่มชื้นไว้ได้ น้ำผึ้งยังมีสารอาหารที่จำเป็นและช่วยในการฆ่าเชื้อแบคทีเรียที่เป็นสาเหตุของสิวอีกด้วย โดยเรานำน้ำผึ้งแต้มที่สิวที่มีการติดเชื้อและทิ้งไว้ประมาณ 10 นาที แล้วล้างออกด้วยน้ำอุ่น หรืออีกวิธีหนึ่งก็คือ นำน้ำผึ้งมาผสมกับอบเชย จากนั้นพอกให้ทั่วหน้า ทิ้งไว้สัก 1 ชั่วโมง แล้วล้างออกด้วยน้ำอุ่น หากกลัวเปื้อนที่นอนสามารถใช้ผ้าบางรองไว้บนหมอนได้

6. มากส์หน้าด้วยไข่ขาว

ล้างหน้าและเช็ดหน้าของคุณให้สะอาด จากนั้นตอกไข่และแยกไข่แดงออก เพื่อแยกเอาเฉพาะไข่ขาว แล้วทาไข่ขาวบาง ๆ บนใบหน้าที่สะอาดและปล่อยให้แห้งประมาณ 10 นาที จึงล้างออกด้วยน้ำอุ่น ทำเช่นนี้สัปดาห์ละครั้ง แล้วคุณจะเห็นถึงความแตกต่างของผิวที่กระชับขึ้น

อ่านบทความที่เกี่ยวข้องเพิ่มเติมตามลิ้งค์ด้านล่าง

เอกสารอ้างอิง

ศ.ดร.น.พ. สมศักดิ์ วรคามิน. ผิวสวย (BEAUTY SECRET THE UNTOLD STORY) กรุงเทพ: 2539 – 2560 โดยบริษัท ซีเอ็ดยูเคชั่น จำกัด (มหาชน) © Copy Right 1996, 2017.

ริตา, เกรียร์. อาหารขจัดอนุมูลอิสระ. กรุงเทพ: หมอชาวบ้าน,2551. 176 หน้า : 1.อาหาร-แง่สุขภาพ. 2.อนุมูลอิสระ. I.วูดเวิร์ด,โรเบิร์ต, II.พิสิฐ วงศ์วัฒนะ,ผู้แปล. III.ชื่อเรื่อง. 613.2 ISBN 978-974-04-5522-6.

วิธีสังเกตผิวหน้าของตัวเองทำอย่างไร?

0
วิธีสังเกตผิวหน้าของตัวเองและการดูแลผิว
ผิวสามารถเปลี่ยนแปลงได้ตลอดเวลา ตามสภาวะแวดล้อม อายุ สภาพอากาศ ความเครียด ฮอร์โมน ระบบภูมิคุ้มกันในร่างกาย
วิธีสังเกตผิวหน้าของตัวเองและการดูแลผิว
ผิวสามารถเปลี่ยนแปลงได้ตลอดเวลา ตามสภาวะแวดล้อม อายุ สภาพอากาศ ความเครียด ฮอร์โมน ระบบภูมิคุ้มกันในร่างกาย ทำให้เกิดสิวต่างๆขึ้น

ผิวหน้า

คนส่วนใหญ่มักจะสงสัยเกี่ยวกับ ผิวหน้า ของตนเองว่าเป็นผิวหน้าชนิดไหนกันแน่และต้องดูแลอย่างไร เพราะถ้าหากดูแลผิวผิดวิธี สุขภาพผิวก็จะยิ่งแย่ไปกว่าเดิม ก่อนอื่นต้องรู้ก่อนว่าผิวของคนเราสามารถเปลี่ยนแปลงได้ตลอดเวลา ตามสภาวะแวดล้อม อายุ สภาพอากาศ ความเครียด ฮอร์โมน ระบบภูมิคุ้มกันในร่างกาย ฯลฯ
หากมองด้วยสายตาแล้ว เราสามารถแบ่งสภาพผิวด้วยการสังเกตความสมบูรณ์ของน้ำหล่อเลี้ยงผิว หากมีการผลิตน้ำหล่อเลี้ยงผิวอย่างเหมาะสม ไม่มากหรือไม่น้อยจนเกินไปผิวก็จะแข็งแรง ยืดหยุ่น สุขภาพดี เปล่งปลั่งและแทบจะไม่มีริ้วรอยเลย

ผิวแบ่งออกเป็นกี่ประเภท อะไรบ้าง?

ผิวธรรมดา (Normal Skin)

ลักษณะ ผิวมีความอวบอิ่มเรียบเนียนละเอียดดูไม่แห้ง ไม่มัน นุ่มนวลชุ่มชื้น เนื่องจากผิวสามารถผลิตน้ำมันได้อย่างสมดุล
ข้อดี คนที่มีผิวธรรมดาเวลามองแทบจะไม่เห็นรูขุมขน ไม่มีปัญหากระ ฝ้า หรือปราศจากสิว มีการไหลเวียนโลหิตที่ดี ผิวนุ่มและเรียบเนียน ผิวมีความสดชื่น สีอมชมพู ไม่หมองคล้ำ
ข้อแนะนำ สำหรับคนที่มีผิวธรรมดาควรดูแลผิวไม่ให้ขาดความชุ่มชื้นด้วยผลิตภัณฑ์ที่ช่วยรักษาน้ำหล่อเลี้ยงผิว
การดูแลผิวธรรมดา

  • ใช้ครีมบำรุงที่มีส่วนผสมที่ไม่เข้มข้นหรือบางเบาเกินไป และต้องช่วยกักเก็บความชุ่มชื้นของผิวระหว่างวันได้
  • ควรทาครีมกันแดดทุกวัน
  • สครับผิวอย่างน้อยอาทิตย์ละ 1 ครั้ง หรือเดือนละ 2 ครั้ง เพื่อคงความอ่อนเยาว์และช่วยผลัดเซลล์ผิวที่ตายแล้วให้หลุดลอกออกไป

หัวใจสำคัญของการบำรุงผิวที่แท้จริงคือ การทำให้ผิวอยู่ในสภาวะชุ่มชื้นหรือมี “น้ำหล่อเลี้ยงผิว” ( น้ำมันเคลือบผิว ) อย่างเหมาะสมตลอดเวลา

ผิวแห้ง (Dry Skin)

ลักษณะ ผิวแห้งเป็นผลมาจากการขาดความมัน ขาดกรดไขมันที่จำเป็นในการรักษาความชุ่มชื้น ผิวจึงสร้างเกราะป้องกันจากสิ่งกระทบภายนอก ส่งผลให้เกิดความบกพร่องของเกราะคุ้มกันผิวตามธรรมชาติ
ผิวแห้งมีระดับความรุนแรงและอาจมีรูปแบบที่แตกต่างกัน ผิวแห้งผลิตน้ำมันหล่อเลี้ยงผิวได้น้อยถึงน้อยมาก หลังล้างหน้าคุณจะรู้สึกหน้าแห้งตึงหรือเป็นขุย
ข้อดี ไม่ค่อยมีปัญหาเรื่องรูขุมขนกว้างเท่าไรนัก

ข้อด้อย

  • คนผิวแห้งริ้วรอยจะมาเร็ว เกิดริ้วรอยบาง ๆ ได้ง่าย
  • เวลาเป็นสิวจะรักษาได้ยากกว่าคนผิวมัน เพราะผิวจะไวต่อยาบางกลุ่มซึ่งทำให้ผิวยิ่งแห้งแดงและลอก
  • ในฤดูหนาว ผิวจะยิ่งแห้งมากขึ้นและเกิดการระคายเคืองได้ง่ายมาก

สาเหตุของผิวแห้ง

คุณรู้หรือไม่ว่าความชุ่มชื้นของผิวนั้น เป็นผลมาจากปริมาณน้ำในผิวชั้นลึกและการสูญเสียน้ำ ( เหงื่อ )

  • เหงื่อทำให้เกิดการสูญเสียน้ำจากต่อมเหงื่ออันเนื่องจาก ความร้อน ความเครียดและการทำกิจกรรมใด ๆ
  • การสูญเสียน้ำผ่านทางช่องว่างระหว่างเซลล์ผิวหนัง โดยตามธรรมชาตินั้น น้ำจากผิวชั้นลึกจะถูกแพร่กระจายสู่ผิวหนังชั้นบนประมาณวันละครึ่งลิตร

การดูแล

  • ควรใช้ครีมบำรุงสำหรับผิวแห้งโดยเฉพาะเนื้อครีมเข้มข้นที่ให้ความชุ่มชื้นสูง
  • ใช้สเปรย์น้ำแร่เพิ่มความชุ่มชื้นก่อนแต่งหน้าทุกครั้ง
  • ควรเลือกครีมกันแดดที่มีส่วนผสมของมอยส์เจอไรเซอร์
  • ใช้ผลิตภัณฑ์ล้างหน้าที่ไม่มีฟอง
  • หลังล้างหน้าควรซับหน้าให้หมาด ๆ แล้วทาครีมบำรุงผิวทันที เพราะในช่วงนี้ผิวจะเก็บความชุ่มชื้นจากครีมและป้องกันการระเหยของครีมได้ดีกว่าผิวที่แห้งแล้ว
  • เลี่ยงการใช้ผลิตภัณฑ์ที่มีส่วนของ Sodium AHA BHA น้ำหอม แอลกอฮอล์ สีสังเคราะห์ ลาโนลิน สารกันเสีย และสาร PABA
  • ในหน้าหนาวต้องใช้ผลิตภัณฑ์ที่ให้ความชุ่มชื้นเป็นพิเศษ
  • ทานอาหารเสริมประเภทน้ำมันปลาจะช่วยทำให้ผิวแข็งแรงขึ้น และโอเมก้าเพื่อช่วยลดการอักเสบหรือผื่นแพ้
  • ควรดื่มน้ำมาก ๆ

การจำแนกระดับความรุนแรงของผิวแห้ง

ผิวแห้งคือ ช่วงของผิวแห้งที่มีตั้งแต่ระดับการแห้งเล็กน้อยจนถึงผิวธรรมดาและระดับผิวที่แห้งมากจนลอกแตกเป็นขุยซึ่งความแตกต่างของระดับความรุนแรง สามารถจำแนกโดยทั่วไปได้ดังนี้
ผิวแห้งขาดความชุ่มชื้น ผิวแห้งแตก ลอกเป็นขุยพบในบางส่วนของร่างกาย โดยเฉพาะอย่างยิ่งบริเวณ มือ เท้า ข้อศอกและหัวเข่า

แนวโน้มการเกิดผิวแห้ง
ผิวที่แห้งมากมักจะพบในผู้สูงอายุมากที่สุด โดยเฉพาะบริเวณมือที่มีการขาดน้ำอย่างรุนแรง มีอาการดังนี้

  • เกิดความหยาบกร้าน
  • มีรอยแตกของผิวปรากฏชัดเจน
  • ผิวหนังด้าน
  • ผิวลอกเป็นขุย
  • มีอาการคันบ่อย ๆ

ผิวมัน (Oily Skin)

ลักษณะ เป็นผิวที่ผลิตน้ำมันหล่อเลี้ยงผิวมากเกินไป โดยผิวจะเริ่มมันหลังล้างหน้าเพียง 2 ชั่วโมง เท่านั้น
ข้อดี จะเกิดริ้วรอยได้ยากกว่าคนผิวแห้ง ไม่ค่อยเกิดการแพ้หรือระคายเคือง

ข้อเสีย

  • มักเกิดสิวอุดตัน สิวเสี้ยน สิวอักเสบและสิวหัวดำง่าย โดยเฉพาะบริเวณจมูก
  • รูขุมขนกว้างจนมองเห็นได้อย่างชัดเจน

ปัจจัยที่มีผลต่อการผลิตน้ำมันที่มากเกินไป

  • พันธุศาสตร์
  • การเปลี่ยนแปลงของฮอร์โมนและความไม่สมดุลของฮอร์โมน
  • ยา
  • ความตึงเครียด
  • เครื่องสำอางที่ก่อให้เกิดการอุดตันและระคายเคือง 

วิธีการดูแล ผิวหน้า

  • หลังล้างหน้าควรเช็ดผิวด้วยโทนเนอร์เพื่อควบคุมความมัน
  • ทาผลิตภัณฑ์ที่มีส่วนผสมของ BHA เพื่อผลัดเซลล์ผิว
  • ทาผลิตภัณฑ์ที่มีส่วนผสมของ BHA เพื่อลดความมันและละลายไขมันอุดตันในรูขุมขน
  • ทายากลุ่มกรดวิตามินเอเพื่อลดสิวเสี้ยน สิวอุดตัน
  • ใช้ผลิตภัณฑ์ที่ระบุคุณสมบัติเป็น Oil Control, Oil-free, Non-comedogenic
  • หลีกเลี่ยงผลิตภัณฑ์ที่มีส่วนผสมของ Mineral Oil เพราะจะทำให้ผิวอุดตันมากขึ้น
  • เลือกครีมบำรุงผิวที่มีเนื้อบางเบา เช่น โลชั่น เซรั่ม เป็นต้น
  • ในช่วงหน้าร้อนควรให้การดูแลผิวมากขึ้น เพราะผิวจะผลิตน้ำมันออกมามากเป็นพิเศษ

ผิวผสม (Combination Skin)

ลักษณะ ผิวผสมหมายถึงผิวที่มีสภาพผิวแต่ละจุดบนใบหน้า 2 ประเภท หรือมากกว่านั้นผสมกัน ผิวของคุณอาจจะแห้งแตกแค่บริเวณส่วนของใบหน้าและอาจจะมีผิวมันตรงบริเวณทีโซน ( T-Zone ) ซึ่งก็คือบริเวณกึ่งกลางใบหน้า จมูก คาง และหน้าผาก
ผิวผสมอาจทำให้คุณมีปัญหาผิวอื่น ๆ ตามมา เช่น ริ้วรอย สิวอักเสบ หรือเป็นโรคสิวหน้าแดง ( Rosacea ) อาจจะไม่ง่ายนักในการดูแลผิวผสมแต่ก็ไม่ใช่ว่าจะยากจนเกินไป ในการดูแลผิวผสมอย่างเหมาะสมนั้น จำเป็นต้องเลือกใช้ผลิตภัณฑ์ที่เหมาะกับสภาพผิวที่แตกต่างกันบนใบหน้าของคุณ เพื่อที่จะไม่ทำให้ผิวของคุณเกิดความระคายเคือง
ในบริเวณที่เป็นผิวแห้งและผิวมัน ผิวตรงแก้มค่อนข้างจะแห้ง มีโอกาสลอกเป็นขุย ส่วนบริเวณจมูกและหน้าผากที่เป็นผิว มักเกิดสิวได้ง่าย
ข้อดี ไม่มีปัญหารูขุมขนกว้างในบริเวณที่แห้งและเกิดริ้วรอยยากบริเวณผิวมัน
ข้อเสีย จะดูแลยากกว่าทุกสภาพผิวเพราะต้องดูแลทั้งปัญหาผิวแห้งและผิวมัน การเลือกใช้ครีมหรือยาจะยากกว่าผิวแบบอื่น ๆ

สำรวจปัญหาผิวกันเถอะ

สภาพผิวของคนไข้ : มีผิวที่แห้งมาก โดยเฉพาะบริเวณ U- ZONE ผิวหน้าจึงระคายเคืองได้ง่าย ส่วนบริเวณ T- ZONE มีความมันมาก จึงเกิดปัญหาสิวเสี้ยน สิวอุดตันได้ง่าย
อาการที่เคยเกิด : สิวอักเสบ บริเวณหน้าผาก แก้ม คาง สิวอุดตัน 70% ของใบหน้า โดยเฉพาะบริเวณ T-ZONE
อาการที่เป็นในขณะนี้ : สิวเสี้ยน บริเวณ T-ZONE
พฤติกรรมเสี่ยง : ชอบรับประทานอาหารสจัด หวาน ๆ มัน ๆ จะชอบเป็นพิเศษ ดื่มนมวัวทุกวัน ทั้ง ๆ ที่รู้ดีว่าจะทำให้เกิดปัญหาสิวอุดตัน แต่ก็เลิกดื่มไม่ได้
สิ่งที่ทำเป็นประจำ : นอนดึก นอนเช้า
ล้างผลิตภัณฑ์ทำความสะอาดผมออกไม่หมดล้างเครื่องสำอางไม่สะอาดหมดจดทำความสะอาดผิวหน้าดีเกินไป จนทำให้น้ำมันเคลือบผิวและความชุ่มชื้นออกไปหมด
วิธีรักษาที่ได้ผลและปลอดภัย : รู้จักสภาพผิวของตัวเองในทุกฤดู รวมถึงวันนั้นของเดือนและช่วงที่มีความเครียด
อ่านฉลากการใช้ผลิตภัณฑ์ให้เหมาะกับสภาพ ผิวหน้า ล้างหน้าให้สะอาดและทาครีมบำรุงให้ชุ่มชื้นทุกวันทำเลเซอร์รักษารอยแดงจากสิว ทรีตเมนต์รักษารอยดำ กดและฉีดสิวรับยาทาฆ่าเชื้อสิวบางส่วน โดยแพทย์ผู้เชี่ยวชาญทางด้านผิวหนังที่ศูนย์เลเซอร์และศัลยกรรมผิวหนัง
จากการสังเกตหลาย ๆ คน ประสบปัญหาเป็น “สิวเรื้อรัง” บางคนคงกังวลใจไม่น้อยกับการเป็นสิวเรื้อรังที่เกิดขึ้นนี้ หลายคนจึงค้นหาข้อมูลที่จะช่วยรักษาสิวเรื้อรังให้หายไป
หากพูดถึงสิวเรื้อรังแล้วก็คงเป็นเรื่องที่กว้างเอาการ เพราะมันอาจจะเป็นสิวแบบไหนก็ได้ทั้ง สิวอักเสบ สิวผด สิวหนอง สิวหัวช้าง สิวอุดตัน สิวหัวดำ เรียกได้ว่าเป็นได้ทุกชนิดสิว แต่อาการนั้นก็จะเป็น ๆ หาย ๆ บางช่วงก็ดีขึ้น แล้วไม่นานก็เป็นขึ้นมาใหม่ บางคนสิวเม็ดนี้เพิ่งจะหายไปสิวเม็ดใหม่ก็ผุดขึ้นมาอีก บางทีสิวเม็ดใหม่ก็ขึ้นมาแทนสิวที่เพิ่งยุบไปนั่นเอง

การเป็นสิวต่อเนื่องยาวนานสิบกว่าปี ทำให้ดิฉันตั้งใจว่าจะเรียนรู้เรื่องผิวของตัวเองให้ดีที่สุด พยายามศึกษาข้อมูลต่างๆ สอบถามแพทย์ผิวหนังและนักศึกษาแพทย์เพิ่มเติม ตอนนี้ดูแลตัวเองได้โดยไม่ต้องพึ่งยาหมอ ที่สำคัญแทบจะไม่มีร่องรอยของสิวเหลืออยู่เลย อีกทั้งยังสามารถให้คำแนะนำคนอื่นจนเขากลับมามีผิวสุขภาพดีได้อีกด้วย
คำถามที่ทุกคนอยากรู้ ทำไมสิวถึงชอบขึ้นที่เดิมซ้ำๆ ไม่หายสักที

ใครเคยเจอปัญหาแบบนี้บ้าง ที่ต้องเป็นสิวที่เดิมซ้ำ ๆ ไม่ยอมหายสักที ขึ้นแล้วยุบไป ไม่กี่วันก็เป็นขึ้นมาอีก และเป็นตรงที่เก่าเสียด้วย เชื่อว่าหลาย ๆ คนคงเคยประสบปัญหา “สิวซ้ำซาก” ที่ว่านี้ไม่น้อยเลยทีเดียว
ประสบการณ์ที่ขำไม่ออกกับการเป็นสิวซ้ำซาก

สาเหตุของการเกิดสิวที่ผิวหน้าซ้ำซาก

  • บีบสิวหรือกดสิวแล้วสิวไม่ออก หรือออกไม่หมด
  • บีบสิวแรง ๆ หรือบีบสิวไม่ถูกวิธี
  • บีบสิวแล้วไม่ทำความสะอาดให้ดี
  • ไม่ทำความสะอาดอุปกรณ์หรือล้างมือก่อนการบีบสิว
  • ความมันที่มากเกินไปบริเวณ ผิวหน้า เช่น ที่หน้าผาก จมูก คาง หรือบริเวณ T-Zone หน้าที่มันทำให้เป็นสิวง่าย ช่วง T-Zone จึงเป็นตำแหน่งที่สิวนิยมขึ้นซ้ำซาก เครื่องสำอางที่ใช้อยู่ทำให้ผิวระคายเคืองและอุดตัน
  • การฉีดสิว
  • สิ่งเร้าจากภายนอก เช่น น้ำหอม น้ำยาปรับผ้านุ่ม ผงซักฟอก แชมพู ผ้าเช็ดหน้า ปลอกหมอนไม่สะอาด โทรศัพท์ที่ใช้สกปรก ชอบจับหน้า จับสิวบ่อย ๆ หรือผมยาวปิดหน้าปิดตา
    และนี่ก็คือสาเหตุที่ทำให้เกิดสิวซ้ำซาก โดยเป็นสาเหตุที่เกิดจากปัจจัยที่เราพอจะควบคุมได้ ไม่นับรวมปัจจัยที่ควบคุมยาก เช่น การเป็นสิวฮอร์โมน เป็นต้น

วิธีจัดการกับสิวที่ผิวหน้าอย่างถูกวิธี

สาเหตุจากการบีบสิวที่ไม่ถูกต้องนี้ เป็นสาเหตุอันดับต้น ๆ ที่ทำให้เกิดสิวซ้ำซากก็ว่าได้ ส่วนใหญ่มักจะเกิดกับคนที่ชอบบีบสิวหรือกดสิว แล้วบีบมันออกไม่หมด หลายคนคิดว่าการที่สิวมันบวมขึ้นมาจนเริ่มอักเสบเป็นหนอง ก็ทำการบีบมันให้แตกคิดได้อย่างนั้นก็จัดการบีบสิวเต็มที่ หัวสิวที่ฝังอยู่ก็กระเด็นออกมาติดที่กระจกทันที บีบเสร็จก็เข้าใจว่าสามารถกำจัดสิวบนหน้าออกไปได้สักที แต่ดีใจได้ไม่ถึง 24 ชั่วโมง สิวเม็ดเดิมก็บวมแดงขึ้นมาและเป็นหนองอีก ที่เป็นอย่างนี้ก็เพราะว่าเราเอาหัวสิวออกไม่หมดนั่นเอง ส่วนใหญ่ที่เราบีบสิวแล้วออกไม่หมดก็เพราะว่า ในสิว 1 เม็ดใหญ่ มันชอบมีสิวเม็ดเล็ก ๆหลายเม็ดรวมกันอยู่ในนั้น ซึ่งวิธีแก้ปัญหาสามารถทำได้ดังนี้

1. อย่าทำให้สิวอักเสบ

ถ้าอยากบีบสิวต้องพยายามอย่าทำให้สิวบนใบหน้าเกิดการอักเสบ เช่น หลังการบีบสิวเสร็จต้องทำความสะอาดใบหน้าให้สะอาดและหายาแต้มสิวแก้สิวอักเสบมาทาเพื่อลดอาการอักเสบลงได้

2. อย่าบีบสิวเองถ้าไม่มีความชำนาญ

สิวบางชนิดต้องใช้วิธีการกดออกและมีสิวบางชนิดที่ต้องใช้วิธีฉีด ดังนั้น ก่อนที่เราจะตัดสินใจบีบสิวหรือกดสิวเองเราต้องมั่นใจก่อนว่าสิวเม็ดนั้นสามารถบีบออกได้ในครั้งเดียว เพราะถ้าบีบสิวออกไม่หมดก็อาจจะเกิดการอักเสบได้ ดังนั้น ถ้าไม่มั่นใจอย่าบีบหรือกดสิวเอง ควรไปหาหมอกดออกหรือฉีดสิวให้จะดีกว่า

3. อย่าบีบหรือกดสิวแรง

การบีบหรือกดสิวแรงเกินไป จะทำให้ ผิวหน้า บริเวณที่กดและบริเวณใกล้เคียงช้ำได้ เส้นเลือดหรือรูขุมขนบริเวณนั้นอาจบิดเบี้ยวผิดรูปไปจากเดิม ทำให้รูขุมขนบริเวณนั้นเกิดการอุดตันและเป็นสิวได้ง่ายขึ้น วิธีแก้ก็คืออย่าบีบสิวแรงเกินไปให้บีบอย่างเบามือ และถ้ามันไม่ยอมออกก็ปล่อยไปก่อน รอให้สิวสุกจนสามารถบีบออกมาได้ การทำเช่นนี้นอกจากจะทำให้สิวขึ้นซ้ำซากที่เดิมแล้ว ยังอาจทำให้หน้าเป็นหลุมสิวได้ง่าย และลึกจนยากที่จะรักษาได้จึงต้องคำนึงถึงเป็นอย่างมาก

4. เครื่องสำอางหรือครีมที่ใช้ เป็นต้นเหตุของการเกิดสิวซ้ำซาก

สาเหตุหลักที่ทำให้เกิดสิวขึ้นที่ใบหน้าของเราซ้ำซากนั้น ก็คงหนีไม่พ้นเครื่องสำอางหรือครีมที่เราใช้อยู่เป็นประจำนั่นเอง เครื่องสำอางทำให้เกิดการอุดตันในรูขุมขนได้ง่าย ยิ่งถ้าเราล้างหน้าและทำความสะอาดไม่ดีพอ ผิวหน้า ก็จะมีโอกาสเป็นสิวอุดตันได้ การอุดตันนี่เองที่นำมาสู่การเป็นสิวอักเสบในอนาคต เมื่อรูขุมขนไม่สามารถขับน้ำมัน หรือของเสียที่อยู่ใต้ผิวหนังออกมาได้ก็เกิดการจับตัวเป็นก้อนไขมันแข็ง ๆ และนูนขึ้น เวลาเราบีบจะออกมาอย่างที่เราเห็น

5. แปรงแต่งหน้าหรือฟองน้ำแป้งพัฟเพิ่มสิว

ฟองน้ำเป็นสาเหตุหนึ่งของการเกิดสิวของสาว ๆ ที่ใช้แป้งพัฟหรือต้องแต่งหน้าเป็นประจำมาจาก “ฟองน้ำ” และ “แปรงแต่งหน้า” ที่ใช้ คือถ้าเราเอาฟองน้ำและแปรงแต่งหน้าไปส่องด้วยกล้องจุลทรรศน์อิเล็คตรอน เราจะพบว่ามีเชื้อ P.ACNE หรือเชื้อสิวอยู่เต็มไปหมด นั่นหมายความว่าถ้าเราไม่ยอมล้างฟองน้ำหรือแปรงแต่งหน้าเลยเท่ากับว่าเราได้เติมเชื้อสิวไว้บน ผิวหน้า ของเราแบบไม่รู้ตัว ดังนั้น จึงควรทำความสะอาดพัฟและแปรงแต่งหน้าอย่างน้อย 3 วันต่อครั้ง   

6. โทรศัพท์ 

โทรศัพท์เป็นตัวการสำคัญ เพราะทุกคนต้องใช้แทบจะตลอดเวลาก็ว่าได้ แต่ทุกครั้งที่หยิบมาพูดมาคุยด้วยการแนบกับหูโดยตรง มันเต็มไปด้วยคราบเหงื่อไคลจาก ผิวหน้า พอวางโทรศัพท์ไว้ก็เสี่ยงที่จะเกิดเชื้อโรคจากพื้นผิวที่วางอีก รวมทั้งยังเป็นแหล่งสะสมเชื้อโรคจากมือของเราอีกด้วย เวลามีใครโทรเข้ามาเราหยิบโทรศัพท์มาแนบหน้า มันจึงเป็นวงจรแบบนี้ไปเรื่อย ๆ ดังนั้น จึงควรหมั่นทำความสะอาดมือถือของคุณด้วยการใช้ทิชชูเปียกที่ผสมน้ำยาฆ่าเชื้อโรค อย่างน้อยวันละหนึ่งครั้ง

7. สิวไม่หายเพราะกินขนมหวานจุบจิบตลอดทั้งวัน

การกินส่งผลต่อการเกิดสิวได้ด้วยเช่นเดียวกัน โดยเฉพาะปริมาณน้ำตาลที่ร่างกายรับเข้าไปเกินความต้องการ สิ่งที่ตามมาคือภาวะของไขมันส่วนเกินในชั้นผิวหนังถูกกระตุ้นให้หลั่งออกมามากกว่าปกติ จึงเป็นสาเหตุทำให้เกิดภาวะอุดตันของรูขุมขนแบบไม่รู้ตัว อย่าคิดว่าการกินของหวานที่อุดมไปด้วยน้ำตาลจะทำให้อ้วนอย่างเดียว แต่มันยังส่งผลต่อสุขภาพและกระทบต่อสุขภาพ ผิวหน้า ให้เสียหายกลายเป็นสิวเห่อได้อีกด้วย

เชื่อว่าต้องมีบ้างที่สาวๆ เคยมีพฤติกรรมเหล่านี้ อย่ามัวโทษโชคชะตาที่เกิดมาเป็นสิวเลยดีกว่า เพราะการกระทำที่มาจากนิสัยอันไม่พึงประสงค์นี้ คือตัวการชั้นดีที่จะทำให้สิวไม่ยอมหายสักที

อ่านบทความที่เกี่ยวข้องเพิ่มเติมตามลิ้งค์ด้านล่าง

เอกสารอ้างอิง

ศ.ดร.น.พ. สมศักดิ์ วรคามิน. ผิวสวย (BEAUTY SECRET THE UNTOLD STORY) กรุงเทพ: 2539 – 2560 โดยบริษัท ซีเอ็ดยูเคชั่น จำกัด (มหาชน) © Copy Right 1996, 2017.

ริตา, เกรียร์. อาหารขจัดอนุมูลอิสระ. กรุงเทพ: หมอชาวบ้าน,2551. 176 หน้า : 1.อาหาร-แง่สุขภาพ. 2.อนุมูลอิสระ. I.วูดเวิร์ด,โรเบิร์ต, II.พิสิฐ วงศ์วัฒนะ,ผู้แปล. III.ชื่อเรื่อง. 613.2 ISBN 978-974-04-5522-6.

https://faunglada.com/

มาร์คหน้า เคล็ดลับหน้าเด็กสำหรับผู้หญิง 30 Up ด้วยวิธีธรรมชาติ

0
เคล็ดลับหน้าเด็ก ด้วยเวชศาสตร์ชะลอวัย
ลดความเสื่อมของเซลล์อย่างเห็นผลจึงช่วยให้สุขภาพดีจากภายในสู่ภายนอก สดใสอ่อนกว่าวัย และมีอายุยืนยาวอย่างมีคุณภาพ
เคล็ดลับหน้าเด็ก ด้วยเวชศาสตร์ชะลอวัย
ลดความเสื่อมของเซลล์อย่างเห็นผลจึงช่วยให้สุขภาพดีจากภายในสู่ภายนอก สดใสอ่อนกว่าวัย และมีอายุยืนยาวอย่างมีคุณภาพ

หน้าเด็ก

หน้าเด็ก ( Baby Face ) คือ การจะดูแลผิวให้อ่อนเยาว์เปล่งประกายนั้นเป็นเป้าหมายหลักสำหรับสาว ๆ ทุกคนวันนี้บทความนี้จึงได้รวบรวมข้อมูลดี ๆ จากผู้เชี่ยวชาญด้านความงามด้วยเคล็ดลับหน้าเด็ก ผิวสวยเปล่งปลั่งเป็นธรรมชาติ เพราะความสวยความงามบอกได้ว่าเป็นเพียงผิวเผินเท่านั้น แต่ความสำคัญของผิวลึกลงไปมาก โดยเฉพาะผิวเป็นชั้นแรกของระบบภูมิคุ้มกันของคุณทำหน้าที่เป็นเกราะป้องกันระหว่างคุณและเชื้อโรค แบคทีเรียต่างๆ วิธีทำให้ผิวเปล่งประกายอย่างเป็นธรรมชาติ การมีใบหน้าดูอ่อนเยาว์ เนียนนุ่มเหมือนเด็กเป็นสิ่งที่หลายคนต้องการ โดยเฉพาะในสุภาพสตรีที่ชื่นชอบความสวยความงามการมี หน้าเด็กนั้นเป็นสิ่งที่ใฝ่ฝันหา เพื่อใบหน้าที่ดูเด็กแล้วยอมลงทุนทั้งเวลาและเงินทองเพื่อค้นหาและทำวทุกวิถีทางที่มีการบอกว่าดีสามารถช่วยทำให้ใบหน้าเด็กลงได้ และเพื่อตอบสนองความต้องการของคนในยุคปัจจุบันที่ต้องการมีหน้าเด็ก ได้มีการสร้างสถาบันเสริมความงามที่ช่วยทำให้หน้าเด็กลงได้ด้วยเทคโนโลยีทางการแพทย์ต่าง ๆ เช่น การเลเซอร์ การฉีดฟิลเลอร์บางชนิดเข้าสู่ใบหน้า การร้อยไหม เป็นต้น

เมื่อกล่าวถึงเวชศาสตร์ชะลอวัย ( Anti-Aging ) แล้วหลายคนจะคิดถึงการลดเลือนริ้วรอยเหี่ยวย่นที่อยู่บนใบหน้าด้วยครีมทาบำรุงผิวหรือเครื่องสำอางค์ที่ช่สยลดเลือนริ้วรอยหลายยี่ห้อ ตามที่มีการโฆษณาอยู่ในท้องตลาดและสื่อโฆษณาทั้งหลายว่าช่วยชะลอวัยให้ใบหน้าดู อ่อนเยาว์ ที่จริงแล้วเวชศาสตร์ชะลอวัย ( Anti-Aging ) ไม่ใช่การใช้ครีมหรือเครื่องสำอางเพื่อให้มีใบหน้าที่อ่อนเยาว์เท่านั้น

ร่างกายมนุษย์ประกอบด้วยชั้นผิวหนัง คือ

1. หนังกำพร้า ( Epidermis )

เป็นชั้นของผิวหนังที่ปกคลุมอยู่บนสุดหรือผิวหนังชั้นนอกที่เราสามารถสัมผัสได้นั่นเอง ผิวหนังในชั้นนี้จะประกอบไปด้วยเชลล์ที่มีการเรียงซ้อนกันประมาณ 15-20 ชั้น มีความหนาตั้งแต่ 0.05 มิลลิเมตรถึง 1.5 มิลลิเมตรขึ้นอยู่กับตำแหน่งของหนังกำพร้า ส่วนที่มีหนังกำพร้าบางที่สุด คือ หนังตาและส่วนที่มีหนังกำพร้าหนาที่สุด คือ ฝ่ามือและฝ่าเท้า หนังกำพร้าที่อยู่ชั้นนอกหรือชั้นบนสุดจะเรียกว่าชั้นขี้ไคล ( Stratum Corneum ) เซลล์ในชั้นขี้ไคลเมื่อหลุดออกจะกลายเป็นขี้ไคล ( Keratin ) ที่เรารู้จักกัน เมื่อเซลล์ขี้ไคลหลุดออกจากร่างกาย เซลล์ที่อยู่ชั้นในของชั้นหนังกำพร้าก็จะเลื่อนขึ้นมาทดแทนเซลล์ที่หลุดออกไป ชั้นหนังกำพร้ามีหน้าที่ในการรักษาอุณหภูมิของร่างกายให้คงที่ด้วยการควบคุมการขับเหงื่อเพื่อช่วยลดอุณหภูมิของร่างกายออกมาในขณะที่ร่างกายมีอุณหภูมิสูง ทำหน้าที่ช่วยปกป้องร่างกายจากสารพิษ แสงแดด สารเคมีและเชื้อแบคทีเรียไม่ให้เข้าสู่ร่างกายผ่านทางผิวหนัง และการสูญเสียน้ำ และทำหน้าที่ในการขับของเสียออกจากร่างกายทางเหงื่ออีกด้วย นอกจากนั้นผิวหนังยังเป็นช่องที่ทางที่ช่วยในการดูดซึมยาและวิตามินบางชนิดเข้าสู่ร่างกายได้อีกด้วย เช่น วิตามินดีที่มีอยู่แสงแดด เป็นต้น

2. หนังแท้ ( Dermis )

เป็นผิวหนังที่อยู่ชั้นล่างถัดจากชั้นหนังกำพร้าและอยู่ตรงกลางระหว่างชั้นหนังกำพร้า ( Epidermis ) และชั้นใต้ผิวหนัง ( Subcutaneous Tissue ) ชั้นหนังแท้จะมีขนาดที่หนากว่าชั้นหนังกำพร้ามาก มีหน้าที่เป็นแหล่งกำเนิดของเหงื่อและไขมันที่ช่วยเพิ่มความชุ่มชื้นให้กับผิวหนัง ปกป้องอวัยวะที่อยู่ภายในของร่างกาย เป็นแหล่งสร้างพลังงานและอาหารให้กับชั้นหนังกำพร้าและทำหน้าที่ร่วมกับชั้นหนังกำพร้าในการรักษาอุณหภูมิของร่างกายให้คงที่อีกด้วย ชั้นหนังแท้ประกอบด้วยโปรตีนหลักอยู่ 2 ชนิดด้วยกัน คือ คอลลาเจน ( Collagen ) และอีลาสติค ( Elastic ) หน้าที่ช่วยสร้างความแข็งแรงและความยืดหยุ่นให้กับผิวหนัง ช่วยในการซ่อมแซมผิวหนังที่มีอาการบาดเจ็บเกิดขึ้น     

3. ชั้นใต้ผิวหนัง ( Subcutaneous Tissue ) หรือ ชั้นไขมัน ( Subcutaneous )

เป็นชั้นผิวหนังที่อยู่ในสุดของร่างกายอยู่ติดกับอวัยวะภายในและชั้นหนังแท้ ชั้นใต้ผิวหนังประกอบด้วยเซลล์ไขมันเป็นจำนวนมากเรียกว่าส่วนประกอบหลักของชั้นนี้เป็นไขมันแทบทั้งหมด ขนาดความหนาของชั้นนี้จะขึ้นอยู่กับปริมาณไขมันของแต่ละคน ชั้นใต้ผิวหนังมีหน้าที่รักษาและสร้างความอบอุ่นให้กับร่างกาย ซึ่งมีลักษณะการทำงานคล้ายฉนวนที่ช่วยกันความร้อนและช่วยลดแรงกระทบกระเทือนจากภายนอกสู่อวัยวะภายในร่างกาย ชั้นใต้ผิวหนังบนใบหน้าจะมีความหนามากอยู่ที่บริเวณแก้ม คาง โดยเฉพาะบริเวณคาง ซึ่งเมื่อเรามีน้ำหนักตัวสูงแล้วไขมันก็จะสะสมอยู่ที่บริเวณนี้มากกว่าส่วนอื่น จึงเกิดลักษณะแก้มป่อง เกิดเหนียงใต้คางหย่อนออกมาเป็นชั้น ๆ

วิธีดูแลผิวสำหรับผู้หญิง

1. เลือกครีมบำรุงผิวที่มีคุณสมบัติช่วยซ่อมแซมผิว ลดริ้วรอย ลดจุดด่างดำ และป้องกันสิว
2. ควรใช้ครีมกันแดดที่ปลอดภัยจากสารต่างๆ มีค่า SPF 30 ขึ้นไป และต้องเป็นสารสกัดจากธรรมชาติที่สามารถทาได้ทุกวัน เพื่อป้องกันรังสีอุลตร้าไวโอเล็ต (UV) อาจเป็นสารก่อมะเร็งผิวหนังได้
3. ควรขัดผิวเบาๆ อย่างน้อยสัปดาห์ละ 1-2 ครั้ง เพื่อผลัดเซลล์ผิวเก่าที่ตายออกไปกระตุ้นการสร้างเซลล์ผิวใหม่ และยังช่วยให้ผิวเรียบเนียนยิ่งขึ้น
4. ควรดูแลเรื่องการขับถ่ายที่สม่ำเสมอจะทำให้ร่างกายขับของเสียออกไปทุกวัน ทำให้มีผิวพรรณที่สดใส หน้าดูเด็กลง ลดการเกิดสิวได้เป็นอย่างดี
5. ควรเสริมด้วยคอลลาเจน เพราะคอลลาเจนเป็นโปรตีนที่ทำหน้าที่เสริมสร้างกระดูก ผิวหนัง ผม กล้ามเนื้อ เอ็นกล้ามเนื้อ และช่วยให้ผิวที่หย่อนคล้อยของเรากลับมาดูสดใส เปล่งปลั่ง แลดูอ่อนเยาว์อีกด้วย
6. ควรปรับสมดุลแบคทีเรียไมโครไบโอม (Microbiome) ที่ทำหน้าที่ปกป้องเซลล์
ผิวหนังของคุณ

https://www.youtube.com/watch?v=yjUOmUOs01c

สาเหตุที่ทำให้ใบหน้าของเราแก่หรือเซลล์บนใบหน้าเกิดความเสื่อม

1. พันธุกรรม

ลักษณะทางพันธุกรรมหรือยีนส์เป็นสิ่งที่ส่งต่อมาจากบรรพบุรุษ ซึ่งยีนส์จะบ่งบอกถึงลักษณะของทุกสิ่งทุกอย่างของร่างกายว่าจะต้องมีรูปร่าง สูง ต่ำ อ้วน ผอม ผิวขาว ผิวดำ รวมถึงลักษณะของผิวพรรณและใบหน้าด้วยว่าจะมีลักษณะ อ่อนเยาว์ หรือว่าแก่เร็วกว่าปกติ ก็ขึ้นอยู่กับยีนส์ที่ทำหน้าที่ในการควบคุมการแบ่งตัวของเซลล์ผิวหนังที่อยู่บนใบหน้า

2. แสงแดด

แสงแดดประกอบไปด้วยรังสีอัลตราไวโอเลตหรือรังสียูวี 3 ประเภท คือ รังสีอัลตราไวโอเลตเอ ( UVA ) รังสีอัลตราไวโอเลตบี ( UVB ) และรังสีอัลตราไวโอเลตซี ( UVC ) ซึ่งรังสีอัลตราไวโอเลตซีที่มีผลต่อความแกของใบหน้าคือ
รังสีอัลตราไวโอเลตเอและรังสีอัลตราไวโอเลตบี รังสีอัลตราไวโอเลตจะซึมผ่านเข้าสู่ภายในของชั้นผิวหนังและเข้าไปกระตุ้นให้เกิดอนุมูลอิสระภายในร่างกาย ส่งผลให้อนุมูลอิสระเข้าไปทำลายคอลลาเจนใต้ผิวหนัง ซึ่งเป็นสาเหตุทำให้ผิวหน้าดูหยาบกร้าน มีริ้วรอยเหี่ยวย่น

3. ความเครียด

ความเครียดเป็นปัจจัยหนึ่งที่ทำให้ใบหน้าดูแก่ก่อนวัย เพราะเวลาที่เรามีความเครียดเกิดขึ้นร่างกายจะมีการสร้างฮอร์โมนคอร์ติซอล ( cortisol ) ซึ่งเป็นฮอร์โมนที่อยู่ในกลุ่มของสเตียรอยด์ออกมามากขึ้น ซึ่งฮอร์โมนนี้มีหน้าที่ในการเพิ่มระดับน้ำตาลในเลือด โดยการกระตุ้นการทำงานของตับไกลโคเจนให้เป็นน้ำตาลเข้ามาในกระแสเลือดในสภาวะที่ร่างกายขาดน้ำตาลหรือเวลาที่สมองต้องใช้พลังงานสูงมาก ๆ ช่วยในการกระตุ้นการทำงานของต่อมไขมันทำให้มีการขับไขมันออกมามากขึ้น ซึ่งเป็นสาเหตุของไขมันอุดตันตามรูขุมขน สิว อาการหน้ามันและเพิ่มการสะสมไขมันที่บริเวณใบหน้าทำให้หน้ากลม มีเหนียงที่คอยื่นออกมาอีกด้วย นอกจากนั้นฮอร์โมนคอร์ติซอลยังสามารถเข้าไปทำลายโปรตีนคอลลาเจนที่อยู่ใต้ผิว จนเป็นที่มาของริ้วรอยก่อนวัย

4. สูบบุหรี่

บุหรี่เต็มไปด้วยสารพิษมากกว่า 4,000 ชนิด สารพิษเหล่านี้จัดเป็นอนุมูลอิสระที่ยอดเยี่ยมสามารถทำลายเซลล์ผิวหนังอย่างได้ผล เพราะสามารถทำปฏิกิริยาออกซิเดชั่น ( Oxidation ) กับผนังและดีเอ็นเอของเซลล์จนเซลล์เสื่อมสภาพ หรืออาจกลายพันธุ์เป็นเซลล์มะเร็งได้ นอกจากนั้นในขณะที่ทำการสูบบุหรี่เส้นเลือดจะมีการหดตัว ทำให้เลือดไม่สามารถนำออกซิเจนไปยังอวัยวะต่าง ๆ ของร่างกายรวมถึงผิวหนังบนใบหน้าด้วย ทำให้คอลลาเจนที่อยู่ใต้ผิวอ่อนแอและเสื่อมสภาพจนทำให้ใบหน้าดูแก่ขึ้น

5. ดื่มน้ำน้อย

น้ำเป็นสิ่งที่สำคัญต่อสิ่งมีชีวิตทุกชีวิต เพราะน้ำเป็นส่วนประกอบหลักของเลือด ถ้าร่างกายขาดน้ำอาจทำให้ถึงตายได้ เพราะน้ำมีหน้าที่ในการขจัดของเสียและสารพิษออกจากร่างกาย ช่วยสร้างออกซิเจนและลำเลียงสารอาหารไปยังส่วนต่าง ๆ ของร่างกาย ควบคุมและรักษาอุณหภูมิ ความชื้น ความเป็นกรด-ด่างของร่างกายให้อยู่ในสภาวะสมดุล ดังนั้นถ้าเซลล์ได้รับน้ำในปริมาณที่เพียงพอเซลล์จะอ่อนแอและมีเกิดการเหี่ยวย่น ซึ่งทำให้ใบหน้าดูหยาบกร้าน ไม่เรียบเนียนดูแก่ขึ้น

6. พักผ่อนน้อย

การนอนเป็นการพักผ่อนที่ดีสุดของร่างกาย เพราะว่าเวลาที่เรานอนร่างกายจะสร้างผลิตไซโตไคน์ ( Cytokines ) และแอนติบอดี้ ( Anti-Body ) ที่มีหน้าที่ช่วยต่อต้านเชื้อโรค รวมถึงต้านเชื้อแบคทีเรียและเชื้อไวรัส ทำให้ภูมิต้านทานของร่างกายแข็งแรงปราศจากโรค ดังนั้นถ้าร่างกายพักผ่อนไม่เพียงพอหรือนอนน้อยกว่าที่ร่างกายต้องการแล้ว ภูมิคุ้มกันของร่างกายก็จะแข็งแรงส่งผลให้ร่างกายไม่เจ็บป่วย นอกจากนั้นการนอนน้อยคนที่นอนน้อยยังมีโอกาสที่หน้าจะแก่เร็วอีกด้วย เพราะว่าเมื่อเรานอนไม่พอร่างกายจะทำการสร้างฮอร์โมนคอร์ติซอล ( Cortisol ) หรือฮอร์โมนแห่งความเครียดเช่นเดียวกับเวลาที่เราเครียด ออกมาทำลายคอลลาเจนที่อยู่ใต้ผิว และอีกอย่างคือช่วงเวลาการนอนร่างกายจะทำการสร้างโกรทฮอร์โมนออกมาเพื่อซ่อมแซมเซลล์ผิวหนังให้มีสภาพแข็งแรง แต่ถ้าเรานอนพักผ่อนไม่เพียงพอหรือนอนอย่างไม่มีคุณภาพแล้ว ร่างกายก็จะไม่สร้างโกรทฮอร์โมนจึงทำให้ไม่มีการซ่อมแซมเซลล์ใต้ผิวหนัง และไม่มีการสร้างคอลลาเจนขึ้นใหม่ ทำให้ผิวหน้าขาดความชุ่มชื่น ยืดหยุ่นจนเป็นสาเหตุให้เกิดริ้วรอยเหี่ยวย่น ความหมองคล้ำ ผิวหยาบกร้านกับผิว ทำให้ใบหน้าแลดูแก่ก่อนวัย

7. ขาดสารอาหาร

คนเราแม้มีรูปร่างที่สูงใหญ่ก็ใช่ว่าร่างกายจะแข็งแรงได้รับสารอาหารครบถ้วน แต่เนื่องจากร่างกายยังอยู่ในช่วงที่ระบบการฟื้นฟูและซ่อมแซมยังทำงานได้มีประสิทธิภาพดีอยู่ร่างกายจึงยังไม่เกิดอาการเจ็บป่วย แต่ถ้าร่างกายขาดสารอาหารบางชนิด โดยเฉพาะวิตามินและแร่ธาตุที่จำเป็นต่อร่างกายไปทีละน้อยเรื่อย ๆ ก็จะส่งผลให้ระบบการทำงานภายในเกิดความผิดปกติขึ้น ซึ่งในช่วงแรกความผิดปกติที่เกิดขึ้นจะไม่ส่งผลต่อการทำงานของร่างกายในภาพรวม แต่เมื่อมีการขาดสารอาหารไปเรื่อย ๆ จนความผิดปกติที่เกิดขึ้นมีมากขึ้น ก็จะส่งผลให้ร่างกายเกิดความเจ็บป่วย เกิดความเสื่อม รวมถึงความเสื่อมของผิวหนังบนใบหน้าของเราด้วย ซึ่งความเสื่อมของระบบการทำงาน เช่น ระบบการผลิตคอลลาเจนและอีลาสตินใต้ผิว การขจัดของเสียออกจากร่างกาย ส่งผลให้ใบหน้าเหี่ยวย่น มีสิ่งสกปรกตกค้างเป็นที่มาของปัญหาด้านผิวพรรณ ผิวหน้าจึงหม่นหมองตามมา

มาร์คหน้าทำเองง่ายๆ ด้วยวิธีมาร์คหน้าธรรมชาติ

1. มาร์คหน้าลดสิว

สูตรมาร์คหน้า : ข้าวโอ๊ต 1 ช้อนโต๊ะ น้ำผึ้ง 1 ช้อนชา น้ำเปล่า 1/2 ช้อนชา ผสมให้เข้ากัน ทาให้ทั่วใบหน้าทิ้งไว้ประมาณ 10 นาที แล้วนวดเบาๆ แล้วล้างออกด้วยน้ำสะอาด ช่วยขจัดเซลล์ผิวที่ตายแล้ว ช่วยลดการอักเสบของผิวได้

2. มาร์คหน้าขาว และมาร์คหน้าใส

สูตรมาร์คหน้า :โยเกิร์ตรสธรรมชาติ 1 ช้อนโต๊ะ ผสมกับน้ำมันงาเล็กน้อย พอกหน้าทิ้งไว้ประมาณ 15 นาทีแล้วล้างออกด้วยน้ำสะอาด ช่วยให้หน้าขาวเนียนใส

3. มาร์คหน้าด้วยโคลน

สูตรมาร์คหน้า : นำโคลนผง 2 ช้อนโต๊ะ มาผสมกับขมิ้นผง 1 ช้อนชา แล้วเติมน้ำแร่ลงไปเล็กน้อยผสมให้เข้ากัน พอกหน้าทิ้งไว้ประมาณ 15 นาทีแล้วล้างออกด้วยน้ำสะอาด

4. มาร์คหน้าด้วยไข่ขาว

สูตรมาร์คหน้า : ไข่ขาว 1 ฟอง อะโวคาโดบด 1 ช้อนโต๊ะ และน้ำผึ้ง 2 ช้อนโต๊ะ ปั่นจนเนียนพอกหน้าทิ้งไว้ประมาณ 15 นาทีแล้วล้างออกด้วยน้ำสะอาด ช่วยลดรอยดำรอยแดงที่เกิดจากสิว ดีท็อกซ์ผิวหน้าให้กระจ่างใสไร้สารพิษตกค้าง   

5. มาร์คหน้าด้วยโยเกิร์ต

สูตรมาร์คหน้า :โยเกิร์ตรสธรรมชาติ 1/4 ถ้วย น้ำมันมะกอก 1/2 ช้อนชา อะโวคาโดบด 2 ช้อนโต๊ะ กลีบดอกดาวเรือง 1 ช้อนชา บดให้เข้ากันทาหน้าทิ้งไว้ประมาณ 5 นาทีแล้วล้างออก น้ำมันอะโวคาโดช่วยเพิ่มปริมาณคอลลาเจนในผิว มีวิตามินที่ให้ความชุ่มชื้น

6. มาร์คหน้าด้วยมะขามเปียก

สูตรมาร์คหน้า : ใช้มะขามเปียก 2 ช้อนโต๊ะ น้ำผึ้ง 2 ช้อนโต๊ะและน้ำตาลทราย 3 ช้อนโต๊ะ ผสมเข้าด้วยกัน นวดสครับเบาๆ ประมาณ 5 นาที ล้างออกด้วยน้ำสะอาดแล้วทำการล้างหน้าด้วยผลิตภัณฑ์ล้างหน้าที่เราใช้เป็นปกติ
5.มาร์คหน้าแตงกวา
สูตรมาร์คหน้า : แตงกวาปั่น 4 ช้อนโต๊ะ ผงโกโก้ 1 ช้อนโต๊ะ น้ำผึ้ง 1 ช้อนโต๊ะ ผสมให้เข้ากับเป็นเนื้อเดียวกัน ใช้มาส์กหน้าทิ้งไว้ให้แห้งประมาณ 10 นาที ล้างออกด้วยน้ำอุ่น

7. มาร์คหน้าด้วยน้ำผึ้ง

สูตรมาร์คหน้า : น้ำผึ้ง 1 ช้อนชา น้ำมันมะพร้าว 1 ช้อนชา อะโวคาโดบด 1 ช้อนโต๊ะ น้ำมันลาเวนเดอร์ 2 หยด ใช้มาส์กหน้าทิ้งไว้ให้แห้งประมาณ 10 นาที ล้างออก

8. มาร์คมะเขือเทศ

สูตรมาร์คหน้า : บดมะเขือเทศผสมกับน้ำผึ้งเล็กน้อย พอกหน้าทิ้งไว้ประมาณ 15 นาทีแล้วล้างออกด้วยน้ำสะอาด ช่วยลดผิวแห้งกรานเพิ่มความชุ่มชื้น

ในปัจจุบันทางการแพทย์ที่เน้นการสร้างสุขภาพที่แข็งแรงสมบูรณ์ เพื่อให้ร่างกายมีภูมิคุ้มกันที่ดี ระบบการทำงานของร่างกายสามารถทำงานได้อย่างมีประสิทธิภาพ ทั้งกระบวนการสร้างคอลลาเจนและการขจัดสารที่เป็นอันตรายต่อเซลล์ภายในร่างกาย ที่สามารถทำให้ร่างกายของเราแข็งแรงและคงใบหน้าให้ดูเยาว์วัยได้อีกด้วย

อ่านบทความที่เกี่ยวข้องเพิ่มเติมตามลิ้งค์ด้านล่าง

เอกสารอ้างอิง

คลิปความรู้ และสาระ ของ หมอปุ้ม พญ. สิรนาถ สุขภาพดี คุณมีได้

wikipedia.org

Japsen, Bruce (15 June 2009). “AMA report questions science behind using hormones as anti-aging treatment”. The Chicago Tribune. Retrieved 17 July 2009.

Stampfer, M., Hu, F., Manson, J., Rimm, E., Willett, W. (2000) Primary prevention of coronary heart disease in women through diet and lifestyle. The New England Journal of Medicine, 343 (1) , 16-23. Retrieved October 5, 2006, from ProQuest database.

วิธีเลือกครีมกันแดดที่เหมาะสมกับสภาพผิว ( Sunscreen )

0
วิธีเลือกครีมกันแดดที่เหมาะสมกับสภาพผิว (Sunscreen)
ครีมกันแดด ช่วยปกป้องผิวจากรังสียูวีเอ และยูวีบี ให้เราห่างไกลจากมะเร็งผิวหนัง ฝ้า กระ และอาการผิวไหม้
วิธีเลือกครีมกันแดดที่เหมาะสมกับสภาพผิว (Sunscreen)
ครีมกันแดด ช่วยปกป้องผิวจากรังสียูวีเอ และยูวีบี ให้เราห่างไกลจากมะเร็งผิวหนัง ฝ้า กระ และอาการผิวไหม้

ครีมกันแดด ( Sunscreen )

ครีมกันแดด ( Sunscreen ) หรืออาจเรียกง่าย ๆ ว่ายาทากันแดด ( ซึ่งส่วนมากเป็นครีม ) ในอดีตที่ผ่านมาได้รับการสนับสนุนให้รู้จักและใช้กันอย่างแพร่หลายโดยแพทย์โรคผิวหนังบางกลุ่ม และสถาบันการแพทย์ที่เกี่ยวกับโรคมะเร็งผิวหนังเป็นผู้แนะนำ 

คำว่า Sunscreen หมายถึงสารที่ใช้ทาบนผิวหนัง มีจุดประสงค์เพื่อป้องกันผิวหนังจากการถูกแสงอาทิตย์ทำอันตรายในภาษาเครื่องสำอางมักจะเรียกว่า ครีมกันแดด ( Sunscreen )

Sunblock (ซันบล็อก) หมายถึงครีมที่ขัดขวางแสงแดด คือ ครีมกันแดด ( Sunscreen )อีกแบบหนึ่ง ซึ่งไม่ใช้สารเคมีเพื่อทำหน้าที่ในการดูดซับรังสียูวีเอาไว้ แต่ใช้วิธีสะท้อนรังสียูวีกลับออกไป ดังนั้น Sunblock จึงเป็น Physical Sunscreen เหมาะสำหรับผู้ที่แพ้สารเคมีง่าย แต่เวลาทาจะดูเป็นคราบขาว ๆ มองดูเหมือนของราคาถูก

โดยปกติทั่ว ๆ ไป คำว่า Sunblock ใช้ความหมายเดียวกับ Sunscreen ได้และหลัง ค.ศ.2002 FDA ( อย.ของอเมริกา ) ออกระเบียบใหม่ทุกอย่างโดยให้เรียก Sunscreen เพียงคำเดียว

ประโยชน์ของ ครีมกันแดด ( Sunscreen )

ถ้าเราใช้ ครีมกันแดด ( Sunscreen ) อย่างถูกวิธี สามารถทำประโยชน์ได้ดังนี้คือ

  • ป้องกันผิวไหม้เกรียมจากแสงแดด (Sunburn) ซึ่งรังสี UVB (ยูวีบี) ซึ่งเป็นต้นเหตุสำคัญ
  • ป้องกันผิวเสียจากแสงแดด (Photodamaged Skin) ที่สำคัญคือการเกิดริ้วรอยถาวร (Wrinkle) ผิวดูเหมือนคนแก่ (Aged Look) เป็นต้น
  • ป้องกันเนื้องอกของเซลล์บริเวณชั้นหนังกำพร้า (Squamous Cell Cancers)
  • ครีมกันแดดที่ดีต้องป้องกันได้ทั้งรังสียูวีเอ (UVA) และยูวีบี (UVB) แต่ครีมกันแดดที่ขายทั่วไปจะป้องกันได้แต่ UVB ซึ่งเป็นรังสีที่ทำให้เกิดผิวหนังไหม้ Sunburn

มีตัวยาเพียง 3 ชนิด ที่ได้รับคำรับรองจากองค์การอาหารและยาของประเทศสหรัฐอเมริกา (FDA) ว่าสามารถป้องกันรังสี ยูวีเอได้ คือ ไททาเนียม ไดออกไซด์ (Titanium Dioxide) สังกะสีออกไซด์ (Zinc Oxide) และอโวเบนโซน (Avobenzone) หรือ Parsol 1789 ถ้าซื้อยากันแดดแล้วผู้ขายอ้างว่าป้องกันรังสียูวีได้ทั้งหมด ท่านต้องดูสูตรของครีมเสียก่อนว่ามีตัวยา 3 ตัวนี้หรือไม่ ถ้ามีเพียงตัวใดตัวหนึ่งก็ถือว่าเป็นของจริง สามารถซื้อใช้ได้

เวลาซื้อยากันแดด ครีมกันแดด ( Sunscreen ) ต้องดูวันผลิต (Mfd Date) และวันหมดอายุด้วย (Exp. Date) มักพิมพ์ไว้ที่ข้างขวดหรือก้นขวด เพราะประสิทธิภาพของการป้องกันรังสียูวีจะลดลงตามเวลาที่ผ่านไปหรืออายุของยา แนะนำให้ซื้อใช้ที่ผลิตไม่เกิน 1 ปี เพราะอายุของครีมกันแดดจะสั้นมาก (Short Shelf Life) อย่าซื้อมาเก็บตุนไว้ เพราะอาจจะใช้ไม่ทัน 

FDA (คณะกรรมการอาหารและยาของสหรัฐอเมริกา – Food and Drug Administration) กำหนดให้ยากันแดดต้องมีอายุถึง 3 ปี นับจากวันผลิตและอนุญาตให้จำหน่ายโดยไม่ต้องมีใบสั่งแพทย์ วันผลิตต้องแสดงให้ปรากฏ แต่วันหมดอายุไม่ต้องพิมพ์ลงไปก็ได้ ซึ่งจะถือว่า 3 ปีหมดอายุ อย่างไรก็ดีไม่แนะนำให้ท่านซื้อครีมกันแดดอายุนานเกิน 1 ปี นับจากวันผลิต
ครีมกันแดด ( Sunscreen ) มี 2 แบบ เพราะใช้ 2 วิธี ในการกั้นแสงยูวี

Sunscreen แบ่งออกได้เป็น 2 แบบ

ครีมกันแดดชนิดดูดซึมรังสียูวี ( Absorber Sunscreen )

โดยสารเคมีที่เป็นตัวผสมสำคัญของครีมจะดูดซึมรังสียูวีโดยปฏิกิริยาเคมีไว้ไม่ให้ผ่านเลยไปทำอันตรายต่อผิวหนังได้ ตัวอย่างคือตัวครีม Oxybenzone จัดว่าเป็น Chemical Sunscreen

ครีมกันแดดชนิดสะท้อนรังสียูวีกลับไป ( Reflector Sunscreen )

คือสารเคมีที่อยู่ในครีมจะทำหน้าที่เหมือนกระจกสะท้อนรังสียูวีกลับทำให้ไม่มีรังสีเหลือผ่านเลยไปทำลายผิวหนัง ตัวยาสำคัญคือ ไททาเนียม ไดออกไซด์ ( Titanium Dioxide ) ซึ่งใช้ป้องกันรังสียูวีเอ ( UVA ) ได้ด้วยจัดว่าเป็น Physical Sunscreen, Titanium Dioxide ( ไททาเนียม ไดออกไซด์ ) นี้เมื่อทาหน้าจะทำให้ผิวขาวโพลนชนิดขาวไม่สวย คือ ขาววอก เหมือนหน้าลิเก ผลิตภัณฑ์รุ่นใหม่จึงทำเป็นผงละเอียดขึ้น ( Microfined Particle ) จนไม่ทำให้หน้าดูขาวมากเกินไป ครีมกันแดดชนิดหลังนี้มีจำหน่ายในเมืองไทยแล้ว

น้ำยาทาผิวสีแทน ( Suntan Lotion ) ไม่กันแดด

ครีมกันแดด ( Sunscreen ) รุ่นใหม่ๆ สามารถช่วยชะลอความแก่ของผิวได้อย่างมีประสิทธิภาพ โดยป้องกันไม่ให้รังสียูวีมาทำลายผิวหนังและคอลลาเจนได้ ในอดีตเคยนิยมใช้โลชั่นทาผิวสีแทน ( Suntan Lotion ) ทาเพื่อกันแดด ซึ่งแท้ที่จริงแล้วไม่ได้ป้องกันรังสียูวีแต่อย่างใดเลย หลงใช้กันมานาน ยิ่งเมื่อเวลานอนอาบแดดตามชายหาด ผลก็คือคนรุ่นเก่าทั้งหลายซึ่งเป็นผู้สูงอายุขณะนี้ ต้องประสบปัญหาผิวเสียจากแสงแดด ( Skin Photodamage ) อยู่ในปัจจุบันจำนวนมาก 

ครีมกันแดดเพื่อใช้กับผู้ว่ายน้ำในสระว่ายน้ำ

ครีมกันแดด ( Sunscreen ) รุ่นล่าสุดมีตั้งแต่เป็นเจลอ่อน ๆ ( Ligh Gel ) ไว้ใช้ทาผิวเพื่อไปทำงานได้ทุกวัน ไปจนถึงชนิดครีมเหนียวเหนอะป้องกันน้ำได้ (Waterproof Cream) ใช้ทาตัวตอนอาบน้ำในสระว่ายน้ำ

คำว่า “ป้องกันน้ำ” ( Waterproof ) จะทาตัวเวลาเล่นน้ำในสระอยู่ได้นานกว่าชนิด “ทนน้ำ” ( Water Resistant )

ปัจจุบันคำว่า Waterproof ( กันน้ำ ) ทาง FDA ( อาหารและยา ) ของประเทศสหรัฐอเมริกาห้ามใช้โฆษณาบนฉลาก ตั้งแต่ ค.ศ.2002 ( พ.ศ.2545 ) เป็นต้นมา

ค่ากันแดด ( Sun Protection Factor )

SPF ( เอส พี เอฟ ) เป็นคำย่อของ Sun Protection Factor ( ค่ากันแดด ) ซึ่งจะต้องตามด้วยตัวเลข เช่น SPF 15 โดยตัวเลขที่ตามคำว่า SPF หมายถึง ระดับความสามารถของ ครีมกันแดด ( Sunscreen ) ที่จะปกป้องผิวอันเกิดจากการทำลายของแสงแดดที่มีรังสียูวี นั่นคือถ้าตัวเลขสูงย่อมป้องกันผิวหนังจากแสงแดดได้เหนือกว่าคือนานกว่า เช่น SPF 40 ( เอส พี เอฟ สี่สิบ ) ย่อมแรงกว่า SPF 15 เป็นต้น เนื่องจากศัตรูอันดับหนึ่งของผิวสวย คือ แสงแดด ( ควรจะอยู่ตั้งแต่อันดับ 1 ถึงศัตรูอันดับ 10 คือเหมาทั้งหมดเลย )

ความรู้เรื่อง ค่ากันแดด (SPF) ที่คุณผู้หญิงควรจะต้องให้ความสนใจเป็นพิเศษ

ทำไมแสงแดดจึงสามารถทำอันตรายต่อผิวหนังได้?
ที่ใดที่มีแสงแดด ไม่ว่าจะส่องแสงแรงจ้าหรือมืดครึ้มเพราะเมฆหมอกมาบดบังก็ตาม จะต้องมีรังสียูวี ( UV Radiation ) ร่วมมาด้วยเสมอเพราะทั้งรังสียูวีเอและรังสียูวีบี ถึงแม้ตาเปล่าจะมองไม่เห็นแต่มันก็เป็นส่วนประกอบที่มากับแสง ( Light ) ซึ่งแผ่มาจากดวงอาทิตย์

ผู้ที่ปีนเขาอยู่สูงกว่าระดับน้ำทะเล หรือแม้แต่พนักงานต้อนรับบนเครื่องบินจะได้รับรังสียูวีที่แรงมาก เครื่องสำอางที่ใช้จะต้องมีสารกันแดดผสมในความเข้มข้นสูงอยู่ด้วย

รังสียูวีเป็นพลังงาน ( Energy ) มาในรูปของคลี่นแม่เหล็กไฟฟ้า ( Electromagentic Wavelength ) ที่ความถี่ระหว่าง 200 – 400 mm. ( นาโนมิเตอร์ ) พลังงานดังกล่าวทำให้รังสียูวี ( UV ) สามารถทะลุผ่านผิวหนัง เมื่อทะลวงแนวป้องกัน ( Barrier ) ของผิวหนังกำพร้า ( Epidermis ) สามารถทำอันตรายให้กับเนื้อเยื่อต่าง ๆ ที่อยู่ภายในได้ มากน้อยขึ้นกับขนาดของพลังงานหรือความแน่นของรังสียูวี

รังสียูวี ( UV Ray ) ก่อให้เกิดอนุมูลอิสระ ( Free Radical ) ซึ่งจะทำให้เยื่อหุ้มเซลล์ ( Cell Membrane ) ชำรุด ผิวหนังอักเสบแดง ( Sunburn ) และมากพอที่ DNA ( ดี เอน เอ ) ซึ่งเป็นรหัสพันธุกรรมเหมือนพิมพ์เขียวของเซลล์ ( Cell Blueprint ) เสียหาย จนเซลล์ที่บาดเจ็บทำงานผิดเพี้ยน แบ่งตัวไม่เป็นระเบียบก่อให้เกิดเซลล์มะเร็งขึ้น โปรตีนคอลลาเจนและ อีลาสตินซึ่งเป็นเนื้อเยื่ออยู่ในชั้นหนังแท้ทับซ้อนกันเป็นโครงสร้างมีหน้าที่ช่วยให้ผิวหนังตึงและแข็งแรง เหมือนหมอนที่อัดนุ่น ( นุ่นเปรียบเป็นคอลลาเจน ) หมอนก็จะดูแน่นน่านอน ถ้าคอลลาเจนเสื่อมสภาพกระด้างขาดความยืดหยุ่นเนื่องจากรังสียูวีทำอันตราย ใบหน้าจึงเกิดริ้วรอยถาวร ( Face Wrinkle )

วิตามิน ดี ( Vitanin D ) ขาด ยากที่จะเกิดขึ้นในประเทศไทย
การทา ครีมกันแดด ( Sunscreen ) ที่มีคุณภาพเหมาะสมสามารถป้องกันศัตรูอันดับ 1 ถึง 10 ของผิวหนังคือ แสงแดดได้ แพทย์โรคผิวหนังทราบดีว่าควรป้องกันผิวหนังจากแสงแดดให้ได้ตั้งแต่วัยเด็ก และสร้างนิสัยความกลัวแดดเอาไว้ด้วย ซึ่งเป็นการถนอมผิวที่ดีที่สุดในโลกอนาคต

วิตามิน ดี ( Vitamin D ) เป็นสิ่งซึ่งร่างกายสร้างขึ้นมาจากผิวหนังเมื่อถูกแสงแดด เพื่อไว้ป้องกันโรคกระดูกอ่อน การจะขาดวิตามิน ดี เพราะไม่ถูกแสงแดดนั้นเกิดขึ้นได้ยาก เป็นปัญหาของประเทศเมืองหนาวไม่ใช่ประเทศไทย

ความหมายของตัวเลขที่ตามหลังค่า SPF ( เอส พี เอฟ ) คืออะไร

นักวิทยาศาสตร์ออสเตรียชื่อ ฟรานซ์ กรีทเตอ ( Franz Greiter ) เป็นคนแรกที่เสนอความคิด เรื่องการกำหนดค่ากันแดด ( SPF ) ซึ่งต่อมาได้รับการยอมรับอย่างพร้อมเพรียงกันจากกลุ่มบริษัทเครื่องสำอาง, กลุ่มอุตสาหกรรมยา, รวมทั้งองค์กรที่เกี่ยวข้องของภาครัฐ

ตัวเลขที่ปรากฏอยู่หลังคำว่า SPF คือ จำนวนเท่าของระยะเวลาที่ผิวหนังซึ่งถูกทาด้วย ครีมกันแดด ( Sunscreen ) ชนิดหนึ่งจะทนแดดอยู่ได้ เมื่อเปรียบเทียบกันกับผิวหนังที่ไม่ได้ทาครีมกันแดดใด ๆ ตัวอย่างเช่น ถ้าไม่ทาครีมกันแดด ผิวหนังนั้นเมื่อถูกแสงแดดจะใช้เวลา 10 นาที จึงเกิดอาการแดงขึ้น (Erythema หรือ Sunburn) แต่ถ้าทาครีมกันแดดชนิดหนึ่งแล้วพบว่าผิวหนังนั้นทนได้นาน 150 นาที ผิวหนังถึงจะปรากฏอาการแดงแบบ Sunburn เช่นเดียวกัน คือถ้าทาครีมทำให้อยู่นานกลางแดดเป็น 15 เท่า จาก 10 นาทีผิวจะแดงมาเป็น 150 นาที ผิวถึงจะแดงเพราะครีมกันแดดช่วยป้องกันไว้ ดังนั้น ค่า SPF ( เอส พี เอฟ ) ของครีมกันแดดชนิดนั้นจึงเป็น SPF 15 ( ได้มาจาก 150 นาที หารด้วย 10 นาที เท่ากับ 15 ) 

ค่า SPF ใช้กับรังสียูวีบี ( UVB ) ไม่เกี่ยวกับรังสี ยูวีเอ ( UVA )

จะเห็นได้ว่าการคำนวณค่าของ SPF เราพูดถึงระยะเวลาที่ผิวแดงเกิดขึ้น (Erythema หรือ Sunburn) เอามาเป็นตัวชี้ ซึ่ง Sunburn เป็นการรบกวนของรังสียูวีบี (UVB) ที่กระทำต่อผิวหนังไม่ใช่ UV ชนิด เอ (A) หรือ ซี (C)

รังสียูวีบี ( UVB ) คือรังสี Ultraviolet ชนิด B ( บี ) โดยคำว่า B ที่ตามท้าย UV หมายถึง Burn ( ไหม้เกรียม )

เมื่อพูดถึงค่า SPF 15 หรือค่า SPF 40 เราไม่ได้หมายถึงการป้องกันรังสี UVA ดังนั้น เมื่อจะเลือกซื้อ ครีมกันแดด ( Sunscreen ) จึงต้องอ่านฉลากให้แน่ใจเสียก่อนว่ามีสารสังกะสีออกไซค์ (Zinc Oxide) ไททาเนียม ไดออกไซด์ หรือ อโวเบนโซน (Avobenzone) อย่างใดอย่างหนึ่งอยู่ด้วย จึงจะถือว่าป้องกันรังสียูวีได้ครอบคลุมทั้งหมดคือป้องกันทั้งรังสี UVA , UVB และ UBC จากดวงอาทิตย์ไม่ค่อยส่องมาถึงโลกโดยเฉพาะเมื่อเราอยู่ในประเทศไทย เพราะชั้นโอโซนในบรรยากาศเหนือประเทศไทยหนาแน่นกว่าบนท้องฟ้าของประเทศอังกฤษและประเทศนิวซีแลนด์ ซึ่งมีชั้นโอโซนที่บางมาก

ข้อควรทราบ วิธีใช้ ครีมกันแดด ( Sunscreen ) ที่บอกค่า SPF

SPF หรือค่ากันแดด Sun Protection Factor มีตัวเลขห้อยท้าย ที่แสดงถึงประสิทธิภาพของ ครีมกันแดด ( Sunscreen ) ในการป้องกันรังสียูวีบี แต่เพียงอย่างเดียวเท่านั้น ไม่เกี่ยวกับรังสียูวีเอแต่อย่างใด

รังสียูวีเอ UVA มีอันตรายมากกว่ารังสียูวีบี UVB  เพราะมันเจาะทะลุผิวหนังได้ลึกมากกว่า ก่อนซื้อจึงควรตรวจดูให้แน่ใจก่อนว่ามีตัวยาป้องกันรังสียูวีเอผสมอยู่ด้วยซึ่งได้แก่ Zinc Oxide หรือ Titaninu Dioxide หรือ Avob enzone ตัวใดตัวหนึ่งตามมาตรฐานของประเทศในยุโรปและสหรัฐอเมริกา ให้เป็นกฎไว้เลยว่าเพื่อให้ได้ผลสมบูรณ์ ต้องทาขนาด 2 มิลลิกรัมของครีมต่อพื้นที่ผิวหนัง 1 ตารางเซนติเมตร แต่ตามความเป็นจริงจากผลการศึกษาพบว่า ผู้ใช้เกือบทุกรายที่ทำวิจัยมักจะทาครีมกันแดดปริมาณเพียงครึ่งเดียวของคำแนะนำ

ข้อแนะนำของสถาบันโรคผิวหนังเกือบทุกประเทศทั่วโลก คือ ให้ผู้บริโภคเลือกซื้อ ครีมกันแดด ( Sunscreen ) ที่มีค่า SPF 15 หรือมากกว่าและต้องมีสารป้องกันรังสียูวีเอ UVA ผสมอยู่ด้วย
หลังจากการอาบน้ำหรือว่ายน้ำ เล่นกีฬาเหงื่อออกมากควรทาครีมกันแดดเพิ่มขึ้นอีก ถึงแม้ในสภาวะอากาศมืดครึ้ม ก็ต้องใช้ครีมกันแดดเพราะรังสียูวีจะผ่านมาถึงโลกได้ในตอนกลางวันตลอดเวลา ถึงจะไม่เห็นแสงแดดก็ตาม ควรสวมหมวกปีกกว้างเวลาออกไปกลางแจ้ง เลือกใช้แว่นตากันแดดชนิด Anti UV คือป้องกันรังสียูวีได้ เสื้อผ้าชนิดทอเนื้อแน่นแสงแดดจะไม่ทะลุ โดยเฉพาะกลุ่มที่ตีกอล์ฟ ถ้าประมาทไม่ระวังเรื่องแสงแดดพออายุประมาณ 40 ปี ผิวหนังจะทรุดโทรมเร็วมากและถ้าเผอิญเล่นแพ้บ่อย ๆ จะดูหน้าแก่และมีริ้วรอยถาวรขึ้นง่ายอีกด้วย 

ควรหลบแดดระหว่างเวลา 10.00 น. ถึง 16.00 น. เพราะชั้นบรรยากาศจะกรองรังสียูวีได้น้อยมากกว่าเวลาอื่น ๆ (คือรังสียูวีตอนนี้มีความเข้มข้นมาก) ถ้าหลีกเลี่ยงไม่ได้ให้ทา ครีมกันแดด ( Sunscreen ) หนา ๆ ไว้โดยเฉพาะบริเวณปลายจมูกให้ทามากเป็นพิเศษ มิฉะนั้นอาจจะเสียโฉม

อย่าปล่อยเด็กซึ่งเป็นลูกหลานของท่านถูกแสงแดดจัด ๆ โดยป้องกันไม่เพียงพอ รังสียูวีที่ทำลายผิวหนังถึงแม้จะได้รับทีละเล็กละน้อย แต่สามารถสะสมจนภายหลังอาจเกิดเป็นมะเร็งผิวหนังได้เมื่อตอนโตเป็นผู้ใหญ่ หัดให้เด็กรู้จักทาครีมกันแดดเวลาออกไปเล่นกีฬากลางแจ้งจนติดเป็นนิสัย

ผลการวิจัยจากสถาบันบางแห่งรายงานว่า ผู้บริโภคเกือบทุกคนมักทา ครีมกันแดด ( Sunscreen ) เพียงครึ่งเดียวจากที่ควรจะต้องใช้ แพทย์ผิวหนังซึ่งต้องการให้คนไข้ทาครีมที่มี SPF 15 จึงต้องใช้วิธีจ่ายยากันแดดที่มีค่า SPF 30

ไม่แนะนำให้ใช้ครีมกันแดดชนิด SPF 45 หรือมากกว่า เพราะคุณอาจมีปัญหากับสารเคมีที่เข้มข้นมาก เกิดอันตรายได้การเลือกใช้ SPF 15 นับว่าเหมาะสม ขยันทาให้บ่อยขึ้นจะปลอดภัยกว่า ในประเทศญี่ปุ่นจะไม่มี ครีมกันแดด ( Sunscreen ) ที่มีค่าเกิน SPF 50 ออกมาวางจำหน่ายเลย

เสื้อผ้าของนักกอล์ฟอาชีพชาวต่างประเทศ มักนิยมใช้สารเคมีซันการ์ดบางชนิดเติมในเวลาซักล้างเสื้อผ้า ซึ่งสารเคมีดังกล่าวจะติดกับใยผ้า ทำหน้าที่ป้องกันแดดได้ถึง 96 เปอร์เซ็นต์ ไม่ยอมให้รังสียูวีผ่านเสื้อผ้ามาถึงผิวหนัง โดยวิธีดูดซึม Absorb เอาไว้ เมื่อออกไปกลางแดด อย่าลืมสวมแว่นตากันแดดที่กั้นรังสีความถี่ต่ำกว่า 400 nm ทุกครั้ง

ผ้าที่มีคุณสมบัติพิเศษสามารถป้องกันแสงแดดได้มีจำหน่ายมานานหลายปีแล้ว ผู้ตัดสินกีฬาโอลิมปีกเกมส์ที่เมืองซิดนีย์ประเทศออสเตรเลียทุกคนสวมใส่ชุดกรรมการผู้ตัดสินที่ทอด้วยผ้าดังกล่าว ซึ่งช่วยป้องกันรังสียูวีได้ดี แต่ราคาในขณะนั้นแพงมาก ( ปัจจุบันราคาถูกลงกว่าเดิมถึง 3 เท่า แต่ก็ยังนับว่าแพงอยู่ )

FDA ( องค์การอาหารและยาของสหรัฐอเมริกา ) ออกกฎใหม่เกี่ยวกับยาทากันแดดเพื่อคุ้มครองผู้บริโภค

นอกจากจะควบคุม ครีมกันแดด ( Sunscreen ) อย่างเข้มงวดแล้วค่า SPF ของเครื่องสำอางในประเทศสหรัฐอเมริกาก็ถูกควบคุมโดยองค์การอาหารและยา FDA เช่นกัน

กฎใหม่เกี่ยวกับเครื่องสำอางจากประเทศสหรัฐอเมริกาประเภท ครีมกันแดด ( Sunscreen ) มีข้อความตอนหนึ่งว่า นับตั้งแต่ ค.ศ.2002 (พ.ศ.2545) เป็นต้นไป องค์การอาหารและยา (FDA เอฟ ดี เอ) ไม่อนุญาตให้ใช้คำที่ก่อให้เกิดความสับสนกับผู้บริโภคในครีมกันแดดคือ Sunblock ( ครีมกันแดดชนิดสะท้อนแสงกลับ Waterproof (กันน้ำ ) และ All-Day Protection ( ป้องกันได้ตลอดวันบนผลิตภัณฑ์ครีมกันแดดหรือยากันแดด ( Sunscreen )

FDA ( เอฟ ดี เอ ) ของสหรัฐอเมริกามีข้อบังคับให้ติดคำเตือน ( Warning ) ไว้บนผลิตภัณฑ์ครีมทาผิวสีแทน ( Tanning Product ) ที่ไม่มีส่วนผสมของยากันแดด ดังนี้

“ผลิตภัณฑ์นี้ไม่มียากันแดด” ครีมกันแดด ( Sunscreen ) และไม่ป้องกันผิวไหม้จากแสงแดด การตากแดดบ่อย ๆ ขณะทาสีแทนเอาไว้ อาจก่อให้เกิดเนื้องอกของผิวหนัง ผิวหนังเหี่ยวแก่ Skin Aging และอันตรายอื่น ๆ ทั้ง ๆ ที่ผิวหนังอาจไม่มีรอยไหม้ก็ตาม ( Sunburn ) ( จากประกาศของ FDA ประเทศสหรัฐอเมริกา ประจำเดือนกรกฎาคม-สิงหาคม ค.ศ.2002 )

lll. Skincare and the Sun ( การทะนุถนอมผิวกับแสงแดด )
เอกสารข้างต้นค่อนข้างใหม่ล่าสุดมีอายุไม่เกิน 7 ปี เกือบทั้งสิ้นในทุกบทความ เพื่อให้ท่านได้มั่นใจและซาบซึ้งดีว่าแสงแดดคือศัตรูที่ร้ายกาจที่สุดของผิวหนัง ( Excessive Sun Light is the Skin’s Worst Enemy )

ถึงแม้ว่าผิวหนังจะเสียไป แต่ด้วยความสามารถของแพทย์ผิวหนังและแพทย์ศัลยกรรมตกแต่งของประเทศเรา ซึ่งเป็นที่ยอมรับไปทั่วโลกจะช่วยท่านแก้ไขลบรอยตำหนิได้โดยง่าย แต่อาจต้องใช้เงินจำนวนมาก รวมถึงระยะเวลาในการรักษาที่นานพอสมควร

อ่านบทความที่เกี่ยวข้องเพิ่มเติมตามลิ้งค์ด้านล่าง

เอกสารอ้างอิง

ศ.ดร.น.พ. สมศักดิ์ วรคามิน. ผิวสวย (BEAUTY SECRET THE UNTOLD STORY) กรุงเทพ: 2539 – 2560 โดยบริษัท ซีเอ็ดยูเคชั่น จำกัด (มหาชน) © Copy Right 1996, 2017.

ริตา, เกรียร์. อาหารขจัดอนุมูลอิสระ. กรุงเทพ: หมอชาวบ้าน,2551. 176 หน้า : 1.อาหาร-แง่สุขภาพ. 2.อนุมูลอิสระ. I.วูดเวิร์ด,โรเบิร์ต, II.พิสิฐ วงศ์วัฒนะ,ผู้แปล. III.ชื่อเรื่อง. 613.2 ISBN 978-974-04-5522-6.

ออกกำลังกายอย่างไรจึงจะเหมาะสมกับคุณ

0
ออกแบบการออกกำลังกายที่เหมาะสมเฉพาะบุคคล
การออกกำลังกาย คือ การที่เราเคลื่อนไหวร่างกายหรือส่วนใดส่วนหนึ่งของร่างกาย เพื่อช่วยสร้างความทานของระบบไหลเวียนเลือดและปอด
ออกแบบการออกกำลังกายที่เหมาะสมเฉพาะบุคคล
การออกกำลังกาย คือ การที่เราเคลื่อนไหวร่างกายหรือส่วนใดส่วนหนึ่งของร่างกาย เพื่อช่วยสร้างความต้านทานของระบบไหลเวียนเลือดและปอด

ออกกำลังกาย

การออกแบบออกกำลังกายที่เหมาะสมเฉพาะบุคคลนั้น เป็นหนึ่งในเวชศาสตร์ชะลอวัย หรือ วิทยาศาสตร์ว่าด้วยการชะลอความชรา ( Anti-Aging Medicine ) หรือ การยืดอายุ ซึ่งศึกษากระบวนการเพื่อการชะลอหรือย้อนกระบวนการของความแก่ชรา ดังนั้น การออกกำลังกายจึงถือเป็นหนึ่งในเวชศาสตร์ชะลอวัยด้วยนั่นเอง

การสร้างร่างกายให้มีสุขภาพสมบูรณ์แข็งแรงนอกจากการรับประทานอาหารให้ครบทั้ง 5 หมู่แล้ว การพักผ่อนให้เพียงพอแล้วการ ออกกำลังกาย ก็นับเป็นอีกหนึ่งปัจจัยที่ช่วยเสริมสร้างความแข็งแรงให้กับร่างกายของเราได้ การออกกำลังกาย คือ การที่เราเคลื่อนไหวร่างกายหรือส่วนใดส่วนหนึ่งของร่างกาย เพื่อช่วยสร้างความทานของระบบไหลเวียนเลือดและปอด เพราะว่าเวลาออกกำลังกายร่างกายจำเป็นต้องใช้พลังงานสูง จึงต้องทำการหายใจเข้าเพื่อเอา ออกซิเจนเข้าสู่ร่างกายมากกว่าในสภาวะปกติ เลือดที่ทำหน้าที่ในการนำออกซิเจนเข้าสู่ร่างกาย เมื่อร่างกายต้องการออกซิเจนมากขึ้นเลือดจึงต้องมีทำการไหลเวียนเพิ่มขึ้นเพื่อนำออกซิเจนเข้าสู่อวัยวะต่าง ๆ การออกกำลังกายจึงเป็นการกระตุ้นการไหลเวียนของเลือดได้เป็นอย่างดี นอกจากนั้นการออกกำลังกายยังเป็นการเคลื่อนไหวเพื่อให้กล้ามเนื้อมีการยืดหดเพื่อเสริมสร้างสมรรถภาพกล้ามเนื้อของร่างกายให้แข็งแรง ส่งผลให้ร่างกายมีสุขภาพดีมากขึ้นกว่าเดิม

การออกกำลังกายแบ่งออกเป็น 3 แบบ

เวชศาสตร์ชะลอวัยเป็นศาสตร์ที่ทำการศึกษาข้อมูลของร่างกายอย่างละเอียด โดยจะทำการตรวจทุกระบบของร่างกาย ทำการตรวจถึงระดับวิตามิน ระดับฮอร์โมน แร่ธาตุและสารอาหารที่มีอยู่ในร่างกายว่ามีปริมาณมากหรือน้อยกว่าความต้องการของร่างกาย ซึ่งการตรวจจะทำการตรวจในระดับสารชีวะโมเลกุลและสารพันธุกรรมของร่างกายที่สามารถบ่งบอกได้ถึงความบกพร่องและความขาดเกินของฮอร์โมนที่เกิดขึ้นได้อย่างถูกต้องแม่นยำ ซึ่งผลการตรวจนี่เองที่สามารถนำมาวิเคราะห์และออกแบบการออกกำลังกายที่เหมาะสมเฉพาะบุคคลออกมาก ซึ่งระดับการออกกำลังกายจะแบบออกเป็น 3 แบบดังนี้

1. การออกกำลังกายระดับเบา ( Light-Intensity Activities ) เช่น การเดินช้า การว่ายน้ำช้า การทำสวน การทำกวาดบ้าน การล้างจาน การลำกะบี่กะบอง เป็นต้น ซึ่งการออกกำลังกายแบบนี้ควรออกติดต่อกัน 60 นาทีถึงจะดี หรือมีอัตราการเต้นของหัวใจอยู่ที่ 220 – อายุผู้ที่ออกกำลังกาย เช่น คนอายุ 30 ปี ออกกำลังกายแล้วมีการเต้นของหัวใจ (220-30) 190 ครั้งต่อนาที จัดว่าเป็นการออกกำลังอย่างเบา

2. การออกกำลังกายระดับปานกลาง ( Moderate-Intensity Activities ) เช่น การเดินเร็ว การว่ายน้ำอย่างต่อเนื่อง การเล่นเทสนิส การขัดพื้น การยกน้ำหนัก การเล่นบาสเก็ตบอล การเล่นวอลเลย์บอล การเล่นสควอช ซึ่งต้องเล่นต่อเนื่องอย่างน้อย 30-60 นาทีต่อหนึ่งครั้ง หรือมีอัตราการเต้นของหัวใจอยู่ที่ ( 220-อายุ ) x 50 / 100 ถึง ( 220-อายุ ) x 70 / 100 เช่น คนอายุ 40 ปี ออกกำลังกายแบบนี้จะมีการเต้นของหัวใจอยู่ที่ 90 ถึง 126 ครั้งต่อนาที

3. การออกกำลังกายระดับหนัก ( Vigorous-Intensity Activities ) เช่น การวิ่งจ็อกกิ่ง แข่งว่ายน้ำ ขี่จักยานขึ้นเขา ขี่จักรยานอยู่กับที่ ขี่จักรยานมากกว่า 16 กิโลเมตร เข้าฟิตเนส เต้นแอโรบิค โดยเล่นต่อเนื่อง 20-30 นาทีไม่หยุดพักเลยต่อครั้ง หรือมีอัตราการเต้นของหัวใจอยู่ที่ ( 220-อายุ) x 70 / 100 ถึง ( 220-อายุ ) x 85 / 100 เช่น คนอายุ 40 ปี ออกกำลังกายแบบนี้จะมีการเต้นของหัวใจอยู่ที่ 126 ถึง 153 ครั้งต่อนาที

การออกกำลังกายเป็นการสร้างความแข็งแรงให้กับร่างกาย แต่ทำไมเรายังได้รับข่าวว่ามีผู้ที่เป็นลมหมดสติ ได้รับบาดเจ็บหรือแม้แต่เสียชีวิตเนื่องจากการออกกำลังกาย หรือแม้แต่ผลที่ได้รับของการออกกำลังในแต่ละบุคคลถึงออกมาไม่เหมือนกัน ทั้งที่ขั้นตอนและวิธีการออกกำลังกายที่ทำการปฏิบัติก็เหมือนกันทุกอย่าง แต่ทำไมผลที่ได้รับจึงไม่เหมือนกัน บางคนร่างกายแข็งแรง หน้าตาสดใส ผิวพรรณเปล่งปลั่ง ดูอ่อนกว่าวัย รูปร่างสมส่วนมีกล้ามเนื้อที่สวยงาม แต่ทำไมบางคนผิวพรรณยังเหี่ยวย่น ร่างกายรู้สึกเหนื่อยโดยเฉพาะเวลาที่ออกกำลังกาย รูปร่างก็ไม่สมส่วนอย่างที่ต้องการ

ที่เป็นเช่นนั้นก็เพราะว่าร่างกายของคนเราแต่ละคนมีระบบการทำงานของร่างกายที่แตกต่างกัน ซึ่งความแตกต่างนี้เกิดขึ้นเนื่องจากการบริโภคอาหาร การพักผ่อน การทำงานและพฤติกรรมประจำวันของแต่ละคนมีความต่างกัน ส่งผลให้ระบบการทำงานของร่างกายมีความผิดปกติที่ไม่เหมือนกัน ส่งผลให้สมดุลทางด้านโภชนาการ ฮอร์โมน วิตามินและแร่ธาตุที่ร่างกายได้รับในแต่ละวันก็มีปริมาณที่ไม่เท่ากันตามไปด้วย หรือแม้แต่ลักษณะทางพันธุกรรมที่ได้รับการถ่ายทอดมากจากบรรพบุรุษก็มีความต่างกัน ด้วยความต่างของระบบการเผาพลาญพลังงาน ระบบย่อยอาหาร ระบบการกำจัดของเสียออกจากร่างกายที่ทำงานจึงทำให้ผลของการ ออกกำลังกาย ในแต่ละบุคคลแตกต่างกันออกไป ด้วยเหตุนี้จึงทำให้มีการแนะนำและออกแบบการออกกำลังกายที่มีลักษณะเฉพาะบุคคลออกมา เพื่อที่ผลของการออกกำลังกายที่เกิดขึ้นจะเข้าช่วยเพิ่มประสิทธิภาพการทำงานของระบบภายในร่างกาย ให้สามารถทำงานได้อย่างมีประสิทธิภาพดีมากขึ้นกว่าเดิม

การออกกำลังกายไม่ว่าจะเป็นแบบใดก็ถือว่าเป็นตัวช่วยให้ร่างกายแข็งแรงทั้งสิ้น แต่ทว่าร่างกายของคนเราทุกคนไม่เหมือนกันไปทั้งหมด บางคนมีระบบการเผาผลาญพลังงานที่ดีมากไม่ว่าจะกินอาหารเข้าไปเท่าไหร่ก็สามารถเผาผลาญไปจนหมดไม่มีสะสมเป็นไขมันส่วนเกินของร่างกาย แต่บางคนมีระบบการเผาผลาญที่แย่มากหรือเนื่องจากพฤติกรรมการกินที่ส่งผลให้ระบบการเผาผลาญพลังงานมีการทำงานที่ผิดปกติ จึงไม่สามารถเผาผลาญอาหารที่กินเข้าไปออกมาใช้ในรูปของพลังงานเพื่อการดำเนินกิจวัตรประจำวันได้ มีแต่ทำการเก็บสะสมอาหารไว้ในร่างกายจนกลายเป็นโรคที่เกิดจากความผิดปกติของอัตราเมตาบลิซึม ซึ่งโรคที่เกิดจากความผิดปกติของอัตราเมตาบอลิซึม เช่น โรคเบาหวาน โรคความดันโลหิตสูง โรคไขมันอุดตันในเลือดหรือไขมันในเส้นเลือดมีปริมาณสูง โรคหลอดเลือดสมองตีบตัน และโรคที่เกี่ยวข้องกับหลอดเลือดที่บริเวณหัวใจ ที่เกิดเนื่องจากการทำงานของระบบที่มีหน้าที่ในการการผลิตฮอร์โมนอินซูลิน ( Insulin ) มีความผิดปกติเกิดขึ้น ทำให้ระดับอินซูลินที่มีอยู่ในเลือดมีปริมาณน้อยลงส่งผลให้มีความเสี่ยงในการเกิดโรคเบาหวาน

การตรวจในการรักษาแบบเวชศาสตร์ชะลอวัยสามารถระบุได้อย่างชัดเจนว่าระบบการผลิตฮอร์โมนอินซูลินนั้นมีความผิดปกติเกิดขึ้นหรือไม่ ถ้ามีความผิดปกติเกิดขึ้นแล้วแพทย์จะทำการออกแบบโดยเน้นการออกกำลังแบบแอโรบิคที่มีการใช้ออกซิเจนในการออกำลังเป็นอย่างมาก เพราะการออกกำลังแบบแอโรบิคร่างกายจะใช้พลังงานจากแหล่งพลังงานที่อยู่ในกล้ามเนื้อ เช่น ไกลโคเจน ( Glycogen ) ไตรกลีเซอไรด์ (Triglyceride)และ กลูโคส (Glucose) ก่อน เมื่อทำการ ออกกำลังกาย มาถึงจุดที่แหล่งให้พลังงานไม่สามารถให้พลังงานอย่างเพียงพอ ร่างกายจะทำการสั่งงานของระบบภายในร่างกายให้ทำการผลิตและหลั่งสารอินซูลินออกมาเพื่อที่อินซูลินจะได้ไปดึงน้ำตาลที่อยู่ในกระแสเลือดเข้ามาใช้เป็นแหล่งให้พลังงานของร่างกายนั่นเอง ต่างจากการออกกำลังกายแบบแอนาแอโรบิค ( Anaerobic ) ที่มีการใช้พลังงานเพียงแค่ช่วงระยะเวลาสั้นๆ จึงไม่จำเป็นต้องไปดึงน้ำตานำตาลในกระแสเลือดออกมากใช้เป็นแหล่งพลังงานของร่างกาย

ในกรณีที่ร่างกายต้องเผชิญกับความเครียดสูงมาก แพทย์ก็จะทำการแนะนำให้ ออกกำลังกาย แบบที่ช่วยกระตุ้นการสร้างฮอร์โมนแคลทีโคลามีน ( Catecholamines ) และกลูคากอน ( Glucagon ) ที่สามารถช่วยลดความเครียดที่เกิดขึ้นภายในร่างกายและยังช่วยป้องกันภาวะขาดน้ำตาลในกระแสเลือด หรือแม้แต่ทำการออกแบบการออกกำลังกายที่ช่วยกระตุ้นการทำงานของต่อมหมวกไตให้ทำการหลั่งฮอร์โมนอิพิเนฟริน (Epinephrine) และนอร์เอพิเนฟริน (Norepinephrine) มีผลทำให้ร่างกายมีการตื่นตัว หัวใจมีการสูบฉีดและมีอัตราการเต้นของหัวใจที่มีความแรงและความถี่เพิ่มขึ้นย่างต่อเนื่อง ทำให้มีการสูบฉีดเลือดไปเลี้ยงอวัยวะได้เป็นอย่างดี สำหรับผู้ที่มีความเสี่ยงในการเป็นโรคหลอดเลือดหัวใจ โรคที่เกี่ยวข้องกับการที่เลือดไปเลี้ยงอวัยวะต่างๆ ไม่เพียงพอ เช่น โรคหัวใจเต้นผิดจังหวะ โรคสมองขาดเลือด เป็นต้น

และสำหรับผู้ที่มีปัญหาเกี่ยวกับระบบการขจัดของเสียภายในร่างกาย แพทย์จะทำการแนะนำการ ออกกำลังกาย ที่สามารถช่วยกระตุ้นการทำงานของต่อมหมวกไตในการหลั่งสารนอร์เอพิเนฟริน (Norepinephrine) และอะดีนาลีน (Adrenaline) ออกมาในปริมาณที่เพียงพอต่อความต้องการในการสร้างสมดุลของความดันเลือด ช่วยกระตุ้นการเต้นของหัวใจทำให้มีการส่งเลือดเข้าและออกจากหัวใจในปริมาณที่เพิ่มขึ้นร่างกายจึงมีแลกเปลี่ยนก๊าซ ของเสียที่อยู่ภายในร่างกายออกมา ลดการสะสมของเสียรวมถึงสารต้านอนุมูลอิสระที่อยู่ในร่างกายด้วย สารนี้มีส่วนช่วยในการกระตุ้นระบบประสาทอัตโนมัติโดยการสื่อสัญญาณคำสั่งไปยังอวัยวะ จึงช่วยลดปัญหาที่เกิดจากการตกค้างของสารพิษและอนุมูลอิสระภายในร่างกาย เช่น โรคหลอดเลือดอุดตัน โรคมะเร็ง เป็นต้น

จะเห็นว่าร่างกายที่มีระบบการทำงานที่ผิดปกติในตำแหน่งที่ต่างกัน หรือปริมาณความต้องการของฮอร์โมนที่ไม่เหมือน จะมีรูปแบบการ ออกกำลังกาย ที่เหมาะสมที่มีความต่างกันตามไปด้วย ซึ่งเวชศาสตร์ชะลอวัยสามารถทำการออกแบบการออกกำลังที่เหมาะสมกับเฉพาะบุคคล การออกกำลังกายที่ออกแบบมาเฉพาะบุคคลนี้จะทำให้ระบบการทำงานของร่างกายกลับมาทำงานได้อย่างมีประสิทธิภาพสูงสุด ส่งผลให้ร่างกายแข็งแรงสมบูรณ์ ทั้งระบบภูมิคุ้มกันโรค ระบบการเผาพลาญพลังงาน ระบบการขจัดของเสียและระบบการไหลเวียนเลือด

การ ออกกำลังกาย ที่ออกแบบมาเฉพาะบุคคลนั้นมีความจำเป็นและเหมาะสมเป็นอย่างมากกับวิถีชีวิตในปัจจุบันที่เวลาเป็นสิ่งที่มีค่ามาก การใช้เวลาในการออกกำลังกายอย่างถูกวิธีและถูกต้องจึงจะสร้างร่างกายให้แข็งแรงสมบูรณ์ ต่างจากการออกกำลังกายที่ออกแบบมาเฉพาะบุคคลที่ช่วยให้ร่างกายแข็งแรงในระยะเวลาอันรวดเร็วและได้ผลอย่างชัดเจนอีกด้วย กล่าวอีกนัยหนึ่งก็คือการออกกำลังกายเฉพาะบุคคลสามารถช่วยให้ร่างกายแข็งแรง มีใบหน้าดูอ่อนกว่าวัย ผิวพรรณเปล่งหลั่ง และช่วยให้มีอายุยืนนับร้อยปีแบบที่มีคุณภาพ

อ่านบทความที่เกี่ยวข้องเพิ่มเติม

เอกสารอ้างอิง

wikipedia.org/

Japsen, Bruce (15 June 2009). “AMA report questions science behind using hormones as anti-aging treatment”. The Chicago Tribune. Retrieved 17 July 2009.

Stampfer, M., Hu, F., Manson, J., Rimm, E., Willett, W. (2000) Primary prevention of coronary heart disease in women through diet and lifestyle. The New England Journal of Medicine, 343 (1) , 16-23. Retrieved October 5, 2006, from ProQuest database.

ประโยชน์ของกระดูกสันหลังและ 7 พฤติกรรมที่ทำร้ายกระดูกสันหลัง

0
7 พฤติกรรมที่ทำรายกระดูกสันหลัง
การนั่งไขว่ห้างจะทำให้กระดูกเชิงกรานเกิดผิดรูปเนื่องจากการเสียดสีของกระดูก
7 พฤติกรรมที่ทำรายกระดูกสันหลัง
การก้มดูหน้าจอเป็นเวลานาน ๆ ทำให้กล้ามเนื้อและกระดูกสันหลังที่บริเวณคอมีการโค้งเพิ่มมากขึ้น และเมื่อทำการยืดคอตรงจะพบว่าคอมีการยื่นมากกว่าเดิม

ประโยชน์ของกระดูกสันหลังและ 7 พฤติกรรมที่ทำร้ายกระดูกสันหลัง

กระดูกสันหลังเป็นกระดูกแกนบริเวณกึ่งกลางของลำตัว เป็นทั้งแกน ลักษณะของกระดูกจะเป็นข้อต่อกันเป็นแนว ตั้งแต่ส่วนคอมาจรดส่วนของทวารหนัก กระดูกภายในจะเป็นช่องว่างบรรจุไขสันหลัง หน้าที่ของกระดูกสันหลังช่วยในการทรงตัว ทำให้มีความสูง เป็นที่ยึดเกาะของกล้ามเนื้อที่บริเวณหลัง ช่วยในการเคลื่อนที่ของร่างกายและส่งเส้น  ประสาทไปยังอวัยวะภายในร่างกายแล้ว ยังทำหน้าที่ในการป้องกันไม่ให้ไขสันหลังได้รับอันตรายด้วย กระดูกสันหลังโดยปกติทุกคนจะประกอบไปด้วยกระดูกทั้งหมด 33 ชิ้น สามารถแบ่งตามระดับของกระดูก ดังนี้

การแบ่งระดับกระดูกสันหลัง

1. กระดูกสันหลังส่วนคอ ( Cervical vertebrae ย่อว่า C-spine )

ประโยชน์ของกระดูกสันหลังคือ กระดูกส่วนลำคอ ประกอบด้วยกระดูกทั้งหมดจำนวน 7 ชิ้น ทำหน้าที่เป็นที่ยึดเกาะของกล้ามเนื้อ เอ็นและเส้นประสาทที่มีหน้าที่เกี่ยวข้องกับการเคลื่อนไหวลำคอกับศีรษะ

2. กระดูกสันหลังส่วนอก หรือ กระดูกหลังส่วนบน ( Thoracic verte brae หรือ Dorsal vertebrae ย่อว่า T spine หรือ D spine )

ประโยชน์ของกระดูกสันหลังคือ กระดูกส่วนหน้าอก ประกอบด้วยกระดูกทั้งหมดจำนวน 12 ชิ้น กระดูกส่วนนี้มีลักษณะพิเศษเฉพาะ คือมีจุดเชื่อมต่อที่สามารถเชื่อต่อกับกระดูกซี่โครง ที่เป็นโครงกระดูกของช่องอก

3. กระดูกสันหลังส่วนบั้นเอว ( Lumbar vertebrae ย่อว่า L spine )

ประโยชน์ของกระดูกสันหลัง คือ กระดูกที่อยู่ในช่วงเอว ประกอบด้วยกระดูกทั้งหมดจำนวน5 ชิ้น เป็นกระดูกที่มีขนาดใหญ่ที่สามารถรองรับน้ำหนักของร่างกายส่วนบนได้ทั้งหมด มีหน้าที่เป็นจุดยึดเกาะของกล้ามเนื้อส่วนด้านหลังของช่องท้อง

4. กระดูกสันหลังส่วนกระเบนเหน็บ ( Sacral vertebraeย่อว่า S spine )

ประโยชน์ของกระดูกสันหลังคือ กระดูกส่วนนี้อยู่ต่อจากกระดูกเอว เป็นการรวมของกระดูก 5 ชิ้นเข้าด้วยกันทำหน้าที่ต่อกับกระดูกเชิงกราน  ( pelvic bone ) ซึ่งมีช่องเปิด ( sacral foramina ) ที่เป็นเส้นทางผ่านของเส้นประสาทที่จะเข้าไปสู่บริเวณเชิงกรานและขา

5. กระดูกสันหลังส่วนก้นกบ ( Coccygeal vertebrae หรือ Coccyx )

ประโยชน์ของกระดูกสันหลังคือ กระดูกสันหลังชิ้นท้ายสุด ประกอบด้วยกระดูกทั้งหมด 4 ชิ้นแต่ในบางรายกระดูกส่วนนี้อาจมีเพียงแค่ 3 ชิ้นหรือมีเพิ่มเป็น 5 ชิ้นได้ ทำหน้าที่ในการเชื่อมต่อให้เป็นกระดูกชิ้นเดียว ซึ่งเมื่อรวมกันแล้วจะออกมาเป็นกระดูกรูปสามเหลี่ยมที่ปลายด้านล่างสุดนั่นเอง

ความผิดปกติที่เกิดขึ้นกับกระดูกสันหลัง

กระดูกสันหลังเป็นกระดูกแกนกลางของลำตัว ที่มีความเกี่ยวข้องกับระบบกล้ามเนื้อและระบบประสาทของร่างกาย ดังนั้นความผิดปกติ อาการและโรคที่เกิดขึ้นกับกระดูกสันหลังจึงมีบทบาทที่สำคัญต่อการดำรงชีวิตเป็นอย่างมาก ความผิดปกติที่เกิดขึ้นกับกระดูกสันหลัง

1. ความผิดปกติที่มีตั้งแต่กำเนิด เป็นความผิดปกติที่เกิดขึ้นกับทารกตั้งแต่อยู่ในครรภ์มารดา เช่น สไปนา ไบฟิดา ( Spina bifida ) ที่เกิดขึ้นตอนที่อยู่ในครรภ์มารดา เกิดเนื่องจากแนวโค้งของ vertebral arches ทั้งสองด้านไม่สามารถเชื่อมต่อกันในขณะที่ทารกกำลังเจริญเติบโตอยู่ในครรภ์ ส่งผลให้กระดูกสันหลังมีช่องว่างที่อยู่ภายในกระดูกสันหลังมีการเปิดออกมา เป็นต้น ซึ่งความผิดปกติที่แบบนี้ไม่สามารถทำการรักษาให้หายเป็นปกติได้

2. ความผิดปกติเนื่องจากโรคร้าย เป็นความผิดปกติที่เกิดขึ้นจากผลข้างเคียงของโรคร้ายแรง ตัวอย่างเช่น อาการหลังค่อม ( Kyphosis ) ที่ทำให้ความโค้งของกระดูกสันมีความโค้งที่ผิดปกติตั้งแต่ส่วนหน้าอกลงไป ทำให้ผู้ป่วยมีภาวะหลังค่อม ซึ่งอาการนี้เป็นอาการข้างเคียงหรืออาการแทรกซ้อนของโรคอื่น เช่น วัณโรค ( tuberculosis ) ที่เชื้อได้แพร่กระจายเข้าไปในส่วนของกระดูกสันหลัง ส่งผลให้กระดูกสันหลังเกิดอาการติดเชื้อจนทำให้หลังเกิดการงอลงมา ที่เรียกว่า Gibbus Deformity

3. ความผิดปกติเนื่องจากอุบัติเหตุ การเกิดอุบัติเหตุเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นโดยที่ไม่ได้ตั้งใจ ซึ่งผลของการเกิดอุบัติเหตุสามารถส่งผลให้เกิดอาการกระดูกสันหลังแตกหัก ( Vertebral fractures ) ได้ กระดูกสันหลังสามารถเกิดการแตกหักได้ทุกส่วน ทั้งส่วนคอ อก เอว กระเบนเหน็บ ก้นกบ เมื่อกระดูกสันหลังได้รับบาดเจ็บอย่างรุนแรงจะส่งผลให้เป็นอัมพาตทั้งแขนและขา ( quadriplegia ) และยังสามารถส่งผลกระทบระบบหายใจได้อีกด้วย

4. ความผิดปกติเนื่องจากพฤติกรรม การดำรงชีวิตในปัจจุบันต้องอยู่ด้วยความเร่งรีบ ไม่ว่าจะเป็นการนั่ง ยืน เดินหรือนอน การยก การก้ม การเงย ทุกสิ่งที่ทุกคนต้องปฏิบัติอยู่เป็นนิจ ซึ่งการกระทำบางอย่างที่ใช้อยู่ในชีวิตประจำวันบางครั้งก็ได้รับการปฏิบัติที่ผิดตามหลักสรีระศาสตร์ ส่งผลให้กระดูกสันหลังของคนเราเกิดความผิดปกติได้ ซึ่งพฤติกรรมที่เราทำอยู่ทุกวันเราอาจจะกำลังทำร้ายกระดูกสันหลังโดยที่ไม่รู้ตัวก็ได้ ความผิดปกติที่เกิดขึ้นกับกระดูก สันหลังจะส่งผลให้กระดูกสันหลังมีรูปร่างที่ผิดปกติไป การเกิดความผิดปกติที่เกิดขึ้นกับกระดูกสันหลังนั้นในช่วงแรกจะมีอาการปวดเกิดขึ้น หรือเกิดขึ้นและหายไปได้เองในชั่วระยะเวลาสั้น ๆ แต่ทว่าถ้ายังคงทำพฤติกรรมดังกล่าวต่อไปเรื่อย จะส่งผลให้กระดูกสันหลังมีรูปร่างที่ผิดปกติตลอดชีวิต ทำให้ลักษณะการเดิน ยืนหรือนั่งมีทวงท่าที่ผิดปกติตามไปด้วย

7 พฤติกรรมที่สามารถส่งผลให้เกิดอาการกระดูกสันหลังผิดปกติ ที่ต้องพึงระวัง

1. การทิ้งน้ำหนักลงที่ขาข้างเดียว

การยืนปกติจะต้องลงน้ำหนักบนขาทั้งสองข้างด้วยน้ำหนักที่เท่ากัน นั้นคือมีการยีนขาตรงทั้งสองข้าง ไม่มีการงอขาข้างใดข้างหนึ่งหรือมีการทิ้งน้ำหนักตัวลงบนขาข้างใดข้างหนึ่งมากกว่าขาอีกข้างหนึ่งอย่างเด็ดขาด เพราะว่าการที่ลงน้ำหนักลงบนขาข้างใดข้างหนึ่งนาน ๆ แล้ว จะทำให้กระดูกเชิงกรานจะรับน้ำหนักมากและเกิดการสึกหรอมีการผิดรูปทีละน้อย ทีละน้อย และกลายเป็นกระดูกสันหลังยุบ เมื่อนานเข้าจะทำให้เรายืนตัวเอียงโดยอัตโนมัติเพราะว่ากระดูกเชิงกรานเสียสมดุล เนื่องจากกระดูกเชิงรานข้างที่รับน้ำหนักมากจะมีการสึกหรอมากกว่ากระดูกเชิงกรานข้างที่ไม่ค่อยได้รับน้ำหนัก จึงทำให้เรายืนเอียงตัวนั่นเอง การป้องกันไม่ให้เกิดการสึกหรอของกระดูกเชิงกราน คือ เวลาที่ยืนต้องทิ้งน้ำหนักลงบนขาทั้งสองข้างให้เท่ากันหรือใกล้เคียงกันมากที่สุด ยืนท่าหลังตรง อกผาย ไหล่พึงแล้ว โอกาสที่กระดูกเชิงกรานจะสึกหรอจนทำให้ยืนเอียงนั้นลดน้อยลง

2. การนั่งไขว่ห้าง

การนั่งไขว่ห้างเป็นท่าที่ผู้หญิงส่วนใหญ่นิยมนั่งกัน เพราะเป็นท่าที่นั่งแล้วหลังจะตั้งตรงดูมีสง่า แต่รู้หรือไม่ว่าการนั่งไขว่ห้างจะทำให้กระดูกเชิงกรานเกิดผิดรูปเนื่องจากการเสียดสีของกระดูกในขณะที่นั่งไขว่ห่างนั่นเอง นอกจากนั้นการนั่งไขว่ห่างยังเป็นท่านั่งที่ไม่ต้องใช้กล้ามเนื้อเพื่อพยุงตัว จึงทำเกิดภาวะกล้ามเนื้ออ่อนแรงได้มากขึ้นด้วย ดังนั้นการนั่งที่ดีควรนั่งโดยที่ขาทั้งสองข้างวางลงบนพื้น โดยฝ่าเท้าแนบสนิทกับพื้นถึงจะเป็นท่านั่งที่สร้างความแข็งแรงให้กับกล้ามเนื้อและลดโอกาสการสึกหรอของกระดูกเชิงกราน แต่ถ้าจำเป็นต้องทำการนั่งไขว่ห่างก็ควรทำการสลับขาที่ทำการไขว่ห้างบ่อย ๆ เพื่อให้กระดูกเชิงกรานมีการสึกหรอที่เท่ากันทั้งขวาและข้างซ้าย

3. การเล่นเครื่องมือสื่อสารอิเล็กทรอนิกส์

ปัจจุบันนี้ไม่ว่าจะหันไปทางใดพบแต่คนที่ก้มหน้าอยู่กับจอโทรศัพท์มือถือ แทปเล็ต ไอแพท ทั้งเด็กและผู้ใหญ่ ไม่ว่าเป็นขณะที่เดิน ยืนหรือนั่ง ซึ่งการก้มดูหน้าจอเป็นเวลานาน ๆ นั้นจะส่งผลให้กล้ามเนื้อและกระดูกสันหลังที่บริเวณคอมีการโค้งเพิ่มมากขึ้น และเมื่อทำการยืดคอตรงจะพบว่าคอมีการยื่นมากกว่าเดิม ซึ่งถือว่าเป็นความผิดปกติชนิดหนึ่งของกระดูกสั้นหลังส่วนคอ ดังนั้นเมื่อเราจำเป็นต้องดูหน้าจอเหล่านี้ ควรที่จะยกหน้าจอขึ้นมาเสมอกับระดับสายตาจะเป็นท่าการใช้อุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ที่ถูกต้อง และไม่สร้างความเสียหายให้กับกระดูกสันหลัง

4. การสะพายกระเป๋า

กระเป๋าสะพายเป็นสิ่งของที่จำเป็นสำหรับใครหลายคน ภายในกระเป๋าจะประกอบไปด้วยอุปกรณ์ที่จำเป็นและไม่จำเป็นหลายสิ่งหลายอย่าง เช่น กระเป๋าสตางค์ สมุดจดบันทึก ครีมกันแดด ปากกา เครื่องสำอาง กระดาษทิชชู เป็นต้น ซึ่งน้ำหนักของกระเป๋าที่นำมาสะพายก็มีน้ำหนักมิใช่น้อย บางครั้งกระเป๋าบางลูกมีน้ำหนักถึง 5 กิโลกรัมเลยทีเดียว แต่ด้วยความเคยชินของจ้าของกระเป๋าที่จำเป็นต้องสะพายทุกวันจึงไม่รู้สึกว่ากระเป๋าใบนั้นหนักมาก แต่ว่าการสะพายกระเป๋าที่มีน้ำหนักด้วยบ่าหรือไหล่ข้างใดข้างหนึ่งเพียงข้างเดียวตลอดเวลา หรือแม้แต่การทำงานที่ต้องยกของหนักด้วยบ่าหรือไหล่ข้างเดียวเป็นประจำ จะส่งผลให้กระดูกสันหลังผิดรูปเกิดการเอียงหรือโค้งไปข้างที่รับน้ำหนักของกระเป๋า และเดินก็จะเอียงตามกระดูกสันหลังที่เอียงไปด้วย ดังนั้นถ้าจำเป็นต้องยกหนักหรือสะพายกระเป๋าควรทำการสะพายกระเป๋าด้วยไหล่ทั้งสองข้าง โดยการสลับกันสะพายหรือใช้ยกของ เพื่อที่กระดูกสันหลังจะได้ไม่เอียงหรือโค้งไปด้านใดด้านหนึ่งมากกว่านั่นเอง

5. การใช้คอมพิวเตอร์

คอมพิวเตอร์และโน้ตบุ๊กเป็นอุปกรณ์การทำงานที่ทุกคนต้องใช้ในการทำงานเป็นส่วนมาก การตั้งโต๊ะสำหรับทำงานด้วยคอมพิวเตอร์สามารถส่งผลต่อกระดูกสันหลังได้ ถ้ามีการตั้งหน้าจอให้มีระดับต่ำกว่าระดับสายตา ผู้ใช้งานจึงต้องทำการก้มคอเพื่อมองหน้าจอเวลาที่ทำงาน เวลาที่ทำงานหน้าจอมักเป็นเวลาที่ค่อนข้างนานเป็นชั่วโมงหรือหลายชั่วโมงต่อวัน ซึ่งการก้มเข้าหาหน้าจอนี้ก็จะทำให้เกิดอาการคอยื่นแล้ว ยังก่อให้เกิดอาการไหล่ห่อ กล้ามเนื้อส่วนไหล่และหลังเกิดอาการเกร็ง ซึ่งเมื่อไหล่หอนานเข้าก็จะทำให้กลายเป็นอาการหลังค่อมในที่สุด และอาจเป็นสาเหตุของกระดูกสันหลังยุบได้ ดังนั้นเมื่อต้องทำงานหน้าจอคอมพิวเตอร์ควรตั้งหน้าจอคอมพิวเตอร์บนโต๊ะที่ตั้งหน้าจออยู่ในระดับสายตาของผู้ใช้ ตัวผู้ใช้ควรนั่งเก้าอี้ที่สามารถห้อยขาลงวางบนพื้นพอดี นั่งหลังตรง เมื่อรู้สึกเมื่อยก็ให้ทำการหยุดพักและคลายกล้ามเนื้อด้วยการยกมือขึ้นประสานกัน ยกแขนขึ้นเหนือหัว พร้อมทั้งเอนตัวไปข้างหน้า ข้างหลัง ข้างขวาและข้างซ้าย หรือลุกขึ้นเดินเพื่อเปลี่ยนอิริยาบถเป็นการผ่อนคลายกล้ามเนื้อและกระดูกสันหลังด้วย

6. ท่านั่งเก้าอี้

การนั่งเก้าอี้ควรนั่งให้ก้นอยู่บนพื้นเก้าอี้ทั้งหมด ไม่มีควรให้สะโพกส่วนใดส่วนหนึ่งหลุดออกมาจากพื้นของเก้าอี้ เพราะด้วยความเคยชินเมื่อเรานั่งเก้าอี้แล้วรู้สึกเมื่อยเราจะทำการขยับสะโพกไปเรื่อย ๆ จนบางครั้งสะโพกจะอยู่บนพื้นเก้าอี้เพียงแค่ครึ่งเดียวเท่านั้น ซึ่งการนั่งแล้วสะโพกไม่อยู่บนพื้นเก้าอี้ทั้งหมดจะทำให้กระดูกบั้นท้ายและกระดูกสะโพกมีแรงกดเกิดขึ้น ส่งผลให้ความโค้งงอของกระดูกบริเวณสันหลังลดลงอย่างต่อเนื่อง ดังนั้นเมื่อเราต้องทำงานที่ต้องนั่งอยู่บนเก้าอี้เป็นเวลานาน ๆ ควรที่จะลุกขึ้นเพื่อเปลี่ยนอิริยาบถเป็นประจำ และควรใช้แผ่นรองนั่งรองที่พื้นเก้าอี้ในกรณีที่เก้าอี้ทำด้วยวัสดุเนื้อแข็ง แต่ก็ไม่ควรนั่งบนเก้าอี้ที่มีความนุ่มมากเกินเช่นกัน

7. โซฟาหรือฟูกนอนนิ่มเกินไป

การนั่งหรือนอนบนโซฟาที่นุ่มมาก ๆ นั้น เมื่อเรานั่งลงไปกระดูกส่วนสะโพกจะต้องทำหน้าที่ในการรองรับน้ำหนักตัวของเราทั้งหมด และสะโพกยังต้องช่วยในการพยุงลำตัวเพื่อไม่ให้ล้มลงจากที่นั่ง การเลือกโซฟากับที่นอนควรเลือกที่ไม่นุ่มหรือแข็งจนเกิดไป โดยสามารถสังเกตได้จากเวลาที่ล้มตัวลงนอน ที่นอนไม่ควรยุบลงเกิน 1 เซนติเมตร ถือว่าเป็นที่นอนที่มีความเหมาะสมในการนอน อาจทำให้กระดูกสันหลังยุบได้ การเลือกโซฟาก็ไม่ควรยุบลงเกิน 1 เซนติเมตรเช่นเดียวกัน ท่านั่งที่ดีควรนั่งหลังตรง หน้ามองตรงตลอดเวลาที่นั่ง เมื่อรู้สึกเมื่อยกล้ามเนื้อและกระดูกสันหลังก็ควรหยุดพักในทันที

กระดูกสันหลังเป็นกระดูกที่อยู่กึ่งกลางของร่างกาย เป็นหลักของร่างกายให้ยืดตัวตรง เดินได้อย่างสง่างาม การที่จะรักษากระดูกสันหลังให้สามารถใช้งานไปได้เป็นเวลานานโดยที่ไม่ผิดรูปไป สามารถทำได้ด้วยการปฏิบัติกิจวัตรประจำวันด้วยท่าทางที่ถูกต้อง เราก็จะมีกระดูกสันหลังที่ตั้งตรงและแข็งแรง

อ่านบทความที่เกี่ยวข้องเพิ่มเติมตามลิ้งค์ด้านล่าง 

เอกสารอ้างอิง

โทะชิมะสะ โอตะ. ปรับรูปร่างด้วยมือเปล่า สร้างหุ้นฟิต พิชิตโรค. กรุงเทพฯ : อมรินทร์เฮลท์ อมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์พับลิชชิ่ง, 2560.

Weiss, J.M. (15 March 2010). “Spinal cord injury”. In Weiss, L.D.; Weiss, J.M.; Pobre, T. Oxford American Handbook of Physical Medicine and Rehabilitation. Oxford University Press, USA. ISBN 978-0-19-970999-1.

Teufack, S.; Harrop, J.S.; Ashwini, D.S. (29 October 2012). “Spinal Cord Injury Classification”. In Fehlings, M.G.; Vaccaro, A.R.; Maxwell B. Essentials of Spinal Cord Injury: Basic Research to Clinical Practice. Thieme. ISBN 978-1-60406-727-9.

การเห็นภาพหลอนในอาการผู้ป่วยสมองเสื่อม

0
การเห็นภาพหลอนในอาการผู้ป่วยสมองเสื่อม
หลอน เป็นอาการทางประสาทที่ทำให้เห็นภาพ ได้ยินเสียง ได้กลิ่น รับรู้รสชาติ หรือเกิดความรู้สึก ทั้งที่ในความเป็นจริงไม่มีสิ่งเหล่านี้เกิดขึ้น
การเห็นภาพหลอนในอาการผู้ป่วยสมองเสื่อม
ภาพหลอน เป็นอาการทางประสาทที่ทำให้เห็นภาพ ได้ยินเสียง ได้กลิ่น รับรู้รสชาติ หรือเกิดความรู้สึก ทั้งที่ในความเป็นจริงไม่มีสิ่งเหล่านี้เกิดขึ้น

ภาพหลอน

นิยามของการเห็น ภาพหลอน ( Visual hallucination ) คือ การรับรู้ถึงวัตถุหรือเหตุการณ์ของผู้ป่วยทั้งๆ ที่ไม่ได้มีวัตถุหรือเหตุการณ์ใดๆ เกิดขึ้นในขณะนั้น เช่น การเห็นบุคคลในขณะที่คนรอบข้างไม่ได้เห็นบุคคลนั้นด้วย การเห็นว่ามีสิ่งมีชีวิตที่แปลกปะหลาดอยู่ใกล้ๆ การเห็นสิ่งของมีรูปร่างผิดแปลกไปหรือเคลื่อนไหวได้ เป็นต้น ผู้ป่วยที่เห็นภาพหลอนเกิดจากความผิดปกติของการรับรู้ ซึ่งควรได้รับการรักษาจากจิตแพทย์ การเห็นภาพหลอนไม่ใช่อาการป่วยที่รุนแรงและไม่ใช่สาเหตุเบื้องต้นของการป่วยทางจิตแต่อย่างใด

การเห็นภาพหลอนมีสาเหตุมาจากความผิดปกติหลายๆ อย่างรวมกันซึ่งมีการศึกษาและสรุปโดย Asaad และ Shapiro ออกมาได้เป็น 3 หัวข้อหลักๆ คือ ความผิดปกติที่มาจากโครงสร้างของสมองถูกรบกวน, ความผิดปกติของสารสื่อประสาทในสมอง และการมีสภาพไม่รู้สึกตัว ( Unconscious ) ในขณะที่ยังอยู่ในสภาพรู้สึกตัว ( Consciousness ) ซึ่งความผิดปกติทั้ง 3 สิ่งนี้มักจะเกี่ยวพันซึ่งกันและกัน

ถ้ากลไกการเห็นภาพหลอนนั้นเป็นผลมาจากความผิดปกติของสมอง ก็มักจะเป็นภาวะที่สมองมีพยาธิสภาพบริเวณสมองกลีบหน้า สมองกลีบขมับ ก้านสมองตลอดจนส่วนของสมองที่เกี่ยวข้องกับระบบการมองเห็นทั้งหมด ที่น่าสนใจคือไม่ใช่แค่คนที่มองเห็นได้เท่านั้นถึงจะเห็นภาพหลอน ในผู้ที่บกพร่องทางการมองเห็นหรือที่เราเรียกว่าคนตาบอด ก็เป็นอีกกลุ่มที่สามารถเห็นภาพหลอนได้เช่นเดียวกัน กรณีนี้จะพบได้มากกับคนที่ไม่ได้บกพร่องทางการมองเห็นมาตั้งแต่เกิด เดิมทีมีการมองเห็นเป็นปกติแล้วมีเหตุสุดวิสัยเกิดขึ้นจึงกลายเป็นผู้บกพร่องทางการมองเห็นในภายหลัง เมื่อถึงช่วงเวลาที่เหมาะสม สมองส่วนลิมบิค ( Limbic System ) ซึ่งเป็นกลุ่มของส่วนสมองตามแนวโค้งระหว่างทาลามัสกับซีรีบรัล คอร์เท็กซ์ ทำหน้าที่เกี่ยวกับความจำ การเรียนรู้ และพฤติกรรมจะค่อยๆ ปล่อยความทรงจำเก่าๆ ออกมา ผู้ป่วยจึงมองเห็นภาพสดใสภายในความมืดมิดที่มีอยู่เดิม แน่นอนว่าอาการนี้ไม่ได้เป็นอันตรายต่อผู้ป่วยด้วยเช่นกัน ทั้งยังมีข้อดีที่หลายครั้งช่วยให้ผู้ป่วยได้มีความสุขกับการได้เห็นบางสิ่งบางอย่างจากที่มองไม่เห็นมานานอีกด้วย

อาการอื่นๆ ที่มักเกิดขึ้นพร้อมกับการเห็นภาพหลอน

ความผิดปกติทางจิต ผู้ป่วยที่เป็นจิตเภท ( Schizophrenia ) ส่วนใหญ่พบว่าจะมีอาการเห็นภาพหลอนร่วมด้วย โดยมีรายงานว่าพบได้มากถึง 16-72% ในผู้ป่วยที่เป็นจิตเภท มีการศึกษาเพิ่มเติมว่าอาการภาพหลอนในผู้ป่วยที่เป็นจิตเภทมักจะมีความรุนแรงมากกว่าผู้ป่วยที่ไม่ได้เป็นจิตเภทเพราะมีปัจจัยทางจิตร่วมด้วย โดยการเห็นภาพหลอนของผู้ป่วยจิตเภทจะเกี่ยวข้องกับบุคคลในครอบครัว วัตถุที่เป็นความเชื่อทางศาสนาและสัตว์ การแสดงอาการของการเห็นภาพหลอนจะขึ้นอยู่กับสภาพเงื่อนไขของผู้ป่วยด้วย อย่างเช่น อยู่ในอาการกลัวมากๆ หรือปลาบปลื้มใจ การเห็นภาพหลอนของผู้ป่วยที่เป็นจิตเภทจัดเป็นภาพหลอนประเภทที่มีขนาดและสีสันปกติ

อาการเพ้อคลั่ง ( Delirium )

เป็นกลุ่มอาการโดยรวมของการถูกรบกวนการมีสติรู้ตัว หรือความบกพร่องในการตั้งใจต่อสิ่งใดสิ่งหนึ่ง ซึ่งกลุ่มอาการนี้มีสาเหตุมาจากหลายๆ ปัจจัย ได้แก่ การถูกรบกวนระบบเผาผลาญของผู้ป่วย ( metabolic disturbance ), การติดเชื้อ, ผลข้างเคียงจากการใช้ยา และความผิดปกติภายในสมอง ในกรณีผู้ป่วยพิษสุราเรื้อรังที่ไม่ได้รับแอลกอฮอลล์ หรือผู้ที่ติดยาเสพย์ติด เช่น โคเคน แอมเฟตามีน มีรายงานว่าผู้ป่วยกลุ่มที่เกิดอาการเพ้อคลั่งส่วนหนึ่งจะเห็นภาพหลอนเป็นแมลงที่กำลังเคลื่อนที่เข้ามาหา ( พบมากในผู้ป่วยที่ติดโคเคน )

โรคสมองเสื่อม (Dementia) ผู้ป่วยที่มีอาการสมองเสื่อม เช่น อัลไซเมอร์ พาร์กินสัน และ สมองเสื่อมชนิด DLB (Dementia with Lewy bodies) พบว่ามีรายงานการเห็นภาพหลอนอยู่ที่ประมาณ 20% ของผู้ป่วยที่มีอาการสมองเสื่อมทั้งหมด ตัวอย่างของการเห็นภาพหลอน ได้แก่ เห็นวัตถุเคลื่อนที่ทั้งๆ ที่วัตถุนั้นหยุดนิ่ง การเห็นเหตุการณ์ที่มีผู้คนหรือวัตถุหลายๆ ชิ้นทั้งที่สิ่งเหล่านั้นไม่ได้มีอยู่หรือเกิดขึ้นจริง เห็นสิ่งเร้นลับในจินตนาการ เป็นต้น ในผู้ป่วยที่เป็นโรคพาร์กินสันเองก็พบว่ามีอาการเห็นภาพหลอนมากกว่า 50% เลยทีเดียว

กลุ่มอาการ Charles Bonnet Syndrome ( CBS )

เป็นกลุ่มอาการที่มักพบร่วมกับการเห็นภาพหลอนที่เกิดจากความบกพร่องทางการมองเห็น เช่น จอประสาทตาเสื่อม ต้อกระจก ต้อหิน ความผิดปกติของหลอดเลือดในสมอง และเนื้องอกในสมอง ในผู้ที่มีอาการ Charles Bonnet Syndrome หรือ CBS นี้ เกือบทั้งหมดจะไม่เกี่ยวข้องกับอาการจิตเภทแต่อย่างใด ผู้ป่วยที่เป็นโรค CBS มักจะไม่ยอมเข้าพบแพทย์หรือแจ้งอาการเห็นภาพหลอนเนื่องจากกลัวจะเป็นการเข้าใจผิดว่าตนมีเข้าข่ายของคนโรคจิต การเห็นภาพหลอนในผู้ที่มีอาการ CBS มักจะเกี่ยวข้องกับผู้คน, ใบหน้า, สัตว์ และเครื่องใช้ประจำวัน ในส่วนการรักษาการเห็นภาพหลอนสำหรับผู้ป่วย CBS ที่ดีที่สุดคือการรักษาปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับการบกพร่องทางการมองเห็น

อาการชัก ( Seizure )

สาเหตุของผู้ป่วยที่แสดงอาการชักคือ การทำงานของสมองส่วน Cerebral Hemisphere ที่ผิดปกติ โดยอาการชักมีหลายรูปแบบขึ้นอยู่กับความรุนแรงและความถี่ในการเกิด ผู้ป่วยที่มีอาการชักจำนวนไม่น้อยพบว่ามีอาการเห็นภาพหลอนร่วมด้วย ลักษณะของภาพหลอนจะมีขนาดเล็ก เป็นจุดสีสดใสและสว่างจ้า ถ้าเป็นวัตถุก็จะมีการบิดเบือนหรือมีการเปลี่ยนขนาดของวัตถุอย่างฉับพลันทันใด อาจเห็นภาพวัตถุเคลื่อนไหวได้โดยจะเคลื่อนไหวจากด้านริมเข้ามาสู่ด้านตรงกลางของคลองจักษุ อาการชักจะแยกกับอาการปวดหัวแบบไมเกรน ( Migraines ) และแพทย์จะต้องทำการวินิจฉัยแยกแยะให้ได้เสียก่อนว่าเป็นรูปแบบใดจึงจะทำการรักษาอาการเห็นภาพหลอนต่อไปได้

การปวดหัวแบบไมเกรน ( Migraines )

เป็นความผิดปกติที่เกิดจากการทำงานของสมองในลักษณะที่ผิดแผกไปจากเดิม เน้นเจาะจงไปที่บริเวณก้านสมองหรือหลอดเลือดในสมอง ผู้ป่วยที่มีอาการปวดหัวแบบไมเกรนจะปวดบริเวณขมับอาจจะด้านเดียวหรือสองด้านก็ได้ ซึ่งจะแตกต่างจากการปวดหัว คลื่นไส้ ในผู้ป่วยที่มีอาการชัก ( Seizure ) เคยมีการทดสอบสร้างภาพโดยกิจด้วยเรโซแนนท์แม่เหล็ก หรือ fMRI ในผู้ป่วยช่วงที่แสดงอาการไมเกรน พบว่ามีพฤติกรรมกดการทำงานของสมองส่วน Cortex ซึ่งมีผลข้างเคียงไปสู่การเห็นภาพหลอนได้เช่นกัน ลักษณะของภาพหลอนนี้จะเป็นแบบ เส้นยวบยาบ ไร้สีสัน และมีเส้นกรอบซิกแซก

การนอนหลับพักผ่อนไม่เพียงพอ ( Sleep Disturbances )

การเห็นภาพหลอนในลักษณะนี้จะเกิดในช่วงที่หลับไม่สนิทหรือเคลิ้มหลับเคลิ้มตื่น มักพบในผู้ป่วยที่มีอาการนอนไม่หลับเป็นมาเวลานาน หรือมีความผิดปกติทางด้านจิตใจอยู่ก่อนแล้ว นอกจากนี้ยังพบการเห็นภาพหลอนแบบเดียวกันในกลุ่มคนที่เป็นโรคไม่สามารถควบคุมการนอนหลับของตัวเองได้ ( narcolepsy )

ผลข้างเคียงจากการใช้ยา ( Drug Effects )

ยาบางชนิดจะมีการระบุไว้บนฉลากหรือคู่มือการใช้ ถึงผลข้างเคียงเกี่ยวกับอาการเห็นภาพหลอนได้ เช่น Mescaline, Psilocybin และ Lysergic acid diethylamide โดยยาเหล่านี้จะทำงานโดยการเสริมหน้าที่ของตัวรับ Serotonin 5-HT ในร่างกาย จึงทำให้เกิดอาการหลอนได้ง่ายกว่าปกติ นั่นหมายความว่ายาเหล่านี้เกือบทั้งหมดเป็นยาควบคุม ต้องอยู่ในการดูแลของแพทย์เท่านั้น และผู้ที่จะมีอาการเห็นภาพหลอนจากกรณีนี้ก็เป็นผู้ที่ใช้ยาเกินขนาดนั่นเอง

เนื้องอก ( Tumor )

มีรายงานการเห็นภาพหลอนในผู้ป่วยที่พบก้อนเนื้องอกกดทับประสาทส่วนของการมองเห็น การกดทับนี้ทำให้เกิดความผิดเพี้ยนในขั้นตอนของการส่งข้อมูลจึงเกิดเป็นภาพหลอนขึ้น ผู้ป่วยที่มีเนื้องอกกดทับสมองกลุ่มนี้อาจจะเกี่ยวพันกับอาการชัก ( Seizure ) ร่วมด้วย

การวินิจฉัยโรคการเห็นภาพหลอนในอาการผู้ป่วยสมองเสื่อม

เนื่องจากสาเหตุที่ทำให้เกิดการมองเห็นภาพหลอนมีได้หลากหลายสาเหตุอย่างที่กล่าวไปแล้วข้างต้น ดังนั้นก่อนที่จะดำเนินการรักษาอาการเห็นภาพหลอนต่างๆ ทีมแพทย์จะต้องวินิจฉัยหารูปแบบของอาการหลอนที่แท้จริงให้ได้เสียก่อน เพราะต้นเหตุที่แตกต่างกันย่อมจะมีแนวทางในการรักษาที่ต่างไป เริ่มที่แพทย์ผู้เชี่ยวชาญทำการซักประวัติผู้ป่วยอย่างละเอียด สังเกตอาการและชนิดของภาพหลอนที่ผู้ป่วยเห็น เนื่องด้วยลักษณะของภาพหลอนเป็นกุญแจสำคัญดอกหนึ่งที่ทำให้เรารู้ได้ว่าต้นตอของปัญหาอยู่ที่ไหนกันแน่ และทำการเชื่อมโยงสัญญาณหรือการแสดงอาการของผู้ป่วยไม่ว่าจะเป็นจิตเภท, การบกพร่องในการสนใจ, ความผิดปกติทางการมองเห็น, อาการสมองเสื่อมแบบต่างๆ, อาการชัก ( Seizure ) หรือการปวดหัวแบบไมเกรน ก็จะทำให้แพทย์สามารถวินิจฉัยสาเหตุได้ใกล้เคียงกับสาเหตุของการเกิดภาพหลอนมากยิ่งขึ้น

เครื่องมือที่นำมาวินิจฉัยที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดอย่างหนึ่งคือ การบันทึกคลื่นไฟฟ้าในสมอง ( Electroencephalography หรือ EEG ) เป็นการวัดกิจกรรมการทำงานของสมองโดยการบันทึกคลื่นไฟฟ้าและแสดงออกมาในรูปแบบกราฟ ซึ่งการทำ EEG นี้มีประโยชน์มาก เป็นนวัตกรรมทางการแพทย์ที่ให้ข้อมูลได้แบบละเอียดถี่ถ้วน ไม่เพียงแต่จะตรวจพบอาการชัก ( Seizure ) ยังสามารถตรวจอาการเพ้อคลั่ง ( Delirium ) แบบต่างๆ ได้ นอกจากนั้นแพทย์อาจจะทำการตรวจสแกนสมองแบบ MRI ร่วมด้วยเพื่อประกอบการวินิจฉัยให้มีประสิทธิภาพมากยิ่งขึ้น

แนวทางการรักษาอาการเห็นภาพหลอน

แนวทางการรักษาอาการเห็นภาพหลอนขึ้นอยู่กับการวินิจฉัยหาสาเหตุ ถ้าวินิจฉัยถูกต้องหรือใกล้เคียงก็จะสามารถทำการรักษาได้ตรงจุดมากขึ้น แต่ถ้าวินิจฉัยผิดไม่เพียงแต่อาการเห็นภาพหลอนจะไม่ทุเลาลงแล้ว อาจจะส่งผลให้อาการรุนแรงมากยิ่งขึ้น ยกตัวอย่างเช่น ตัวยา Benzodiazepines ที่เป็นยาตัวเลือกอันดับหนึ่งซึ่งมีประสิทธิภาพสูงมากในการรักษาผู้ป่วยที่มีอาการเพ้อคลั่งจากการติดสุรา แต่กลับจะส่งผลเสียอย่างมากถ้านำมาใช้ในผู้ป่วยมีอาการเพ้อคลั่งจากปัจจัยอื่นที่ไม่ใช่สุรา นอกจากนี้ยังมียากลุ่มอื่นๆ ที่แพทย์ใช้ในการรักษาอาการเห็นภาพหลอน เช่น ยาต้านชัก ( Anti-seizure ) หรือยาที่ต่อต้านการทำงานของสารโดปามีนที่หลั่งจากสมอง เป็นต้น การเลือกยาเพื่อรักษาขึ้นอยู่กับวิจารณญาณของแพทย์ซึ่งมาจากการวินิจฉัยโรคเบื้องต้นนั่นเอง
นอกเหนือจากการรักษาด้วยยาแล้วการกำจัดสาเหตุที่ทำให้เกิดการมองเห็นภาพหลอน เช่น การเลิกสุราอย่างถูกวิธี ไม่หักดิบ, การผ่าตัดหรือฉายรังสีเพื่อรักษาอาการเนื้องอกในสมอง การเข้าพบจักษุแพทย์เพื่อรักษาอาการต้อกระจก หรือต้อหิน สำหรับการได้รับคำปรึกษาที่ดีในการใช้ชีวิตประจำวันจากจิตแพทย์ก็เป็นอีกวิธีหนึ่งในการรักษาอีกทางหนึ่งเช่นกัน

อ่านบทความที่เกี่ยวข้องเพิ่มเติมตามลิ้งค์ด้านล่าง

เอกสารอ้างอิง

วรพรรณ เสนาณรงค์. รู้ทันสมองเสื่อม / รองศาสตราจารย์ แพทย์หญิงวรพรรณ เสนาณรงค์: กรุงเทพฯ: อมรินทร์เฮลท์ อัมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์พับลิชชิ่ง, 2559. (22), 225 หน้า: (ชุดชีวิตและสุขภาพ ลำดับที่ 207) 1.สมอง. 2.สมอง–การป้องกันโรค. 3.โรคสมองเสื่อม. 4.โรคอัลไซเมอร์. 616.83 ว4ร7 ISBN 978-616-18-1556-1.

Luk KC, Kehm V, Lee VM, et al. (2012). Pathological alpha-synuclein transmission 
initiates Parkinson-like neurodegeneration in nontransgenic mice. Science. 338 : 949-953.

ผลข้างเคียงจากการฉายรังสีต่อหัวใจ

0
การฉายรังสีรักษามะเร็งมีผลกระทบจากต่อหัวใจอย่างไร
ผู้ป่วยที่รักษามะเร็งเต้านมด้วยวิธีการฉายรังสี มีความเสี่ยงมากขึ้นในการเป็นโรคหัวใจ อาการที่เกิดขึ้นคือหลอดเลือดจะแข็งตัวและอุดตัน
การฉายรังสีรักษามะเร็งมีผลกระทบจากต่อหัวใจอย่างไร
ผู้ป่วยที่รักษามะเร็งเต้านมด้วยวิธีการฉายรังสี มีความเสี่ยงมากขึ้นในการเป็นโรคหัวใจ อาการที่เกิดขึ้นคือหลอดเลือดจะแข็งตัวและอุดตัน

หัวใจ คือ

หัวใจ เป็นอวัยวะที่สามารถเคลื่อนไหวอยู่ตลอดเวลา ทั้งการเคลื่อนไหวตามการหายใจเข้าออกหรือการเคลื่อนไหวตามร่างกาย ไม่ว่าจะเป็นการบิดตัวของร่างกายหรือการบิดตัวของหัวใจเองด้วย และการกำหนดขอบเขตพื้นที่ของหัวใจนั้นสามารถทำการกำหนดได้เพราะว่าการที่จะแยกพื้นที่ของหัวใจจากตับและส่วนของกระบังลม แต่ก็ยังมีสิ่งที่ยากกว่าการแยกพื้นที่ของหัวใจออกจากตับและกระบังลมคือ การหาขอบเขตที่อยู่ด้านบนขอเส้นเลือดใหญ่ชนิดต่าง ๆ ที่นำพาเลือดเข้าสู่หัวใจและออกจากหัวใจ นอกจากนั้นเรายังมี Clinical Endoints ที่ถือว่ามีความสำคัญอย่างมากอยู่ด้วยกัน 3 ชนิด คือ

1.ภาวะเยื่อหุ้มหัวใจอักเสบ ( Pericarditis )

2.โรคหัวใจขาดเลือด ( Ischemic Heart Disease )

3. Decreased Myocardial Perfusion / Myocardial Infarction

ดังนั้นปริมาณที่เราสามารถนำมาพิจารณา คือ Entire Heart Pericardium และ Left Ventricle

ปัจจัยการฉายรังสีที่เสี่ยงต่อหัวใจ

1. ยาเคมีบำบัด Anthercycline

พบว่าเมื่อมีการใช้ยาเคมีบำบัด Anthercycline ในการรักษาโรคมะเร็งต่อมน้ำเหลืองชนิดฮอร์ดกินและมะเร็งเต้านม จะส่งผลให้ผู้ป่วยมีความเสี่ยงที่จะทำให้ผู้ป่วยเกิดโรคที่มีความเกี่ยวข้องกับกล้ามเนื้อหัวใจชนิด Dilated Cardiomyopathy ที่จะนำไปสู่สภาวะหัวใจล้มเหลว และสิ่งที่เป็นตัวกำหนดความรุนแรงของอาการที่เกิดขึ้นคือ ปริมาณยา Doxorubirin ที่เกิดการสะสมประมาณ 500 mg / m2 และการที่ยา Edpirubicin ที่มีปริมาณสะสม ประมาณ 900 mg / m2 ถ้ามีปริมาณยาเกิดการสะสมตามปริมาณข้างต้นจะส่งผลให้ผู้ป่าวมีความเสี่ยงมากถึงร้อยละ 20 และอันตราความเสี่ยงก็จะมีค่าเพิ่มสูงขึ้นเมื่อมีการสะสมของปริมาณยาเพิ่มขึ้น จากการศึกษาที่ทำแบบ Prospective Study ซึ่งจากผลการศึกษาพบว่าการรักษาด้วยยาเคมีบำบัดร่วมกับการฉาย รังสีรักษา จะส่งผลให้หัวใจของผู้ป่วยมีโอกาสที่จะถูกทำลายมากขึ้น

2. ปัจจัยส่วนบุคคล

สภาวะของผู้ป่วยที่เข้ารับการรักษาจะเป็นองค์ประกอบที่สำคัญอีกอย่างหนึ่งที่จะทำให้ผลกระทบที่เกิดขึ้นนั้นมีความรุนแรงมากหรือน้อย ไม่ว่าจะเป็น อายุ เพศ พฤติกรรมประจำวัน เช่น การสูบบุหรี่ การดื่มเหล้า โรคประจำตัวที่มาจากการดำรงชีวิตหรือโรคที่ถ่ายทอดทางพันธุกรรม เช่น โรคเบาหวาน โรคความดันโลหิตสูงหรือต่ำ ระดับไขมันในเส้นเลือด ระดับคอลเลสเตอรอลทั้งชนิดดีและชนิดเลว ทั้งหมดล้วนแล้วแต่เป็นปัจจัยที่สามารถเพิ่มความเสี่ยงต่อหัวใจทั้งสิ้น

Dose-Volume Limits ที่ทำการแนะนำ

ในการรักษามะเร็งเต้านมพบว่าปริมาณแนะนำที่ควรใช้ในการรักษาอย่างได้ผลและมีผลกระทบต่อหัวใจน้อยที่สุด คือ กำหนดให้มีค่า V25 Gy และควรมีปริมาณน้อยกว่าร้อยละ 10 ถือว่าค่านี้เป็นค่า Fraction มาตรฐาน เมื่อใช้ปริมาณดังกล่าวนี้จะสามารถลดความเสี่ยงในการเสียชีวิตของผู้ป่วยหลังจากที่ได้รับการรักษาด้วยการฉาย รังสีรักษา ให้ลดลงเหลือน้อยเพียงแค่ร้อยละ 1 เท่านั้น

สำหรับการรักษามะเร็งต่อมน้ำเหลือง ( Lymphoma ) ที่ใช้อยู่ในยุคปัจจุบันนี้จะให้การรักษาด้วยยาเคมีบำบัดร่วมกับการฉายรังสีรักษา และยาเคมีบำบัดที่นิยมนำมาใช้ต้องมีส่วนผสมของ Doxorubicin ผสมอยู่ด้วย และได้มีการศึกษาและพัฒนามาอย่างต่อเนื่องถึงปริมาณรังสีรักษาที่ใช้ จนปัจจุบันนี้ปริมาณรังสีรักษาที่ใช้ลดลงเหลือเพียง 15 Gy เท่านั้น และมีการจำกัดขอบเขตที่ในการฉายรังสีให้อยู่ในพื้นที่ที่ค่อนข้างจำกัด ซึ่งสามารถช่วยลดผลกระทบข้างเคียงที่เกิดขึ้นจากการฉายรังสีรักษาต่อเนื้อเยื่อหรืออวัยวะข้างเคียงได้มากขึ้น ซึ่งเมื่อมีการลดปริมาณ รังสีรักษา ให้เหลือ 15 Gy เราก็จะสามารถลดความเสี่ยงที่เกิดกับเยื่อหุ้มหัวใจที่ถ้าได้รับรังสีที่ปริมาณ 26 Gy และ V30 ที่มากกว่าร้อยละ 46 ให้ลดน้อยลง

สรุป

QUANTEC:Approximate Dose / Volume / Outcome Data ด้วยวิธีการใช้ Conventional Fractionation

อวัยวะ ปริมาตร เทคนิคการฉายรังสี ( Partial organ ) Endpoint Dose ( Gy ), or dose /  Volume Parameters  Rates ( % ) หมายเหตุ
หัวใจ Pericardium 3D-CRT Pericarditis Mean Dose<26 <15 ข้อมูลได้มาจากการศึกษา
หัวใจ Pericardium 3D-CRT Pericarditis V30<46% <15 กรณีเดียว
หัวใจ Whole organ 3D-CRT Long-term Cardiac mortality V25<10% <1

การรักษาโรคมะเร็งอย่างได้ผลที่ใช้อยู่ในปัจจุบันนี้เป็นการรักษาร่วมกันหลายแบบ ทั้งการผ่าตัด การให้ยาเคมีบำบัดและการฉาย รังสีรักษา เพื่อลดความเจ็บปวดและผลกระทบที่จะสร้างอาการข้างเคียงให้เกิดขึ้นน้อยที่สุดและสามารถรักษาชีวิตของผู้ป่วยให้มีโอกาสรอดสูงมากขึ้น รวมถึงช่วยให้ผู้ป่วยที่รอดชีวิตสามารถกลับมาใช้ชีวิตประจำวันได้อย่างปกติเหมือนก่อนที่จะเกิดการเจ็บป่วยขึ้น

ร่วมตอบคำถามกับเรา

อ่านบทความที่เกี่ยวข้องเพิ่มเติม

เอกสารอ้างอิง 

อิ่มใจ ชิตาพนารักษ์. ผลกระทบจากการรักษาโรคมะเร็ง. เชียงใหม่: ภาควิชารังสีวิทยา คณะแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ 2557.

Lessell S. Friendly fire:Neurogenic visual loss from radiation therapy. J Neuroophthalmol. 24:243-250, 2004.

Jiang GL, Tucker SL, Guttenbenberger R, et al. Radiation-induced injury to the visual pathway. Radiother Oncol. 30:17-25, 1994.

Klin LB, Kim JY, Ceballos R. Radiation opticneuropathy. Ophthalmol.92:1118-1126, 1985.

แสงแดด ( Sunlight ) มีผลกับความงามอย่างไร

0
แสงแดดกับความงาม (Sunlight)
ฝรั่งผิวขาวนิยมทำผิวสีแทน เพื่อให้เกิดความสวยงามและตามสมัยนิยม
แสงแดดกับความงาม (Sunlight)
ฝรั่งผิวขาวนิยมทำผิวสีแทน เพื่อให้เกิดความสวยงามและตามสมัยนิยม

แสงแดด ( Sunlight )

ศัตรูอันดับหนึ่งของผิวสวย คือ แสงแดด ( Sunlight ) การหลีกเลี่ยงไม่ให้โดนแสงแดด เป็นคำเตือนที่เด็ดขาด เป็นสิ่งที่ทุกท่านต้องปฏิบัติตามอย่างเคร่งครัดเพื่อรักษาผิวสวย แสงแดดเป็นอันตรายต่อผิวหนังมันจะทำให้ผิวหนังเหี่ยวและแก่เร็ว ( Skin Aging ) [adinserter name=”ความงามและผิวพรรณ”]

แพทย์เรียกความแก่ที่เกิดจากการไปถูกแดดมาว่า Photoaging ( หมายถึงว่า Aging produced by Light ) ซึ่งถ้าแปลเป็นไทยตรงตัว คือ “แก่เพราะแดด” คำนี้ไม่ใช่คำว่า “แก่แดด” ซึ่งอธิยายถึง วัยรุ่นที่รู้มากเกินไปในสิ่งที่ไม่เหมาะกับวัย

ผิวของทุกคนทุกเชื้อชาติไม่อาจต้านทานได้เมื่อต้องถูกเผาไหม้ด้วยแสงแดด ( Sun Damage ) แม้แต่คนผิวดำมีเม็ดสีเมลานิน ( Melanin ) หนาแน่นก็ไม่สามารถเอาชนะได้ เพียงแต่ความรุนแรงอาจจะไม่มากเท่ากับคนที่ผิวขาวเท่านั้น

พระอาทิตย์ ( Sun ) คือ เตาพลังงานขนาดใหญ่

ดวงอาทิตย์ซึ่งเป็นเสมือนเตาปฏิกรณ์ปรมาณูขนาดใหญ่ ( Huge Nuclear Fusion Reactor ) อยู่ห่างจากโลก 93 ล้านไมล์ ส่งพลังงานออกมาในรูปของแสง ( Light ) ซึ่งมองเห็นด้วยตาเปล่ามายังโลกมนุษย์ พร้อมกับคลื่นแสงที่มองไม่เห็นร่วมมาด้วยอีก 2 กลุ่ม คือ แสงอินฟราเรด ( Infrared ) กับรังสีอุลตราไวโอเลต ( Ultraviolet หรือ UV ) โดยเฉพาะกลุ่มหลังนี้หรือยูวีที่เป็นตัวทำให้เกิดปัญหาสำคัญกับผิวของมนุษย์บนโลก

ถึงแม้เม็ดสีเมลานิน ( Melanin Pigment ) จะช่วยลดอันตรายจากรังสียูวีได้บ้าง แต่ถ้าผิวหนังต้องถูกรังสียูวีตลอดเวลาทำให้มีการสะสมของอนุมูลอิสระมากพอที่จะทำอันตรายแก่เซลล์ผิวหนัง รวมทั้งคอลลาเจนให้เสื่อมสภาพได้ จนท้ายที่สุดก็เกิด Photoaging ( แก่เพราะแดด ) ขึ้นได้ในทุกๆ คนและในทุกสีผิว

การทำผิวสีแทน ( Tanning ) ป้องกันอันตรายจากแสงอาทิตย์ไม่ได้

พวกฝรั่งผิวขาว ( Light Skinned People ) พยายามทำให้เกิดผิวสีแทน เพื่อให้เกิดความสวยงามและตามสมัยนิยม ( เมื่อ 40 ปีก่อนฮิตกันมาก ) เป็นวิธีเก่าโดยกระตุ้นให้มีการสร้างเม็ดสีเมลานินในชั้นหนังกำพร้า ( Melanin หรือ Skin Pigment )

การสร้างผิวสีแทน ( Tanning )ไม่สามารถป้องกันอันตรายจากแสงอาทิตย์ได้ ดังนั้น การทำผิวสีแทนในปัจจุบันจึงเลิกนิยม เพราะขณะที่ทำโดยการทาครีมและผึ่งแดดจะด้วยวิธีใดก็ตาม ผิวหนังก็ได้รับอันตรายสะสมจากแสงยูวีไม่มากก็น้อยอย่างแน่นอน  [adinserter name=”ความงามและผิวพรรณ”]

ปัจจุบันคนผิวขาวที่อยากมีผิวสีแทนจะเลือกใช้วิธีง่าย ๆ คือเอาน้ำยาย้อมผิว ( Self – Tanning Lotion หรือ Suntan Lotion ) ทาตามตัวให้เกิดสีแทนขึ้นโดยไม่มีการผลิตเมลานิน เลือกความเข้มของสีแทนตามความพอใจและไม่เป็นการย้อมถาวรอีกด้วย โลชั่นสีแทนที่ทาตัวนี้ ( Suntan-Lotion ) ไม่สามารถป้องกันแสงแดด ( Sun Block ) ได้

ผิวหนังของเต้านม ( Breast ) ไม่เคยถูกแดด

จึงเป็นผิวหนังที่สวยงามและดูดีที่สุด ( The Best Looking Skin )

เอกสารทางวิชาการของต่างประเทศกล่าวเหมือนกันหมดว่า คนเราจะมีผิวหนังที่ดูดี คือ บริเวณที่ไม่ถูก แสงแดด ( Sunlight ) เลย ข้อพิสูจน์ที่เห็นได้ชัดคือผิวหนังบริเวณเต้านมของผู้หญิง ( Female Breasts ) ที่บ่งชี้เฉพาะเต้านมผู้หญิงเพราะผู้ชายอาจถอดเสื้อเดินหรือทำงานตากแดด ซึ่งเป็นเรื่องที่ปกติธรรมดาของสังคมโลกมนุษย์ จากเอกสารดังกล่าวยังเสริมอีกว่า ผิวหนังบริเวณเต้านมนั้นจะดูเหมือนผิวหนังเรียบเนียนของเด็กทารกเลยที่เดียว ทั้ง ๆ ที่ไม่เคยต้องใช้เครื่องสำอางราคาแพง ๆ หรืออาศัยเครื่องประเทืองผิวเป็นพิเศษแต่อย่างใดกับผิวหนังบริเวณนี้

โดยสรุปก็คือ ถ้าเราไม่ถูกแสงแดดเลย ผิวหนังก็จะไม่ต้องอาศัยเครื่องสำอางใด ๆ ทั้งสิ้น ตัวอย่างที่เห็นได้ชัด คือ ผิวหนังของเต้านมสตรี จะยังคงสภาพละเอียดอ่อน นุ่มนวล และดูมีสุขภาพดีอยู่เสมอ

การป้องกันอันตรายจากแสงแดดตั้งแต่เด็ก เป็นวิธีที่ควรรีบปฏิบัติเป็นอย่างยิ่ง

สถาบันทางวิชาการของประเทศสหรัฐอเมริการวม 3 แห่ง คือ สถาบันโรคผิวหนัง สถาบันโรคเด็ก และมูลนิธิโรคเนื้องอกผิวหนัง ได้ร่วมกันเสนอแนะว่าการป้องกันผิวหนังไม่ให้ถูก แสงแดด ( Sunlight ) มากเกินไปนั้น ควรจะเริ่มทำตั้งแต่วัยเด็ก สถาบันทั้ง 3 ยังสรุปถึงการใช้สารกันแดดที่มีค่า SPF 15 ควรเริ่มตั้งแต่เด็กอายุ 6 เดือน ( แต่ทางปฏิบัติควรเริ่มตั้งแต่อายุ 6 ขวบ ) และใช้ติดต่อกันอย่างสม่ำเสมอจนถึงอายุ 18 ปี ผลการศึกษาพบว่า จะลดโอกาสเกิดโรคเนื้องอกผิวหนังในช่วงชีวิตที่เหลือลงได้ถึงร้อยละ 78 ( จากวารสารโรคผิวหนังและโรคมะเร็ง ประเทศสหรัฐอเมริกาหน้า 657-660 ค.ศ.1988 หัวเรื่อง The Sun and Sunscreen Protection : Recommendations for Children )

นายแพทย์แซทเชอร์ ( Satcher, D ) ได้รายงานในเอกสารชื่อ “โรคเนื้องอกผิวหนัง” ( Skin Cancer ) ของโครงการเผยแพร่ความรู้เรื่องการป้องกันโรคเนื้องอกผิวหนัง แห่งประเทศสหรัฐอเมริกา ค.ศ.1997 ว่า มนุษย์เราโดยทั่ว ๆ ไปจะโดนแสงแดดมาตั้งแต่อายุได้ 6 เดือน จนถึง 18 ปี เป็นปริมาณสะสมถึง 80 เปอร์เซ็นต์ ของการถูกแสงแดดรวมตลอดชีวิต หลังอายุ 18 ปีไปยาวนานจนกระทั่งแก่กลับถูกแสงแดดน้อยลงคือ มีปริมาณเพียงแค่ 1 ใน 4 ของช่วงเป็นเด็กจนถึงวัยรุ่นนายแพทย์แซทเซอร์ ยังย้ำในตอนท้ายว่า การป้องกันอันตรายของผิวหนังจากแสงแดดจึงควรให้เริ่มตั้งแต่อายุ 6 เดือนขึ้นไปถึงจะเกิดประโยชน์  [adinserter name=”ความงามและผิวพรรณ”]

รังสียูวีที่มากับแสงแดดจะเพิ่มความรุนแรง ถ้ามีการสะท้อนของแสงร่วมด้วย

เดชิโมน ( Desimone EM ) เขียนเอกสารทางวิชาการเกี่ยวกับ ครีมกันแดด ( Sun Screen ) ไว้ในคู่มือการใช้ยาที่ไม่ต้องมีใบสั่งแพทย์ พิมพ์ครั้งที่ 10 ค.ศ.1986 ของสมาคมเภสัชประเทศสหรัฐอเมริกาว่า พื้นผิวของวัตถุบางอย่าง เช่น ทราย ( หาดทรายชายทะเล ) หิมะ ( ภูเขาเล่นสกี ) สามารถสะท้อนรังสียูวีจาก แสงแดด ( Sunlight ) ได้ถึง ร้อยละ 85 ผู้ที่เดินตามชายหาดหรือเล่นสกีบนเขาจึงควรระวังเป็นพิเศษ เมื่อต้องไปในพื้นที่เหล่านั้น ( เพราะทำให้ร่างกายถูกรังสียูวีแรงเพิ่มขึ้นอีก 85 เปอร์เซ็นต์ ) ภายในเวลาเท่ากันกับบริเวณอื่น และควรสวมแว่นตาดำชนิดแอนตี้ยูวี เพื่อถนอมสายตาอีกด้วย

เทเรชา ( Teresa. L ) เขียนเรื่อง “อันตรายจากดวงอาทิตย์” ( Dangers of the Sun ) ของศูนย์ควบคุมสารพิษของรัฐไอโอวา ประเทศสหรัฐอเมริกาได้สรุปถึงอันตรายเพราะแสงแดดจากดวงอาทิตย์ไว้ว่า ความเสี่ยงภัยเพราะถูกแสงแดดกับการเกิดโรคเนื้องอกผิวหนังนั้น ได้มีเอกสารยืนยันเป็นจำนวนมาก ว่าเกี่ยวพันกับการใช้ครีมกันแดดเป็นประจำดูจะช่วยให้ความเสี่ยงอันตรายนี้ลดลง ดังนั้น จึงได้เสนอแนะให้ทุกคนทาครีมกันแดดหรือครีมแอนตี้ยูวี ( Anti UV ) โดยเฉพาะอย่างยิ่งให้ใช้กับเด็ก ๆ ที่อาจต้องถูกแสงแดดด้วย

2. รังสีอุลตร้าไวโอเลต ( Ultraviolet Ray )

ในปี ค.ศ.1666 นักวิทยาศาสตร์สำคัญของโลก ชื่อเซอร์ไอแซค นิวตัน ( Sir lsaac Newton ) ได้ค้นพบคลื่นแสงเป็นครั้งแรก โดยให้ แสงแดด ( Sunlight ) จากดวงอาทิตย์ส่องเข้าไปในห้องมืด ผ่านรูเล็ก ๆ ที่มีแก้วสามเหลี่ยมปริซึม ( Prism ) ขวางไว้ แสงสีขาวของดวงอาทิตย์เมื่อผ่านแก้วปริซึมไปกระทบฝาผนังห้องตรงข้าม จะแตกออกเป็นสีรวมเจ็ดสี คือ แดง ส้ม เหลือง เขียว น้ำเงิน คราม และม่วง แต่ในขณะนั้นยังไม่รู้จักว่าจะยังมีรังสีอื่นที่มองไม่เห็นด้วยตาเปล่าอยู่อีกหรือไม่ นอกจากรังสี 7 สี ของคลื่นแสงที่กล่าวมาแล้ว

รังสีอินฟราเรด ถูกค้นพบก่อนรังสีอุลตร้าไวโอเลต
ในปี ค.ศ.1800 เซอร์ William Hershel ได้พบว่ายังมีคลื่นรังสี ( สายตามองไม่เห็น ) เกินออกมาจากรังสีของแสง เขาสังเกตโดยใช้การวัดความร้อนพบว่า แม้จะเลยสีแดงมาแล้ว ปรอทวัดความร้อนได้ชี้ให้เห็นถึงอุณหภูมิที่สูงขึ้น ทั้ง ๆ ที่ไม่มีแสงมาตกบริเวณนั้น นั่นคือต้องมีรังสีที่อยู่เลยแสงสีแดงออกมาอีก และเขาเรียกรังสีที่เกินแสงสีแดง ( Red หรือ เรด ) นี้ว่า รังสีอินฟราเรด ( Infra Red ) รังสีนี้มีประโยชน์ต่อสุขภาพ มองด้วยตาเปล่าไม่เห็นนอกจากใช้กล้องเฉพาะช่วย ( อย่างในภาพยนตร์ ที่ทหารอเมริกันใช้ตอนกลางคืน )  [adinserter name=”ความงามและผิวพรรณ”]

การค้นพบรังสีอุลต้าไวโอเลต
อีก 1 ปีต่อมา ในปี ค.ศ.1801 นักวิทยาศาสตร์ชื่อ J.W Ritter ได้ศึกษาถึงรังสีที่อยู่อีกปลายของแสง คือ ต่ำกว่ารังสีม่วง โดยใช้ปฏิกิริยาเคมีเป็นตัววัดไม่ใช้ปรอท พบว่ามีพลังงานแต่ไม่ใช่ความร้อน ออกมาในบริเวณที่เกินแสงสีม่วง ทั้ง ๆ ที่ตาเปล่ามองไม่เห็นอะไร รังสีที่เลยสีม่วงออกมานี้ สามารถก่อให้เกิดปฏิกิริยาเคมี นั่นคือจะต้องมีรังสีที่คลื่นแสงต่ำกว่าสีม่วงออกมาด้วย แต่ตาเปล่ามองไม่เห็น Ritter เลยเรียกรังสีต่ำกว่าสีม่วงนี้ว่า รังสีอุลตร้าไวโอเลต ( Ultraviolet ) อุลตร้า ( Ultra ) แปลว่าต่ำกว่าไวโอเลต ( Violet ) แปลว่า ม่วง

รังสีอุลตร้าไวโอเลต ( UV ) ตามธรรมชาติแผ่มาจากดวงอาทิตย์ แต่นักวิทยาศาสตร์สามารถทำรังสี UV เทียมได้ โดยใช้หลอดไฟฟ้าชนิด ไอปรอทที่มีความดันต่ำ ( Low Pressure Mercury Vapour Lamp ) ซึ่งจะให้คลื่นแสงของรังสีอุลตร้าไวโอเลตอยู่ในช่วง 253.7 นาโนมีเตอร์ ( nanometer ) ช่วงคลื่นนี้ทำอันตรายให้กับเชื้อจุลินทรีย์ได้

UVA คือ รังสียูวี ชนิด เอ ( Ultraviolet Light Type A ) มีช่วงความถี่ของคลื่นยาวที่สุดของกลุ่ม คือ อยู่ระหว่าง 320-400 นาโนมิเตอร์ ( nanometer ) คลื่นรังสียูวี เอ สามารถทะลุผิวหนังผ่านชั้นหนังกำพร้า ( Epidermis ) และหนังแท้ ( Dermis ) เข้าไปทำลายคอลลาเจนจึงทำให้ผิวหนังเกิดริ้วรอย นักวิทยาศาสตร์ให้สมญาคลื่นแสงของรังสียูวีช่วงนี้ว่า รังสีจากดวงอาทิตย์ที่ทำให้แก่ ( Sun-Aging Ray ) หรือ UVA โดยคำว่า A ( เอ ) นี้เป็นตัวย่อที่อาจจะมาจากคำว่า Age ( แก่ ) ทำให้จำง่ายขึ้น

คลื่นรังสียูวีเอเป็นคลื่นที่แผ่มายังโลกของเราอย่างสม่ำเสมอตลอดเวลาด้วยความแรงของรังสีเกือบคงที่ ไม่ว่าจะเป็นฤดูกาลอะไรก็ตาม กระจกหน้าต่างรถยนต์ (หรือกระจกธรรมดาทั่วไป) ก็กั้นไม่อยู่ ผิวหนังจะดูดซึมรังสียูวีเอ (UVA) ไว้มากกว่ารังสียูวีบี ( UVB ) ถึง 25 เท่า

อันตรายจากรังสียูวีเอ ( UVA )

รังสียูวีเอ ( UVA ) นี้ทำให้ผิวหนัง ( Skin ) แก่ตัวเร็วขึ้น ( Premature Aging ) โปรตีนคอลลาเจน ( Collagen ) และอีลาสติน ( Elastin ) ในชั้นหนังแท้จะเสื่อมคุณภาพและปริมาณก็ลดลงจนดูเหี่ยว ( Degradation ) เกิดเม็ดสีเมลานินเพิ่มขึ้น และทำให้ผิวหนังมีจุดสีน้ำตาล ( Brown Spot ) กระจายทั่วไปแบบผิวหนังของคนแก่
เมื่อก่อนปี ค.ศ.1980 ( พ.ศ.2523 ) ผู้เชี่ยวชาญทางด้านโรคผิวหนังในขณะนั้นเชื่อกันว่า รังสี UVA ไม่มีอันตรายและยังเป็นประโยชน์ต่อสุขภาพอีกด้วย แต่หลังจากนั้นต่อมาจนถึงปัจจุบันนี้ วงการวิทยาศาสตร์กลับพบว่ารังสียูวีเอ ( UVA ) ทำอันตรายแบบสะสมต่อร่างกายมนุษย์มากกว่ารังสียูวีบี ( UVB ) เพราะร่างกายได้รับตลอดเวลา ไม่ว่าโลกของเราจะใกล้หรือไกลจากดวงอาทิตย์ ความเข้มข้นของรังสียูวีเอนี้เท่ากับรังสีเอ็กซ์อย่างอ่อน ๆ เป็นคลื่นแสงที่ทำให้ สีทาบ้าน เสื้อผ้า สี ซีดลง ( ที่เรียกกันว่าแดดเลียสี )  [adinserter name=”ความงามและผิวพรรณ”]

การที่ผิวหนังแก่ลงกว่าที่ควรเป็นเพราะรังสี UVA แผ่กระจายไปทั่วทุกหนทุกแห่งตลอดปี สามารถทะลุผ่านจนถึงชั้นหนังแท้ ทำลายทั้งคอลลาเจนและอีสาสติน จากเส้นใยที่เคยเต่งตึง กลายเป็นเปราะ ร้าวและหดตัวเหี่ยวลง รวมทั้งสารอุ้มน้ำที่คอยช่วยยึดโปรตีนคอลลาเจนให้อยู่เป็นกลุ่มก็พลอยลดจำนวนลงด้วยผลก็คือชั้นหนังแท้ ( Dermis ) จะแบน ยุบตัว แห้ง กระด้าง กระทบต่อไป จนทำให้ชั้นหนังกำพร้า ( Epidermis ) หยาบกร้านและย่นแบบหนังคนแก่

UVB คือรังสียูวี ชนิด บี ( Ultraviolet Light Type B ) มีช่วงความถี่อยู่ที่ 285-320 นาโนมิเตอร์ ( nanometer – nm ) ที่ใช้คำว่า บี ( B ) ก็เพราะรังสีนี้จะ Burn ( เผาไหม้ ) ผิวหนัง

รังสี UVB นี้เช่นเดียวกับ UVA โดยทั้งสองมีคลื่นแสงยาวกว่ารังสียูวีซี UVC ( ซึ่งจะกล่าวในตอนต่อไป ) สามารถส่องผ่านชั้นบรรยากาศของโลกมาจนถึงผิวดินถึงแม้ว่าจะมีเมฆมืดครึ้ม นั่นคือ ผิวหนังก็เกิดอาการไหม้แดด ( Sunburn ) ได้เมื่ออยู่กลางแจ้ง ถึงจะไม่ได้กระทบกับ แสงแดด ( Sunlight ) โดยตรงก็ตาม

เม็ดสีเมลานิน (Melanin) ป้องกันได้แต่รังสียูวีบี ( UVB ) เท่านั้น
รังสี UVB ซึ่งมีคลื่นแสงสั้นกว่า UVA จะผ่านได้เพียงชั้นหนังกำพร้าเพราะถูกกั้นไว้โดยเม็ดสีเมลานิน แต่ถ้าเม็ดสีไม่มากพอ มันก็จะเลยต่อเข้ามาในชั้นหนังแท้ได้บ้าง ส่วนรังสี UVA นั้น เม็ดสีเมลานิน ( Melanin Pigment ) จะต้านไม่อยู่จึงลงลึกทะลุถึงชั้นหนังแท้ (Dermis) เสมอ เหตุผลนี้สามารถนำไปอธิบายได้ว่า ทำไมครีมทากันแดดทั่ว ๆ ไป จึงได้ผลในการต้านรังสี UVB แต่ไม่เพียงพอในการป้องกันรังสี UVA ยกเว้นผสมตัวยาพิเศษเท่านั้น

รังสี ยูวีบี ( UVB ) มีความแรงไม่เท่ากันตลอดทั้งวัน ผิดกับรังสียูวีเอ (UVA)
รังสี UVA จากดวงอาทิตย์จะสาดส่องเข้มข้นเท่ากันตลอดทั้งวัน ถึงแม้จะมีอากาศมืดครึ้มก็ตาม แต่รังสี UVB จะมีความแรงสูงสุดในช่วง 10.00 นาฬิกา ( 4 โมงเช้า ) จนถึง 14.00 นาฬิกา ( บ่าย 2 โมง ) อย่างไรก็ดีทั้งรังสี UVA (ยูวีเอ) และ UVB ( ยูวีบี ) สามารถทำอันตรายต่อลูกนัยน์ตาอย่างง่ายดาย ( ทั้ง Cornea กระจกตา Lens เลนส์แก้วตา และ Retina จอภาพ ) เมื่อยืนกลางแดด ถึงแม้จะไม่มอง แสงแดด ( Sunlight ) เลยก็ตาม ก็อาจทำให้เกิดต้อกระจก ( Cataract ) และสูญเสียความคมของภาพที่มอง (Visual Acuity Problem) ได้

ถ้าไม่ป้องกันผิวหนังด้วยการทาครีมกันแดด รังสียูวีบีและรังสียูวีเอจะผ่านเข้าไปทำลายเซลล์เม็ดโลหิตขาวขนาดใหญ่ ( Macrophage ชื่อ Langerhans Cell ) มีผลกระทบต่อภูมิต้านทานโรคของผิวหนัง สมรรถภาพในการป้องกันตนเองจะเสื่อมลงจนเชื้อจุลินทรีย์ เช่น ไวรัส หรือแบคทีเรียสามารถเข้าไปทำให้เกิดโรคผิวหนังได้  [adinserter name=”ความงามและผิวพรรณ”]

ผิวหนังที่ช้ำง่าย มีเลือดออกเห็นเป็นจ้ำ ๆ ( Easy Bruising ) เกิดได้เพราะผิวหนังเสื่อมคุณภาพ พบง่ายในผู้สูงอายุ

นักตีกอล์ฟต้องระวัง แสงแดด ( Sunlight ) ให้มาก โดยเฉพาะนักกอล์ฟสตรีถ้าผิวเสียแล้วจะเสียเลย
นักกอล์ฟทั้งหลาย ถ้าไม่มีแพทย์ผิวหนังประจำตัวไว้คอยดูแล อย่างนักกอล์ฟอาชีพต่างประเทศ ควรทราบไว้ว่าผิวของท่านจะทนแสงแดดได้เพียงระดับหนึ่งและในเวลาสั้น ๆ เท่านั้น และมีอันตรายสะสมด้วย เมื่อผิวถูกทำลายโดยรังสียูวีแล้วจะแก้คืนไม่ได้ พออายุเลย 30 ปี ผิวหนังนี้จะเริ่มแสดงความอ่อนแอ หนังแท้ ( Dermis ) ทรุดโทรมและลดการสร้างเซลล์ใหม่ ๆ ( Renew )

ผิวของสุภาพสตรีโดยเฉพาะกลุ่มที่ตีกอล์ฟจะบอบบาง ความรุนแรงของปัญหาจึงมีมาก (Premature Skin Aging) ถ้าไม่คอยเอาใจใส่ดูแลผิวพรรณให้ถูกต้อง ใช้ยาทาผิวไม่มีประสิทธิภาพ ไม่มีอุปกรณ์ป้องกันแดด ถึงแม้มีร่มก็ไม่เพียงพอที่จะกั้นรังสียูวีได้

UVC ( รังสีอุลตร้าไวโอเลตชนิด ซี – Ultraviolet Light Type C )

นักวิทยาศาสตร์บางท่านมักจะเรียกว่า Ultraviolet Cosmic Ray ทำให้จำได้ง่ายว่าเป็นชนิด ซี (C) ซึ่งอยู่ในคลื่นความถี่ 200 – 280 นาโนมีเตอร์ หรือ C Band

คลื่นรังสี UVC นี้ในวงการแพทย์ใช้สำหรับฆ่าเชื้อโรคมานานกว่า 100 ปี จึงมักเรียกอีกชื่อหนึ่งว่า คลื่นรังสีที่ใช้ทำลายเชื้อจุลินทรีย์ ( Germicidal Irradiation – GI ) และเรียก UVC อีกชื่อหนึ่งว่า UVGI

รังสียูวีซีมีคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าสั้นกว่าทั้ง UVB และ UVA และมีฤทธิ์ทำลายรุนแรงกว่า
ดร.นีล ฟินเซน ( Dr.Niels Finsen 1860-1904 ) ได้รับรางวัลโนเบล ( Nobel Prize ) สาขาการแพทย์ เมื่อ ค.ศ.1903
( พ.ศ.2446 ) เป็นคนแรกที่ใช้รังสียูวีซีในการรักษาโรค โดยประดิษฐ์ตะเกียง ชื่อฟินเซนที่ให้รังสียูวี ( Finsen Curative Lamp ) และใช้ติดต่อกันมาจน ค.ศ.1950

รังสียูวีซีจากธรรมชาติ ( ดวงอาทิตย์ ) จะไม่ผ่านชั้นบรรยากาศ จึงไม่มาถึงผิวโลกได้  [adinserter name=”ความงามและผิวพรรณ”]

รังสี UVC นี้มีอำนาจทำลายเซลล์ที่มีชีวิต ( Living Cell ) เพราะสามารถทะลุทะลวงผ่านเยื่อหุ้มเซลล์ ( Cell Membrane ) ทั้งของเชื้อจุลินทรีย์และของมนุษย์ได้อย่างสะดวกสบาย และสามารถเข้าไปถึงแกนกลางของเซลล์ ( Nucleus ) ทำลายรหัสพันธุกรรม คือ DNA ( ดี เอน เอ ) จนเสียหาย ถ้าเป็นสัตว์เซลล์เดียว เช่น แบคทีเรีย ก็จะตายโดยง่าย แต่ถ้าเป็นเซลล์ของสัตว์ชั้นสูง DNA อาจจะทำงานเพี้ยนไปจากปกติได้ และเกิดเป็นเซลล์มะเร็งขึ้น

ยังถือว่าเป็นความโชคดีต่อมนุษย์ชาติ ที่รังสีชนิดนี้ ติดชั้นโอโซน ( Ozone ) ของบรรยากาศที่ปกคลุมโลกอยู่ ไม่ส่องมาถึงมนุษย์บนผิวโลกได้ ยกเว้นในอนาคตที่อาจเกิดสภาวะเรือนกระจก ชั้นโอโซนถูกทำลายจนหนาไม่พอกั้นหรือจะกรองรังสียูวีซีที่มาพร้อมกับ แสงแดด ( Sunlight ) โอกาสนี้มีสูงมากใน 20 ปีข้างหน้า ถึงแม้เกือบทุกประเทศจะให้สัตยาบันในสัญญาเกียวโตแล้วก็ตาม

แสงแดด คือ ตัวทำลายโปรตีนคอลลาเจน ( Collagen )
สุภาพสตรีผู้สนใจปัญหาเรื่องผิวพรรณที่เหี่ยวย่น มีริ้วรอย จะต้องเคยได้ยินคำว่า “คอลลาเจน” บางท่านอาจรู้จักในฐานะเป็นตัวยาผสมในครีมเครื่องสำอางทาผิวชนิดราคาแพง หรือสารโปรตีนใช้ฉีดเข้าในผิวหนังเพื่อขจัดริ้วรอยบนในหน้าเท่านั้น แท้ที่จริงแล้วคอลลาเจนมีคุณสมบัติที่ดีต่อผิวหนังมากกว่านั้น

คอลลาเจนเป็นใยโปรตีนอยู่ในชั้นหนังแท้ จับกันเป็นโครงสร้างพยุงผิวทำให้ผิวหนังเต่งตึง ดูสวยงามน่ามอง คอลลาเจน ( Collagen ) เปรียบเหมือนปุยนุ่นที่ยัดหมอนให้ฟูแต่แน่น ถ้านุ่นน้อยไปหรือมีสภาพแข็ง ไม่อ่อนนุ่ม หมอนก็จะเสียรูปและกระด้าง คอลลาเจนนอกจากจะพบหนาแน่นอยู่ในผิวหนังแล้ว ยังพบได้โดยเป็นโครงสร้างของเนื้อกระดูก ( Bone ) และเอ็น ( Ligament ) แม้แต่ที่ลิ้นหัวใจก็ยังต้องมีคอลลาเจน

คอลลาเจน ( Collagen ) เป็นเช่นเดียวกับเนื้อเยื่อต่าง ๆ ของร่างกาย คือมีสึกหรอและเสื่อมสภาพตามอายุขัย แต่แสงแดดจะกลับเร่งให้การหมดสภาพเร็วยิ่งขึ้นกว่าปกติ จนเซลล์ที่อยู่ในผิวหนังชื่อ Fibroblast ซึ่งมีหน้าที่ผลิตคอลลาเจนขึ้นใหม่เพื่อมาชดเชยที่เสียไปทำงานไม่ทัน ในกรณีที่อายุยิ่งมากขึ้น ความสามารถของเซลล์ Fibroblast ก็ลดลงตามวัยอีกด้วย ซึ่งทั้งหมดนี้ทำให้ใบหน้าเกิดเป็นริ้วรอยถาวรบนใบหน้า ( Face Wrinkle )  [adinserter name=”ความงามและผิวพรรณ”]

มีคอลลาเจนสมบูรณ์ ก็ไม่เกิดริ้วรอยบนใบหน้า

หลักการป้องกันริ้วรอยก็คือ ต้องลดการสูญเสียคอลลาเจน หรือหาวิธีเพิ่มคอลลาเจนขึ้นมาทดแทนส่วนที่ขาดไป การห้ามอายุตัวเราเองไม่ให้มากขึ้นไม่สามารถทำได้ ถึงจะรวยล้นฟ้าก็ทำไม่สำเร็จ แต่การไม่ให้ผิวหนังถูก แสงแดด ( Sunlight ) และเลือกใช้ครีมกันแดดชนิดที่มีคุณภาพนั้นเราสามารถทำได้ อีกทั้งยังเป็นวิธีที่ยึดถือให้ต้องปฏิบัติตามอีกด้วย โดยควรเริ่มทาครีมกันแดดให้ตั้งแต่เด็ก เพื่อป้องกันมะเร็งผิวหนังเมื่อโต

การใช้คอลลาเจน ( Collagen ) ผสมในครีมทาบนผิวหนังพบว่าไม่ได้ผล เพราะโมเลกุลของคอลลาเจน ( Collagen Molecule) จะมีขนาดใหญ่เกินไปไม่สามารถซึมทะลุไปถึงชั้นหนังแท้ ( Dermis ) ได้ มันจะติดค้างบนผิวหนังเท่านั้น และเป็นได้แค่ตัวทำให้ชุ่มชื้น ( Moisturized ) เครื่องสำอางในปัจจุบันจึงได้พัฒนาให้ขนาดโมเลกุลของคอลลาเจนเล็กลงเรียก Microcollagen ( Micro แปลว่า เล็กมาก ) มาใช้ผสมกับครีมทาผิว เพื่อหวังให้แทรกชั้นหนังกำพร้าเข้าไปได้ ชื่อเต็ม ๆ เรียก Microcollagen Pentapeptide แพทย์จะฉีดโปรตีนคอลลาเจนชนิดบริสุทธิ์เข้าไปในผิวหนัง ( Collagen Replacement Therapy ) ตรงบริเวณที่มีริ้วรอย Skin Wrinkle วิธีนี้จะช่วยลบรอยย่นบนใบหน้า การเติมคอลลาเจนโดยใช้ฉีดวิธีดีที่สุดคือ สกัดเอาเซลล์ที่ผลิตคอลลาเจนของตัวเอง (Fibroblast) มาฉีด

โปรตีนของคอลลาเจนบริสุทธิ์ชนิดฉีด ถ้ามีราคาถูกจะผลิตจากสัตว์ ( Animal Source ) เช่น ลูกวัว ดังนั้น มันจะเป็นโปรตีนแปลกปลอมที่เข้าไปในร่างกายมนุษย์ เมื่อฉีดคอลลาเจนที่ผลิตมาจากสัตว์เข้าไป บางคนอาจเกิดอาการแพ้อย่างรุนแรง เพราะภูมิต้านทานในตัวของเราอาจออกมาโจมตีเพื่อกำจัดสิ่งแปลกปลอม ที่เข้ามาปนเปื้อนในกระแสโลหิต นอกจากนี้คอลลาเจนจากสัตว์ที่ฉีดเข้าไป ก็ไม่สามารถผสมกับคอลลาเจนของตัวเราเองได้ ทำให้ตัวคอลลาเจนที่ฉีดเสื่อมสภาพเร็วมาก ( ถ้าไม่สลายอาจก่อให้เกิดเป็นก้อนไตแข็ง ๆ ยิ่งเป็นปัญหามากขึ้น ) ผลก็คือ ริ้วรอยที่หายไปหลังการฉีดจะกลับมาใหม่ ได้ผลการรักษาระยะสั้น ทำให้ต้องฉีดซ้ำ ๆ ซาก ๆ เกือบทุก 3 เดือน

คอลลาเจนรุ่นใหม่ที่ใช้ฉีดจึงมีการพัฒนาโดยทำมาจากมนุษย์ ( Human Collagen ) แทนมาจากลูกวัว ได้ผลดีขึ้น แพ้น้อยลง และไม่ต้องกังวลโรควัวบ้า ( Mad Cow Disease ) อีกด้วย
สำหรับเทคโนโลยีล่าสุด ( New Technology ) คือการสกัดเอาเซลล์ที่ผลิตคอลลาเจนของตัวเอง ( Person, Own Collagen Producing Cell-Fibroblast ) มาเพาะเลี้ยงในห้องปฏิบัติการ ( ห้อง Lab ) จนมีจำนวนพอเพียงจึงนำมาฉีดตรงบริเวณที่มีริ้วรอย วิธีนี้ยุ่งยากและราคาค่อนข้างแพง ผลการรักษาอยู่ในระยะประเมินเบื้องต้น   [adinserter name=”ความงามและผิวพรรณ”]

อันตรายจากแสงแดดต่อผิวหนังอย่างร้ายแรง คือ เป็นตัวก่อให้เกิดมะเร็ง

รังสียูวีที่มาพร้อมกับ แสงแดด ( Sunlight ) อาจทำให้ดี เอน เอ ( DNA ) ในนิวเคลียสซึ่งเป็นแกนกลางของเซลล์ผิวหนังมนุษย์เปลี่ยนแปลงไปในทางที่ไม่ดีจนทำงานผิดไปจากปกติ แบ่งตัวเป็นเซลล์ใหม่อย่างเพี้ยน ๆ โดยไม่ยอมอยู่ภายใต้การควบคุม เกิดเป็นเซลล์มะเร็งขึ้น

เซลล์มะเร็งผิวหนัง แบ่งออกเป็น 2 กลุ่ม รวม 3 ชนิดด้วยกัน จัดเรียงตามลำดับโรคเนื้องอกที่พบบ่อยมากขึ้นดังนี้

  • เนื้องอกผิวหนังชนิดไม่เกี่ยวข้องกับเม็ดสีเมลานิน (Non-Melanoma Skin Cancer) เนื้องอกชนิดนี้ไม่รุนแรงเป็นเนื้องอกผิวหนังที่ไม่ค่อยมีอันตราย เวลาผ่าตัดเลาะออกก็ง่ายพบบ่อยมากบริเวณใบหน้า หู คอ และแขน ซึ่งเป็นอวัยวะที่ผิวหนังถูกแสงแดดบ่อยที่สุด รังสียูวีเป็นตัวก่อให้เกิดโรคนี้ แพทย์โรคผิวหนังแบ่งเนื้องอกชนิดไม่เกี่ยวกับเม็ดสี Melanin ออกเป็น 2 ชนิดคือ
  • มะเร็งของเซลล์บริเวณชั้นฐานหนังกำพร้า ( Basal Cell Carcinoma ) เป็นเนื้องอกผิวหนังที่พบมากที่สุดใน 2 ทศวรรษที่ผ่านมา อัตราการเกิดเนื้องอกชนิดนี้เพิ่มสูงขึ้นมากปีต่อปี ลักษณะของเนื้องอกจะเป็นก้อนเล็ก ๆ มีสะเก็ดนูนสูง โตขึ้นช้า ๆ ไม่มีรากฝังลึก ไม่กระจายไปบริเวณใกล้เคียง (Metastasis) และผ่าตัดง่ายมาก
  • มะเร็งของเซลล์หนังกำพร้า ( Squamous Cell Carcinoma )
    พบได้มากเช่นกันแต่ก็น้อยกว่าอย่างแรก ลักษณะของเนื้องอกจะเป็นวงสะเก็ด หนา สีแดง มักจะขึ้นนูนบนผิวหนังที่ถูก แสงแดด ( Sunlight ) บ่อย ๆ ตรงกลางตุ่มแตกเป็นแผล บางครั้งอาจกระจายไป ( Metastasis ) ยังบริเวณใกล้เคียง จึงดูจะมีอันตรายมากกว่าชนิด Basal Cell Carcinoma ที่กล่าวมาแล้ว ( A.1 ) แต่ถ้ารีบทำการผ่าตัดรักษาตั้งแต่เมื่อเริ่มเป็น จะปลอดภัยมาก

ผู้ที่ชอบกัดริมฝีปากเล่นเป็นนิสัย ( Lip Biting ) จนมีแผลเรื้อรังและกลายเป็นโรคเนื้องอกชนิดนี้บ่อยมาก

เนื้องอกผิวหนังชนิดเกี่ยวข้องกับเม็ดสีเมลานิน ( Melanoma Skin Cancer ) เนื้องอกผิวหนังชนิดนี้มีอันตรายมากที่สุด    [adinserter name=”navtra”]

ความร้ายแรงถึงแก่ชีวิตเลยทีเดียวจึงเรียกชื่อว่า Malignant Melanoma ( โรคมะเร็งเม็ดสีเมลานิน ) และมีอัตราการเกิดโรคเพิ่มขึ้นประมาณ 4 เปอร์เซ็นต์ต่อปี ในประเทศสหรัฐอเมริกาพบผู้ป่วยด้วยโรคนี้เพียง 47,000 ราย จากโรคเนื้องอกผิวหนังชนิดต่าง ๆ ที่ตรวจพบทั้งหมดถึง 1.8 ล้านรายในหนึ่งปี แต่อัตราการตายกลับสูงมาก คือตายด้วยโรคมะเร็ง (Melanoma Skin Cell) ชนิดนี้ถึง 79 รายจากผู้ป่วย 42,000 คน แต่จากการตายด้วยโรคมะเร็งผิวหนังทั้งหมดมีเพียง 100 คนจากเกือบ 2 ล้านคน ถึงแม้การพัฒนาด้านการผ่าตัดจะก้าวหน้ามากเพียงใด แต่ผลของการรักษาก็ยังคงสร้างความผิดหวังไม่เปลี่ยนแปลง ดังนั้น การป้องกันไม่ให้ แสงแดด ( Sunlight ) ทำอันตรายต่อผิวหนังได้จึงเป็นมาตรการที่ดีที่สุดที่ใช้กันอยู่ในปัจจุบัน
พยาธิสภาพของโรคเนื้อร้าย Malignant Melanoma จะเริ่มจากเป็นตุ่มคล้าย ๆ ไฝขนาดใหญ่ หรือ หูด (Mole) ขอบของก้อนเนื้องอกขรุขระไม่ชัดเจน สามารถกระจายไปยังอวัยวะใกล้เคียงได้ จึงทำให้เกิดอันตรายสูง ผู้เชี่ยวชาญสันนิษฐานว่า การถูกแสงแดดจัด ๆ และบ่อย ๆ ตั้งแต่วัยเด็กสะสมมา อาจเป็นสาเหตุทำให้เกิดมะเร็งชนิดนี้ได้เมื่อโตเป็นผู้ใหญ่ คนงานที่ทำงานกลางแจ้งและตากแดดเป็นประจำ จะมีโอกาสเป็นมะเร็งผิวหนังของเม็ดสีเมลานินสูงมากกว่าคนที่ทำงานในร่ม

แนวทางปฏิบัติเพื่อป้องกันมะเร็งผิวหนัง จากมูลนิธิมะเร็งผิวหนังของสหรัฐอเมริกา

The Skin Cancer Foundation ได้ให้คำแนะนำเพื่อปฏิบัติตนดังนี้

  • หลบเลี่ยงแสงแดดระหว่างเวลา 10.00 น. ถึง 16.00 น. ( 4 โมงเช้าถึง 4 โมงเย็น )
  • สวมหมวกปีกกว้าง
  • ใช้ครีมกันแดด ที่มีค่ามากกว่า SPF 15 ทุกครั้งที่ถูกแดด
  • เลือกใช้เสื้อผ้าที่ทำด้วยผ้าทอแน่น ( เพื่อไม่ให้รังสียูวีผ่านไปถูกผิวหนัง )
  • ใส่เสื้อแขนยาวและนุ่งกางเกงขายาว
  • เลือกใส่เสื้อผ้าหลวม ๆ
  • ซื้อแว่นกันแดดที่กันรังสียูวีได้
  • รีบเข้าอยู่ในที่ร่มทันทีที่สังเกตเห็นว่าเงาของตัวท่านสั้นกว่าตัวจริงของท่าน ( แสดงว่าพระอาทิตย์ส่องเกือบตรง
  • ศีรษะของท่านแล้ว ) เพราะเวลานี้รังสียูวีจะแรงมาก
  • อย่าใช้สีแทน – Tan ทากันแดด (  เพราะมันไม่ช่วยป้องกันอะไรได้ ) ถ้าทาเพื่อให้สวยสามารถทำได้
  • สอนบุตรหลานของท่านให้มีนิสัยป้องกันตนเองจาก แสงแดด ( Sunlight ) อย่างถูกวิธีตั้งแต่ยังเด็กอยู่
  • ตรวจความผิดปกติของผิวหนัง ตั้งแต่ศีรษะจรดหัวแม่เท้า ทุก ๆ 3 เดือน

อ่านบทความที่เกี่ยวข้องเพิ่มเติมตามลิ้งค์ด้านล่าง

เอกสารอ้างอิง

ศ.ดร.น.พ. สมศักดิ์ วรคามิน. ผิวสวย (BEAUTY SECRET THE UNTOLD STORY) กรุงเทพ: 2539 – 2560 โดยบริษัท ซีเอ็ดยูเคชั่น จำกัด (มหาชน) © Copy Right 1996, 2017.

ริตา, เกรียร์. อาหารขจัดอนุมูลอิสระ. กรุงเทพ: หมอชาวบ้าน,2551. 176 หน้า : 1.อาหาร-แง่สุขภาพ. 2.อนุมูลอิสระ. I.วูดเวิร์ด,โรเบิร์ต, II.พิสิฐ วงศ์วัฒนะ,ผู้แปล. III.ชื่อเรื่อง. 613.2 ISBN 978-974-04-5522-6.